menu

Rush - Different Stages (1998)

Alternatieve titel: Live

mijn stem
4,28 (89)
89 stemmen

Canada
Rock
Label: Atlantic

  1. Dreamline (5:34)
  2. Limelight (4:32)
  3. Driven (5:17)
  4. Bravado (6:23)
  5. Animate (6:29)
  6. Show Don't Tell (5:29)
  7. The Trees (5:29)
  8. Nobody's Hero (5:01)
  9. Closer to the Heart (5:13)
  10. 2112 - I. Overture (4:33)
  11. 2112 - II. The Temples of Syrinx (2:20)
  12. 2112 - III. Discovery (4:17)
  13. 2112 - IV. Presentation (3:40)
  14. 2112 - V. Oracle: The Dream (1:49)
  15. 2112 - VI. Soliloquy (2:08)
  16. 2112 - VII. Grand Finale (2:36)
  17. Test for Echo (6:16)
  18. The Analog Kid (5:15)
  19. Freewill (5:36)
  20. Roll the Bones (5:58)
  21. Stick It Out (4:43)
  22. Resist (4:28)
  23. Leave That Thing Alone (4:46)
  24. The Rhythm Method (8:20)
  25. Natural Science (8:06)
  26. Force Ten * (4:47)
  27. The Sprit of Radio (5:00)
  28. Tom Sawyer (5:19)
  29. YYZ (5:25)
  30. Bastille Day (5:08)
  31. By-tor & the Snow Dog (4:59)
  32. Xanadu (12:33)
  33. Farewell to Kings (5:54)
  34. Something for Nothing (4:01)
  35. Cygnus X-1 (10:24)
  36. Anthem (4:47)
  37. Working Man (4:01)
  38. Fly by Night (2:04)
  39. In the Mood (3:35)
  40. Cinderella Man (5:10)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 3:22:38 (3:27:25)
zoeken in:
avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
Bij Amazon is hij gewoon vanaf een pond of zeven te krijgen.

En ik meen dat ik hem in fysieke winkels ook nog wel eens tegenkom, maar zo heel sterk is mijn registratie van de winkelvoorraad van albums die ik zelf al heb nu ook weer niet.

avatar van meneer
Nou, het is tijd om Rush eens te gaan leren kennen. Volgens mij is dit een prima album om mee te gaan beginnen.

avatar van meesterdch
meneer schreef:
Nou, het is tijd om Rush eens te gaan leren kennen. Volgens mij is dit een prima album om mee te gaan beginnen.


Zeker een goed album om mee te beginnen. Rush heeft zoveel moois gemaakt in hun lange carrière. Zelfs in de laatste jaren hebben ze nog best een aantal sterke nummers geschreven. Al blijven nummers als 2112 en Xanadu nummers uit hun hoogtijdagen. Ik mis ook nog wel een aantal toppers op dit album. Maar die laat ik je morgenavond wel horen. Manhattan project bijvoorbeeld.

avatar van Brutus
4,0
Ik ben niet zo'n fan van het werk vanaf Signals. Ik moet wel bekennen, dat ik de nummers live veel beter vind dan op de reguliere platen. Het spreekt voor zich, dat de heren fantastische muzikanten zijn.

Trouwens, wat een geweldige uitvoering van Anthem.

5,0
Hé Brutus dat bonus schijfje met een concert uit 1978 met alle kanjers van A Farewell to Kings moet jou toch ook zeker aanspreken?

avatar van uffing
4,5
meneer schreef:
Nou, het is tijd om Rush eens te gaan leren kennen. Volgens mij is dit een prima album om mee te gaan beginnen.


Absoluut! Ik ben hier uiteindelijk ook mee begonnen. Het heeft geleid tot een liefde voor het leven. Enjoy!

