MindRuler
Drie jaar na hun debuut schotelen de heren en dame van Sengir ons hun tweede worp voor.
Sign Of Devotion overklast op alle terreinen de eersteling: artwork, produktie en het allerbelangrijkste: de muziek zelf. Waar Guilty Water te lijden had aan de keyboards die sterk op de voorgrond traden, nemen de gitaren hier een prominentere rol. Ook Ellen heeft blijkbaar aan haar stem gewerkt want ze klinkt zelfzekerder en krachtiger. Vanaf opener Calling zit de sfeer meteen juist en weet Sengir er de spanning in te houden tot en met de laatste tonen van Lose The Moment. Hoogtepunten: Close To The Bone (met een refrein dat me telkens weer kippevel bezorgt), My Defense en Disbelief. Alleen jammer dat er geen derde album meer kwam.