Dit was een album waar ik per toeval iets over las in een popencyclopedie. De titel: 'Suppose They Give a War, and No-one Comes?' intrigeerde me onmiddelijk. Zelfs zo sterk dat ik een Vredesfestival organiseerde onder dit motto in Zürich in augustus 1977.
Ik vind dit album nog steeds een buitengewoon creatief meesterwerk dat zeker ook zwakkere delen heeft. De track 'Buddha' bijvoorbeeld. Maar het sarcasme van met name 'In the Arena' geeft een onthutsend beeld van de gevaren / tendensen van de toenmalige samenleving. Ik vergelijk dit graag met de eveneens vaak miskende film 'Zabriskie Point' van grootmeester Michelangelo Antonioni welke verschillende gedateerde elementen bevat maar toch tot de treffendste tijdsdocumenten van de eindjaren '60 gerekend zou kunnen worden.