menu

The Alan Parsons Project - Eve (1979)

mijn stem
3,18 (171)
171 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Arista

  1. Lucifer (5:08)
  2. You Lie Down with Dogs (3:48)

    met Lenny Zakatek

  3. I'd Rather Be a Man (3:54)

    met David Paton

  4. You Won't Be There (3:38)

    met Dave Townsend

  5. Winding Me Up (4:01)

    met Chris Rainbow

  6. Damned If I Do (4:53)

    met Lenny Zakatek

  7. Don't Hold Back (3:38)

    met Clare Torry

  8. Secret Garden (4:43)
  9. If I Could Change Your Mind (5:49)

    met Lesley Duncan

  10. Elsie's Theme (From the Sicilian Defense) (The Project That Never Was) * (3:00)
  11. Lucifer [Demo Version] * (2:48)
  12. Secret Garden [Early Rough Mix] * (4:41)
  13. Damned If I Do [ [Rough Mix] * (4:46)
  14. Don't Hold Back [Vocal Rehearsal Rough Mix] * (3:43)
  15. Lucifer [Early Rough Mix] * (4:17)
  16. If I Could Change Your Mind [Rough Mix] * (5:46)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 39:32 (1:08:33)
zoeken in:
avatar van LucM
3,0
Eve, een conceptalbum over vrouwen en seksualiteit vind ik tot dan toe het minste album van The Alan Parsons Project. Slecht is het niet maar het thema is minder goed uitgewerkt en het songmateriaal is wat wisselvalling met Lucifer, Damned if I Do en If I Could Change Your Mind als de betere songs. Maar andere nummers als Winding Me Up en Don't Hold Back zijn te doorsnee voor Alan Parsons Project.

Fedde
Voor twee figuren had componist Eric Woolfson een bovengemiddelde belangstelling: de Amerikaanse schrijver Edgar Allan Poe en de beroemde ontwerper van de psycho-analyse Sigmund Freud. Van beide kun je zeggen dat ze een wat wonderlijke verhouding tot vrouwen hadden. Schrijver/wetenschapper Poe trouwde met zijn 13-jarige nichtje Virginia. Freud is de man die de onbewuste menselijke driften blootlegde en het oedipuscomplex bedacht; de erotische moederbinding.

Van beiden zien we op Eve het nodige terug en zo is er een connectie met het eerste APP-album over Poe. Beslist geen oppervlakkige stof. Droom, werkelijkheid, angst en liefde lopen ook hier spannend door elkaar.

Ik luisterde onlangs naar instrumental Secret Garden, met de mooie Beach Boys- achtige zang vanaf 2:00 en bedacht ineens dat De Geheime Tuin ook zo'n thema is uit de wereld van het onderbewuste.
Er is een thrillerhoorspel met deze titel dat prachtig weergeeft waartoe een man onbewust in staat is als hij een vrouw leert kennen. Zijn overspel speelt zich af in zijn onbewuste leven en blijft voor zijn vrouw en zichzelf verborgen totdat er een moord wordt gepleegd. Fascinerend. Past precies bij het thema van dit album. De gevaarlijke vrouw en het onbewuste verlangen van de man. Ja, ja, dames, wat vinden jullie hiervan?

Zie info hier en te beluisteren hier

avatar van Cor
3,0
Cor
I'll rest my case. Zie comments bij de vorige twee albums. Maar deze vind ik nou ook weer niet zoveel minder dan die twee, ondanks het verschil in rating hier op de site.

avatar van BoyOnHeavenHill
2,0
Volgens mijn papieren uitgave van de All Music Guide to Rock uit 1997 was Parsons' tekstuele invalshoek van deze plaat "rather cold, opening him to charges of misogyny." Dat lijkt me eigenlijk wel de minste van Parsons' en Woolfsons zorgen, want wat mij betreft is dit kwalitatief behoorlijk onder de maat : als ik zeg dat ik hier geen enkel fatsoenlijk nummer op vind staan druk me heel voorzichtig uit. Instrumentaal dieptepunt is dat ongelooflijk irritante basje op Damned if I do, vocaal twijfel ik over de twee vrouwelijke bijdragen (en dat terwijl ik zulke goede herinneringen aan Lesley Duncan heb vanwege haar Love song op Elton Johns Tumbleweed connection) – of bestaat die eerdergenoemde misogynie er juist uit dat die zangeressen die twee nummers toebedeeld kregen? Hoe dan ook, veel melige popmuziek waar alle rock en alle mysterie van de voorgaande drie APP-albums geheel uit verdwenen zijn.

