De New Yorkse AOR-rocker Eddie Money heeft in Nederland nooit veel potten weten te breken.
2 keer de tipparade gehaald in 1978 en 1987, dat is alles.
Dat is jammer, want de man heeft best goeie muziek gemaakt (en nog).
Ik had ook gedacht dat deze plaat veel bekender zou zijn hier, maar 2 stemmen en geen berichten valt me nogal tegen.
Stel je iets voor tussen de oude Toto en Robert Palmer en Boz Scaggs op hun rockendst in (om het maar in de tijd te plaatsen), maar dan met meer gitaarsoloos (Jimmy Lyon) en in een iets hoger tempo en je komt een heel eind.
Mallaber en Turner van de Steve Miller Band verzorgen op deze plaat de ritmesectie.
De heerlijke feelgoodrockers Gimme Some Water en Can't Keep A Good Man Down hadden het verdiend om hits te worden.
Ook Nightmare rockt lekker weg met lekkere gitaarsoloos.
Het ook al beklijvende titelnummer dat de plaat opent zet in feite al de toon.
De afsluitende schitterende ballad Call On Me is misschien wel het mooiste nummer van de plaat.
Love The Way You Love Me, Maureen, Maybe I'm A Fool (met 70's-strijkers) en Rock And Roll The Place (heavy) luisteren ook lekker weg.
Nobody is het enige nummer dat wat minder is.
In ieder geval een plaat vol ongecompliceerde Amerikaanse snelwegrock, die niet uitnodigt tot het nieuwe rijden.
Eddie Money zit nog steeds in de muziek (laatste album is uit 2007) en toert nog steeds.
Op vinyl.