Droombolus schreef:
Daarnaast is de typiese 80s produktie, met hier en daar echt tè veel exiter ( zo'n ijl laagje in het hoog ) op de stem, de verplichte digi-drum geluiden ( gaap ) en Louis Cortalezzi's prachtige sax sound die door syntezijkers getrokken wordt, er de oorzaak van dat dit nooit mijn fave Mink album zal worden.
Inderdaad, de produktie is te kil, maar destijds was dat heel erg in. Je hoort het op zoveel platen uit beginjaren '80.
Hoor eens hoe de prachtige sax van Louis Cortelezzi soms achter de mengtafel is vervormd tot een soort sirene.....brrrr
Maar ondanks dat: Er is nog genoeg te genieten aan dit album. Demassiado Corazon is voor mij een onsterfelijke song. Wie heeft ooit zo goed echte dampende salsa in de rock kunnen integreren. Dat nummer hoort bij de allerbeste van Willy.
Daar achteraan komt Cadillac Girl. Ook een van zijn beste livenummers dat hij tot op het einde bleef spelen, vaak met zijn eigenzinnig slide-solo.
De cover Around the corner wordt ook redelijk gedaan. River of tears idem.
De vrij korte plaat besluit met de lekkere crooner The moonlight let me down.
De rest is wat minder. Dat zijn de nummers die ook niet in de latere setlist zijn blijven hangen.
Maar man....hoe kan een album met Demassiado Corazon en Cadillac Girl nu een zwak album zijn???