avatar van gaucho
3,0
BoyOnHeavenHill schreef:
(en dat terwijl ik zulke goede herinneringen aan Lesley Duncan heb vanwege haar Love song op Elton Johns Tumbleweed connection)

Oh, is dat dezelfde zangeres? Nooit geweten, leuke info, temeer daar ook ik Love song als een van de meest ondergewaardeerde nummers uit de Elton John-catalogus beschouw.
Maar ik vind eigenlijk wel dat de twee vrouwelijke bijdragen dit album nog aardig redden: de afsluiter is naast het instrumentale openingsnummer het hoogtepunt van deze plaat, en Don't hold back vind ik, hoewel een doorsnee-compositie, wel sterk gezongen, al is het natuurlijk van een heel andere orde dan The great gig in the sky.

Daarmee zijn de positieve woorden voor dit album wel op, want dit was inderdaad een behoorlijke tegenvaller na de eerste twee verrassende platen van APP. Het is dat Woolfsons en Parsons zich naderhand nog zouden revancheren met The turn of a friendly card en iets mindere mate Eye in the sky, want anders zou het erfgoed van deze band toch wel tamelijk beperkt zijn.
Gek eigenlijk dat dit als derde album werd uitgebracht. Het past qua opzet en kwaliteit namelijk veel meer in de lijn van de latere albums. Het was hier nog een eenmalige dip, maar vanaf Ammonia avenue zou deze aanpak standaard worden bij APP: teveel doorsnee nummers, teveel perfect geproduceerde, maar vlakke popmuziek zonder ziel.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
gaucho schreef:
Gek eigenlijk dat dit als derde album werd uitgebracht.
Het was dan ook de vierde , Pyramid zat er ook nog tussen.

avatar van gaucho
3,0
Oeps, even vergeten, slordig. Pyramid was een fractie minder dan de eerste twee, maar ook van hoog niveau. Dan was deze echt een koude douche.

avatar van dazzler
3,0
Het lijkt me interessant om nog eens op te rakelen dat Eve een behoorlijk snel
in elkaar gebokst alternatief was voor het door Arista afgewezen album over de maffia.

Dat afgewezen album zou een paar jaar geleden alsnog een release krijgen.
The Alan Parsons Project - The Sicilian Defence (2014)

avatar van musician
3,0
Ik heb eigenlijk nooit begrepen, waarom het duo Parsons/Woolfson al snel af ging wijken van de oorspronkelijk ingezette teneur van Tales of Mystery and Imagination.

Aan verkoopcijfers heeft het daarna vervolgens niet gelegen, moet ik toegeven.

Maar inhoudelijk, qua opzet en muzikale uitvoering is Tales of Mystery and Imagination naar mijn smaak nooit meer overtroffen.
Het is ook een wat uitzonderlijk album, het heeft bijvoorbeeld aanvankelijk nooit bijgedragen aan verzamelalbums van Parsons. Vreemde eend in de bijt.

In vergelijking met Eve is de laatste wel heel erg tam.

avatar van dazzler
3,0
musician schreef:
Het is ook een wat uitzonderlijk album, het heeft bijvoorbeeld aanvankelijk nooit bijgedragen aan verzamelalbums van Parsons. Vreemde eend in de bijt.

Dat heeft vooral met het platenlabel te maken.
Het debuut zat op Mercury (nu Universal), de volgende albums bij Arista (nadien BMG).

avatar van gaucho
3,0
dazzler schreef:
Het lijkt me interessant om nog eens op te rakelen dat Eve een behoorlijk snel
in elkaar gebokst alternatief was voor het door Arista afgewezen album over de maffia.