5,0
top uffing

avatar van B.Robertson
4,5
Neal Peart schreef:
(quote)


Wat te denken van Xanadu?? Wordt nagenoeg nooit meer LIVe gespeeld


In volledige versie op R40 en ingekorte versie op R30. Ben al hun live-albums aan het draaien en nu dus Different Stages. Misschien heb ik het eerder vermeld, maar hier staat dus de enige echte integrale uitvoering van 2112 op met de complete Discovery en Oracle: The Dream; die in andere uitvoeringen overgeslagen worden. Live-materiaal van Presto lijkt wel een beetje een zeldzaamheid bij Rush. Hier slechts Show Don't Tell, Presto zelf staat dan op Time Machine en The Pass duikt nog eens een keer op, o.m. Rio, maar daarmee is het wel gezegd. Het materiaal van Roll the Bones houdt zich beter staande op live-releases. Driven viel mij nog op door de bass-solo en verder is dit gewoon genieten geblazen!

avatar van Pitchman
5,0
5 Sterren...einde bericht!

avatar van ricardo
4,0
ricardo schreef:
Wat een tracklist zit er bij dit album, Cygnus X-1, Xanadu, YYZ, Tom Sawyer, 2112, The Spirit Of Radio, Farewell To Kings, Animate, Closer To The Heart, Cinderella Man en Freewill, kortom alle klassiekers tot 1998 staan erop, maar snel even checken dit album.
Om mijzelf maar even te quoten: Dat snel checken is er niet van gekomen, maar kwam hem nu een keertje gebruikt tegen. Morgen valt hij in de bus, ben benieuwd. Volgens mij is cd 3 hetzelfde concert als cd 2 van de deluxe versie van A Farewell to Kings.

avatar van freakey
5,0
ricardo schreef:
(quote)
Om mijzelf maar even te quoten: Dat snel checken is er niet van gekomen, maar kwam hem nu een keertje gebruikt tegen. Morgen valt hij in de bus, ben benieuwd. Volgens mij is cd 3 hetzelfde concert als cd 2 van de deluxe versie van A Farewell to Kings.

Inderdaad hetzelfde concert, ik had het nog niet opgemerkt... De Farewell to King versie is wel uitgebreider, want 1,5 cd vol ipv 1...

avatar van ricardo
4,0
Inderdaad, hier staan 11 nummers op van dat concert uit 1978, en op deluxe versie van A Farewell to Kings staan er 15 nummers van op. Ook best opmerkelijk dat vanaf het album 2112 tot en met Permanent Waves er speciale edities op de markt zijn met een tweede cd met live concert, maar hun magnum opus Moving Pictures en b.v Signals en Grace Under Preassure alleen maar de standaard versie ervan zijn.

avatar van uffing
4,5
ricardo schreef:
Inderdaad, hier staan 11 nummers op van dat concert uit 1978, en op deluxe versie van A Farewell to Kings staan er 15 nummers van op. Ook best opmerkelijk dat vanaf het album 2112 tot en met Permanent Waves er speciale edities op de markt zijn met een tweede cd met live concert, maar hun magnum opus Moving Pictures en b.v Signals en Grace Under Preassure alleen maar de standaard versie ervan zijn.


Dat komt omdat die jubileumedities allemaal zijn verschenen om de veertigste verjaardag van het betreffende album te vieren. Hopelijk zitten er voor die albums die jij noemt (en wat mij betreft ook van Power Windows) dus ook nog wat mooie setjes in de pijplijn.

avatar van ricardo
4,0
Ok ja inderdaad het 40 jarige jubileum zal de reden zijn. Benieuwd of ze nog een mooie live tour van Moving Pictures op de plank hebben liggen om voor volgend jaar uit te brengen. In 2009 is er wel al de Grace Under Preassure tour uitgebracht, die zouden ze dan als extra cd in die jubileum versie mee kunnen doen.

Cd 1 en cd 2 van deze plaat klinken super vind ik, en ben blij dat ze veel nummers van Counterparts hebben genomen. En van Roll The Bones volgens mij ook nog 3 nummers. Mooie live plaat, waar ook cd 3 erg lekker klinkt, maar die beluister ik niet liever dan 1 en 2, vind ze alle 3 lekker klinken. Blij met deze live plaat. Heb nu 6 live albums van Rush, de eerste 4 tot en met deze, Snakes & Arrows en Clockwork Angels tour, en vind ze allemaal goed. Die uit Rio ook ooit gehad, maar dat is dan ook het enige mindere live album van Rush.

avatar van Robertoooooh
4,0
Vandaag voor liefst 5 euronen inclusief verzending gescoord.
Kan niks zijn, dus

5,0
hun beste live album in mijn ogen vooral door de toevoeging van dat 3e schijfje!

