Eigenlijk heb ik wel een hele tijd moeite gehad met albums als Kid A en Amnesiac.
Nog steeds ben ik vooral een liefhebber van een nummer als Creep, en het album The Bends.
OK Computer kan mij ook niet de gehele tijd boeien.
Maar eigenlijk ben ik met terugwerkende kracht aan Amnesiac begonnen.
Dit komt voornamelijk door een artiest als Björk.
Bij haar heb ik minder moeite met de experimenteerdrift met elektronica en samplers.
Misschien lijken Thom Yorke en Björk wel heel veel op elkaar.
Packt Like Sardines In A Crushed Tin Box is soft industrial.
Eigenlijk moet ik bij dit nummer aan de Swedish Chef van de Muppetshow denken.
The Muppets - Popcorn - YouTube
Dan verdwijnen garnalen in een grote pan, en dan komen soortgelijke geluiden terug.
Die garnalen zitten gevangen als sardientjes in een blik.
Pyramid Song heeft ook dat beklemmende, opgesloten gevoel, maar wat is dit eigenlijk een wonderschoon nummer.
Toch heeft het bij mij de nodige tijd gekost om invloed op mij te maken.
Net als een in het zand verborgen piramide geeft dit lied later pas echt zijn schatten bloot.
Er blijken telkens weer nieuwe geheime deurtjes ergens verborgen te zitten.
Qua sfeer sluit het aardig aan bij een band als Portishead.
Pulk / Pull Revolving Doors is vreemder, niet echt een nummer, maar meer een collage van geluidsfragmenten, met hier en daar wat Aphex Twins achtige schrikeffecten.
Beetje creepy en beangstigend.
You and Whose Army? klinkt pijnlijk, alsof een junk met een Cold Turkey een slaapliedje probeert te zingen voor zijn kindje, met tevens in zijn achterhoofd de demonen die zijn ziel proberen binnen te eten, om al het menselijke te verorberen.
I Might Be Wrong zou op Monster van R.E.M. of op Pop van U2 kunnen passen.
Dit is een echt popliedje; bijna glamrock te noemen.
Yorke in de rol van cool tieneridool.
Van
Knives Out dacht ik altijd dat het ouder was.
Deze zou nog prima op The Bends passen, lijkt ook wel wat op Coldplay tijdens hun debuut.
Toch wel een van de betere nummers op Amnesiac.
Morning Bell / Amnesiac heeft de hoogtes van een Jeff Buckley in de zang, maar van hem kan ik het beter hebben.
Dollars & Cents vind ik behoorlijk op Pyramid Song lijken, al is dit wel een stukje sneller, maar ligt ook in het verlengde van bands als Placebo en vooral Muse .
Wel mooi dat er toch ook nog wat gitaarspel voorbij komt, maar dat is het weinige positieve dat ik over
Hunting Bears kan vermelden, voor mij blijft het een vaag, wat Oosters aandoend probeersel.
Helaas gaat het vervolgens wat in die lijn door bij
Like Spinning Plates.
The Stone Roses hebben op hun debuut ook zoiets staan, daar is het een nummer welke achterstevoren wordt afgespeeld; Don’t Stop genaamd.
Daar ook duidelijk het minste nummer, hier ook niet veel beter.
Life in a Glass House is een waardige afsluiter, hoor hier wat van die Dixieland begrafenismuziek bij uit New Orleans.
Back To Black van Amy Winehouse en die coverversie van Stange Fruit van Siouxsie and the Banshees
Siouxsie & The Banshees Strange Fruit - YouTube hebben dat ook.
Ik hou hier wel van.
Na deze luisterbeurt beoordeel ik het album wel een halve punt hoger, want er staan toch wel een aantal sterke nummers op.