'Snel ik elkaar gezet' klopt. Maar wat ik ervan begrepen heb, is dat Parsons en Woolfson met Sicilian defence bewust een ondermaats album afleverden om opnieuw met Arista te kunnen onderhandelen over hun contract. Geen wonder dus dat dat werd afgewezen. In vergelijking met SD is Eve een stuk beter, maar het blijft verbazend dat de kwaliteit met de drie voorgangers hier zo sterk achterblijft.

avatar van BoyOnHeavenHill
2,0
gaucho schreef:
Don't hold back vind ik, hoewel een doorsnee-compositie, wel sterk gezongen, al is het natuurlijk van een heel andere orde dan The great gig in the sky.
Even vroeg ik me af waarom je dat nummer van Pink Floyd erbij haalt, en toen besefte ik opeens dat Clare Torry natuurlijk de zangeres van The great gig in the sky is... Haar naam deed geen belletje rinkelen, en dat zal wel komen omdat ik dat eigenlijk het enige vervelende nummer van The dark side of the moon vind – want ze zingt het misschien wel goed, maar de manier waaróp (die woordloze zangstijl dus) kan mij niet bekoren. Maar wel een leuk weetje dat zíj dat hier dus is!

avatar van Wandelaar
4,0
Wat een dramatische stemmingen hier over dit album. Even kijken op Allmusic.com; toch nog vier sterren en daar kan ik me wel in vinden eigenlijk. Ik tel tenminste vier heel geslaagde songs. Best goed te pruimen voor wie iets met vrouwen heeft.

avatar van gaucho
3,0
BoyOnHeavenHill schreef:
(quote)
Even vroeg ik me af waarom je dat nummer van Pink Floyd erbij haalt, en toen besefte ik opeens dat Clare Torry natuurlijk de zangeres van The great gig in the sky is... Haar naam deed geen belletje rinkelen, en dat zal wel komen omdat ik dat eigenlijk het enige vervelende nummer van The dark side of the moon vind – want ze zingt het misschien wel goed, maar de manier waaróp (die woordloze zangstijl dus) kan mij niet bekoren. Maar wel een leuk weetje dat zíj dat hier dus is!

Nou, dan staan we quitte want ik wist dus weer niet van die Elton John-connectie die jij aanhaalde, terwijl ik dat ook erg leuk vind om te weten. Ik neem overigens aan dat Alan Parsons Clare Torry kende van haar bijdrage aan Dark side of the moon, gezien Parsons' betrokkenheid bij dat album.

Zelf vind ik The great gig... dan weer een van de hoogtepunten van DSOTM, maar smaken verschillen.

2,5
AC1
Ze hadden nooit mogen afwijken van de Fantastische concepten (horror, mummies, piramides, robots, ...). Mafia, vrouwen en kaartspelen zijn wat te aards, te gewoon ...Wat was ik teleurgesteld toen dit album uitkwam.

avatar van Wandelaar
4,0
Vrouwen - te gewoon? Ik ken geen groter raadsel.

avatar van Wandelaar
4,0
Van Lucifer wordt ik altijd wat nerveus, maar erg goed zijn hier de met elkaar versmolten nummers You Won't Be There en Winding Me Up. Ook prachtig is het door Lesley Duncan vertolkte If I Could Change Your Mind. Natuurlijk, een vrouw mocht op dit album niet ontbreken.

2,5
AC1
Lucifer is net één van de betere tracks! Maar ja, het klinkt als een thema van een TV-serie over spionage en daar moet je natuurlijk wel voor zijn.

avatar van vielip
3,5
Wat een negatief gedoe hierboven zeg. Heb de lp maar weer eens opgezet en ik vind het wel prima klinken eerlijk gezegd! Don't hold back te gewoontjes? Prima hoor. Ik vind het een heerlijk nummer. Mooie stem ook. Zou me niks verbazen als dit een single is geweest. Heeft hitpotentie van hier tot ginder namelijk. Damned if I do is ook al zo'n heerlijk nummer. Lucifer en If I could change your mind? Luisteren ook al prima weg. Secret garden is prachtig met die Beach Boys achtige zanglijnen erin verwerkt. Nee, ik kan eerlijk gezegd weinig negatiefs vinden op dit album. Ja het klinkt allemaal keurig binnen de lijntjes en braaf. Maar daar heb ik soms best zin in. En dan zet je dus één van de albums van The Alan Parsons Project op. Niks mis mee!

avatar van lennert
3,0
Opener Lucifer zette me op het verkeerde pad, want deze instrumental is erg goed te noemen. Meteen daarna is het echter wel duidelijk dat dit album op zowel muzikaal als tekstueel vlak wat achter blijft bij de eerste drie delen. I'd Rather Be A Man heeft een problematische tekst, maar wel muzikaal vuurwerk, maar op het moment dat het muzikale vuurwerk uitblijft erger ik me vooral aan de vrouwonvriendelijke teksten. Damned If I Do heeft wel weer wat van de oude klasse met die triomfantelijke keyboardtrompetten. Voor de rest prikkelt het me weinig.