avatar van Robertoooooh
4,0
Ja het is een erg mooi album, hoewel ik over het algemeen niet veel van live albums moet hebben. En dat komt meestal door het geluid of de eindmix.
Hier spelen die manco’s gelukkig slechts in mindere mate en ook maar af en toe.
De setlist is lekker divers. Men schuwt niet om naast de vele bekende klassiekers ook van de zogenaamd mindere albums te plukken en dat waardeer ik. Het geeft de muzikale progressie van dit meesterlijke gezelschap mooi weer.

avatar van Robertoooooh
4,0
Oja, wat ik wel heel bijzonder en ook erg jammer vind, is dat er op al die live platen nooit een uitvoering van Tears is terug te vinden. In mijn oren één van de pareltjes van Rush.

avatar van i-mac
Ik had al een paar keren geprobeerd om Rush te ontdekken, maar de zang is iets wat me een beetje moeilijk ligt. Je hoort me niet zeggen dat het geen goede zanger is, wel integendeel. Maar ik lees her en der dat ik niet de enige ben. Maar als ik zie welke hoge score dit album haalt, dan kan ik alleen maar vaststellen dat het erg goed moet zijn.

Maar goed, deze 3-dubbele CD kon ik even lenen in de plaatselijke bib, dus wou ik het nog eens proberen. De hoge zang is hier minder opballend dan op andere studio albums die al eens vluchtig beluisterde. Muzikaal is dit trio om van te genieten. Wat een fantastische muzikanten zijn dit.

Na een eerste korte (nou ja ...) luisterbeurt bevalt me dit toch erg goed. Ik ga me hier eens rustig bij zetten, en stukje bij beetje laten doordringen. Een score geven laat ik nog even op zich wachten. Dat komt later nog wel, als ik alles eens ten volle heb kunnen beluisteren.

avatar van Leptop
4,5
Kwaliteit verloochent zich niet, maar ligt vaak niet voor het oprapen. Dan vraagt het simpelweg meer tijd en geduld om te ontdekken. Veel plezier daarmee!

avatar van ProGNerD
Leptop schreef:
Kwaliteit verloochent zich niet, maar ligt vaak niet voor het oprapen. Dan vraagt het simpelweg meer tijd en geduld om te ontdekken. Veel plezier daarmee!

Precies; ik had precies hetzelfde in het begin, maar heb doorgezet (met een beetje hulp van de Prog Ladder van afgelopen jaar ) en ben met terugwerkende kracht volledig gevallen voor Rush

avatar van i-mac
Deel 1 en 2 hebben intussen al meerdere rondjes gemaakt, en ik moet toegeven dat het geen moment verveeld. En op een paar nummers na, valt de zang hier best goed mee. Muzikaal is het absoluut top, dat is echt genieten met volle teugen. Op naar deel 3

Bravado is een nummer die me kippenvel doet krijgen. Waarom weet ik niet, maar bij de eerst tonen was het raak. Ook Animate blijft hangen.

En dan de 2112 reeks

avatar van Sir Spamalot
4,5
"suddenly...you were gone...from all the lives you left your mark upon"

In loving memory of Jackie and Selena


Vreugde bij een livealbum van Rush heb ik natuurlijk, maar de bovenstaande woorden op de verpakking hebben natuurlijk ook hun betekenis. Drie datums zijn hier van belang. 18 november 1998 als verschijningsdatum van dit mooie hebbeding, maar ook 10 augustus 1997 en 20 juni 1998, respectievelijk het overlijden van dochter Selena en echtgenote Jacky in nauwelijks één jaar tijd. Het zijn mokerslagen van jewelste voor The Professor.

Laat zwart de kleur zijn van deze vreselijke periode voor Neil Peart, dan is wit de hoofdkleur van dit album, de kleur van de hoop? Zijn boek, Ghost Rider: Travels on the Healing Road, vertelt hierover meer, geschreven door een belezen man die heel voorzichtig omging met zijn faam en nog liever als een doodgewoon persoon werd behandeld. Het lezen van dit boek was een bijzondere ervaring, met verhalen geschreven door mijn favoriete drummer. Je kind ten grave moeten dragen is verschrikkelijk, mijn oudste oom Walter, de pater familias langs de kant van wijlen mijn vader, heeft zo twee kinderen op jonge leeftijd moeten afgeven, na al die tientallen jaren hoor je nog altijd zijn hart breken wanneer hij erover spreekt met mij. Onlangs hebben wij afscheid genomen van zijn echtgenote, na meer dan zestig jaar huwelijk, ik kan me niet voorstellen hoe hij zich nu voelt, binnenkort eens een bezoek brengen.

