menu

Phill Niblock - Touch Five (2013)

mijn stem
4,50 (2)
2 stemmen

Verenigde Staten
Electronic
Label: Touch

  1. FeedCord Ear (30:02)

    met Arne Deforce

  2. A Cage of Stars (28:25)

    met Rhodri Davies

  3. Two Lips (22:19)

    met Zwerg Guitar Quartet

  4. Two Lips (22:26)

    met Dither Guitar Quartet

  5. Two Lips (22:05)

    met Coh Da Quitar Quartet

totale tijdsduur: 2:05:17
zoeken in:
avatar van John Doe
4,5
Weer een mooi album van deze drone specialist.

avatar van Supernormal
4,5
Een grootstad als New York heeft voor de reizende muziekliefhebber enorm veel te bieden: grote concertzalen maar evenzeer verdoken plekjes waar gerenommeerde artiesten voor een klein prijsje het beste van zichzelf geven. De Experimental Intermedia stichting van Phill Niblock is daar een mooi voorbeeld van. In zijn loft in SoHo houdt hij geregeld elektro-akoestische concerten met gastartiesten. Op die avonden wordt het ruime, industriële pand een klankkast waar geluidsgolven hevig door de ruimte circuleren. Een overweldigende ervaring is het, maar wie Niblock live wil zien hoeft zeker niet de halve wereld af te reizen. De Amerikaan heeft immers een raamgalerie in Gent van waaruit hij zijn Europese tours uitstippelt. Wie er zich nog gemakkelijker wil vanaf maken, haalt gewoonweg een cd als ‘Touch Five’ in huis en speelt die op hoog volume af.

De geluidsdragers van Niblock zijn net als zijn concerten een fysieke belevenis. Zijn vijfde werk voor het label Touch blijkt echter minder een uithoudingsoefening, vergeleken met zijn vorige album ‘Touch Strings’. Massieve dronecomposities verteren die drie kwartier tot een uur duren is toch wat teveel van het goede. ‘Touch Five’ laat een evenwichtiger dubbelaar horen waarop verschillende facetten van het oeuvre van deze artiest te horen zijn. Zo is de tweede cd volledig gewijd aan uitvoeringen van een Niblock compositie door drie gitaarkwartetten. Het eerste schijfje is gemaakt volgens de gebruikelijke ‘Phill Niblock’-manier. Dat gaat zo in zijn werk: Niblock maakt opnames van tonen van een akoestisch instrument (gespeeld door een musicus), nadien bewerkt hij de klanken en bouwt er een compositie mee op zijn laptop. Door klanken met kleine toonhoogteverschillen als lagen op elkaar te stapelen, ontstaat een dense compositie die zich als een wolk rond de luisteraar vormt.

Opener ‘Feedcorn Ear’ is het laatste deel van de cello trilogie waarvoor de drone-expert samenwerkte met de Belgische cellist Arne Deforce. De sublieme opnamekwaliteit brengt de luisteraar tot vlak bij de snaren en klankkast van het instrument. Alle elementen die het langzame en uitgerokken karakter van de klanken verstoren - zoals de aanslag op de snaar bijvoorbeeld - zijn uit de opnames gefilterd waardoor er slechts reine klanklandschappen overblijven. De motor van het stuk zit hier duidelijk in de laagste snaar, die als een diepe basklank in de sokkel van de compositie blijft ronken. Hoe meer het stuk vordert, hoe meer de geluidslagen vol microtonen zich opstapelen. Desondanks klinkt het strijkstuk behoorlijk open en ruimtelijk. Bovenop de zware onderbouw komt namelijk een sediment van hoge tonen aangewaaid die het dak van het stuk helemaal opentrekken.

Het tweede nummer ‘A Cage of Stars’, componeerde Niblock ter ere van een evenement dat de 100ste verjaardag van John Cage vierde. Voor dit stuk werkte hij samen met Rhodri Davies, een harpist die in het verleden reeds stukken opgelegd kreeg door vermaarde componisten als Yasunao Tone, Christian Wolff en Eliane Radigue. Met strijkstok en E-bow (een klein apparaatje dat een magnetisch veld creëert en hierdoor snaren laat trillen) verkent de muzikant een specifiek tonaal spectrum van de elektrische harp. Het bereik hiervan is beduidend klein, vergeleken met het vorige stuk. Dat levert een vrij minimalistisch resultaat op met geraffineerde nuancewijzigingen die mooie harmonieën ten gehore brengen.

Op het tweede schijfje van deze verzorgde cd-uitgave is Niblock uitsluitend te horen als componist. De uitvoering van het werk 'Two Lips' gebeurde door drie gitaarkwartetten wat resulteert in drie verschillende uitkomsten. Elke muzikant krijgt in zijn partituur andere toonhoogtes voorgeschreven. In de 23 minuten durende sessie speelt ieder gitarist zijn instrument met E-bow en verschuift dan heel geleidelijk de toonhoogte door de snaar te lossen of aan te draaien. Door met kleine intervallen te werken ontstaat een prachtige geluidsmassa met natuurlijke ritmes en een complexe harmonie, vol boventonen.

De verschillen tussen de drie stukken zijn aanzienlijk hoewel ze telkens dreigend klinken. De uitvoering van het Belgische ZWERM gitaarkwartet klinkt vooral subtiel en zit vol textuur. Minder voorzichtig en wellicht de zwaarste voorstelling is die van het Amerikaanse DITHER kwartet. In dit middendeel gaan de gitaren voluit zoemen met een psychedelisch tafereel tot gevolg. Het speciaal gevormde ensemble COH DA steekt de klankvervormingen dan weer onder een wazige, gedempte laag. Deze versie klinkt constanter en rustiger. Het systematisch veranderen van de tonen heeft een flinke invloed op de dynamiek van de stukken. Soms lijkt de muziek op te stijgen om daarna weer als een projectiel terug neer te storten.

Wie van een nieuwe Niblock-release baanbrekende muziek verwacht komt altijd bedrogen uit. Deze multimedia-artiest is de 80 al voorbij en heeft meer dan de helft van zijn leven gewijd aan dit soort akoestische dronemuziek. Toch is er op ‘Touch Five’ sprake van een duidelijke meerwaarde aan zijn discografie. Zowel in sfeer, instrumentarium als techniek zit enorm veel afwisseling waardoor deze dubbel-cd overkomt als een omvangrijke wereld in dit nichegenre. Een eenvoudig opstapje is het niet, maar soms moet een mens gewoon het lef hebben om voluit naar dit soort topwerken grijpen en overdonderd worden door de akoestische rijkdom. Welkom tot het Niblock-universum.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:08 uur

geplaatst: vandaag om 09:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.