Wel weer een 'first' met zangeressen, maar daarvan is alleen If I Could Change Your Mind wel aardig. Geen album dat ik snel nog een keer op zal zetten en ook eentje die dit keer beduidend minder beluisteringen nodig heeft.

Voorlopige tussenstand:
1. Pyramid
2. Tales Of Mystery And Imagination - Edgar Allan Poe
3. I Robot
4. Eve

avatar van RuudC
3,0
Het is wel gezegd. De scores zijn ook duidelijk. Dit album zorgt voor een dip als je kijkt naar de stemgemiddeldes. De muziek is dan ook niet zo bijzonder. De opener mag er zeker wezen, maar daarna is het allemaal toch wel wat saai of gewoontjes. I'd Rather Be A Man irriteert zelfs wat. De teksten heb ik niet echt gevolgd, dus van het vrouwonvriendelijke merk ik tot nu toe weinig. Het is natuurlijk wel jammer dat APP zich op dat vlak begeeft. Verder mis ik vooral de spanning en virtuositeit van het voorgaande werk. Er is niets dat hier prikkelt, maar tegelijkertijd is het ook niet echt slecht. De vrouwenzang is iets waar ik hier ook maar moeilijk aan kan wennen.


Tussenstand:
1. Pyramid
2. I Robot
3. Tales Of Mystery And Imagination - Edger Allan Poe
4. Eve

2,5
AC1
RuudC schreef:
Er is niets dat hier prikkelt, maar tegelijkertijd is het ook niet echt slecht.


De eerste drie albums hadden een licht progressief kantje, alhoewel dat ook steeds minder werd met elk nieuw album. Daarna werden het soft pop albums en eindigde voorgoed mijn APP periode. Return Of A Friendly Card is de allerlaatste Parsons LP die ik heb gekocht.

4,5
Gewoon een prima album, mensen verwachten soms teveel. Ik vind het knap hoe mensen dit in elkaar weten te flansen. Gr van Toto fan

avatar van Queebus
4,0
Beetje ondergewaardeerde APP album. Vanaf de opener Lucifer is het genieten geblazen van een uitstekende album waar de vrouw het centrale thema vormt. In weer een prachtige hoes van Hipgnosis. Muzikaal is het allemaal dik voor elkaar en de keuze voor verschillende zangers/zangeressen is goed gedaan. Eigenlijk heb ik niks negatiefs te melden. Samen met Tales, Robot, Pyramid, Card en Eye gewoon het beste wat de producer samen met Eric Woolfson op album heeft uitgebracht. En een speciale vermelding voor Ian Bairnson, echt een geweldige gitarist.

2,5
AC1
Queebus schreef:
En een speciale vermelding voor Ian Bairnson, echt een geweldige gitarist.


Eindelijk iemand die dat hoort!

avatar van gaucho
3,0
Ik ga toch een half puntje omhoog in mijn waardering, waardoor het album alsnog op een voldoende uitkomt. Je bent geneigd dit af te meten aan ander plaatwerk van APP, waardoor de vergelijking al snel in het nadeel van Eve uitvalt. Maar op zichzelf is dit natuurlijk een best genietbare plaat. Waarbij me opvalt dat er op zijn minst vier heel sterke nummers op staan, maar dat de overige nummers daar ver bij achterblijven. Mijn favorieten zijn Lucifer, Damned if I do, If I could change your mind en You won't be there. Vooral de laatste is in mijn achting gestegen naarmate ik het nummer vaker gehoord heb.

Leeftijdgenoot Wandelaar verwees in 2017 naar de recensie van Allmusic en ik moet zeggen: zo kun je het ook bekijken.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:15 uur

geplaatst: vandaag om 22:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.