Waarover spreken we meestal als het over livealbums gaat? Plaats en datum, het geluid, de prestaties en de setlist aangevuld met een anekdote. Net als zijn drie voorgangers sluit deze Different Stages een periode van vier studioalbums af en net als zijn drie voorgangers is dit weeral niet het verslag van één optreden, mijn favoriete soort. De internetkanalen bezorgen u de details, ik bezorg u mijn gedacht: mooi geluid, goede prestaties en een setlist waarover altijd iemand zal vallen, ook ik. Starten doen we met de intro, Also sprach Zarathustra (de andere Strauss, Richard).

Cd 1 en 2 bevatten achtentwintig nummers, eentje van Presto, drie van Roll the Bones, vier van Counterparts en drie van Test for Echo, aangevuld met een aantal klassiekers, natuurlijk is die splitsing van 2112 hier numeriek medeverantwoordelijk. En ik mis er een paar: The Pass, Available Light, The Big Wheel, Between Sun & Moon, Everyday Glory. Maar... daartegenover staan werkelijk meesterlijke uitvoeringen van een Animate of The Trees of nog meer Natural Science, dat een geweldig nummer blijft en ik veer op en vlucht even mijn alternatieve realiteit in, laat die wereld even zonder mij draaien.

Het is geweten, bij dit pakket zit een derde cd met een selectie nummers van een wervelend optreden op 20 februari 1978 in de legendarische Hammersmith Odeon te Londen. Hier zijn er elf nummers, op Musicmeter aangeduid als de nummers 29 tot en met 39. Op de “40th Anniversary” enzovoort van het album A Farewell to Kings staat het volledige optreden met vier nummers meer en het zijn Lakeside Park, Closer to the Heart, 2112 en de Drum Solo, ongeveer een extra 34 minuten bovenop de 63 minuten hierop. 1978 duidt aan dat het om nummers gaat uit de albums tot en met Hemispheres.

Geluid is fel, de groep speelt fel, het zijn wel nummers die ik heel goed op hun waarde kan schatten maar het is niet mijn favoriete Rush periode, mijn gedachten daarover kunt u als aandachtige lezer raadplegen bij mijn berichten hierover bij de desbetreffende albums. Toch blijft het een ongelooflijk plezier bijvoorbeeld Xanadu live te horen, maar ik had graag ook een aantal andere krakers uit die periode gehoord, het is wat het is. Het zijn keuzes.

Twee puntjes om over te mekkeren, waarom staat het volledige optreden niet op de "40th Anniversary” enzovoort van Hemispheres, dat lijkt me beter te passen, maar het blijft gemekker van mijn kant, een kanttekening zonder verder belang. Puntje twee vind ik toch jammer en het gaat over de verpakking. Different Stages is volgens mij het eerste livealbum / album tout cours in zo'n vermaledijde kartonnen schepsel. Mocht het nog een digipack zijn waarin de cd's geklemd worden, ok, maar het is een “trifold slip case” (de woorden van Discogs) waarin cd 3 in zijn hoesje los in het pakketje zit.

Iedere keer blijft het toch opletten wanneer mijn grijpgrage hand deze Different Stages vastneemt, het staat zelfs op opmerking “goed opletten” in mijn lijst van lp's, cd's, video's en dvd's. Dit had misschien beter gekund, die verpakking wel te verstaan, met de muziek is absoluut niets mis. Bijna drie en een half uur Rush live, als fan komt het haar op mijn armen recht van opwinding, bij u toch ook. Fantastisch hebbeding ondanks enkele minieme nadelen.

Ik verwijs nog even naar die drie datums. 1997 was het jaar van de twee Retrospective verzamelaars, 1998 was het jaar van deze Different Stages. Ik spreek voor mezelf. Ook ik wachtte bang af wat er zou gebeuren. Was dit het einde van Rush? Zeker ben ik niet meer maar ik kan me voorstellen dat ik rond 2002 een gat in de lucht sprong toen er werd bekend gemaakt dat een nieuw album van Rush ging uitkomen, Vapor Trails. Lang is deze lap tekst alweer maar er hangen voor mij speciale gevoelens vast aan deze Different Stages. Kunst als de allerindividueelste uitdrukking van de allerindividueelste emotie, zo leerde mijn leraar Esthetica mij destijds, die zin ga ik nooit vergeten.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:12 uur

geplaatst: vandaag om 19:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.