Haha Mathough, grappig, ik denk volstrekt tegenovergesteld. Ik vind het een weinig coherent geheel, maar de uitschieters zijn des te hoger. Nara, John Hurt, Hunger of the Pine, Left Hand Free staan mijns inziens torenhoog boven de Awesome Wave nummers, maar het gehele album bij elkaar opgeteld mist wat lading. Naja. Lees de recensie maar:
----
Wie had gedacht dat de band met de nerderige bandnaam Alt-J en de wat kinderlijke albumtitel An Awesome Wave zo snel succesvol zou worden. Het ging zo snel, dat ze, 3 weken na de Paradiso uitverkocht te hebben, nog in het (ternauwernood uitverkochte) voorprogramma van Two Door Cinema Club mochten staan, waarvoor ze 6 maanden daarvoor al waren geboekt. En nu, 2 jaar later, verkopen ze binnen een paar dagen de HMH uit. Het gebeurt zelden dat een zo'n experimentele, maar kennelijk tegelijkertijd toegankelijke band, zo snel naar grote hoogtes kan stijgen, en het maakt het Mercury Prize winnende Alt-J een bijzonder succesverhaal. Kunnen ze de kracht, de originaliteit en de oorspronkelijkheid van An Awesome Wave herhalen op hun nieuwe This Is All Yours? Velen dachten van niet, zeker niet toen ze hun bassist verloren en nu zijn verder gegaan als trio.
Na een pakweg 20 luisterbeurten die in een door verslaving enorme sneltreinvaart voorbij zijn gegaan, kan ik niks anders zeggen dan dat This Is All Yours volstrekt aan de hoge verwachtingen voldoet. Uiteraard is de verrassing van Alt-J er wel een beetje af, en zal dit album lang niet de impact hebben van 2 jaar geleden. We weten nu dat ze complexe songstructuren, koortjes, samenzang, harde beats en poppy gitaartjes weergaloos kunnen afwisselen en kunnen smeden tot een fantastisch geheel. Toch weet Alt-J zichzelf wonderwel te vernieuwen. De plaat kent heel wat meer afwisseling. Waar An Awesome Wave steeds een beetje terugviel in dezelfde trucjes, wisselen ze op This Is All Yours regelmatig van cadans: we springen in de eerste nummers van de overtuigende en uitheemse intro Intro moeiteloos over in het sfeervolle en ingetogen Arrival in Nara. Vervolgens komt het religieuze en gelaagde album-hoogtepunt Nara, om vervolgens via het experimentele en bijna pretentieuze Every Other Freckle te belanden in het onkarakteristiek rockende Left Hand Free. In deze eerste 5 nummers horen we al meer stijlen terug dan in het hele An Awesome Wave-spectrum bij elkaar. Maar we zijn er nog niet: het schitterende gebruik van de Miley Cirus sample in Hunger of The Pine, de blazers in Blood Flood Pt.2, en het hypnotiserende Gospel of John Hurt; overal horen we de veelzijdigheid en de klasse van Alt-J sterker dan ooit terug. En op basis van de nu genoemde nummers, overtreft mijns inziens dit album het debuut met verve. Jammergenoeg zitten er ook wat niemendalletjes op: Garden of England/Choice Kingdom passen gewoon niet zo goed tussen de rest van de nummers, Warm Foothills is iets te veel gepriegel in de marge, en afsluiter Leaving Nara hadden ze achterwege kunnen laten.
This Is All Yours maakt de verwachtingen waar, en overtreft ze zelfs. Het kent meer uitschieters, maar ook meer dalen, dan het debuut. Alt-J heeft ontzettend hun best gedaan zichzelf te vernieuwen en dat is bewonderenswaardig goed gelukt. Het heeft echter wel een wat minder coherent album opgeleverd, dat van het ene in het andere uiterste schiet. Desalniettemin kunnen we deze tweede plaat met gemak een waardige opvolger noemen; weinig albums bevatten zoveel weergaloze pareltjes, en weinig unieke bands weten zich zó sterk te vernieuwen, en tegelijkertijd toch zeer herkenbaar te blijven.
Pat-sounds: Album Alt-J - This Is All Yours (2014) - pat-sounds.blogspot.nl