Slowgaze schreef:
(quote)
Exact dat, en dat terwijl ik absoluut geen purist ben. Heb iemand trouwens dit album eens horen omschrijven als 'blije-mensen-festivalmuziek' (en dat was geen aanbeveling). Kan ik me ergens ook wel in vinden. De randjes zijn er wel vanaf.
Ik heb dit album sinds 2014 weinig geluisterd. Bovenstaande geeft exact mijn bezwaren tegen het album en Typhoon's muzikale richting aan. Ik ben een hip hop liefhebber, en het was iets teveel blije festival muziek geworden.
Maar terugrekenend in de tijd, hoopte ik destijds wel degelijk dat hij ongeveer zoiets zou doen, dat hij zijn geluid boven het inmiddels wel verkende Opgezwolle geluid zou uittillen.
Typhoon is een rapper die een beetje in mijn hart zit, toen ik trouwde heb ik de regels van zijn "Vlieger" door mijn gelofte heen gevlochten, en soms krijg ik tranen in mijn ogen van ontroering als ik hoor hoe hij hip hop, mijn zo geliefde muziek, naar het niveau van genre overstijgende poëzie kan brengen.
Er staat een opname van "Vlieger" op Youtube, live bij Hart Op De Tong, met een gitaar en een saxofoon ter ondersteuning, in plaats van Delic's krankzinnig dope beat. Het maakte benieuwd welke kant Typhoon op zou gaan met zijn nieuwe album: dit was zo prachtig, hij leek totaal bevrijd uit zijn "keurslijf" van de Opgezwolle sound, de sound waar ik zo van hield, maar Typhoon leek op weg naar iets groters.
Zijn ode aan Nederland "Van De Regen Naar De Zon", zo awkward ten gehore gebracht in de Ridderzaal met een publiek van politici en koninklijke familie, was inderdaad een DWDD-achtige linkse utopiaanse schets maar toch ook een hartverwarmend, recht uit het hart gezongen portret van de Nederlandse geschiedenis en volksaard. Het bevestigde voor mij de hoop dat hij in 2014 met een nieuw "classic" album zou komen.
Ik zat indertijd (nog voor dit album, ik denk rond 2011, 2012) een keer op een leeg terras bij het Amsterdamse Noorderlicht, aan het IJ, op een zonnige doordeweekse dag. Typhoon kwam er ook zitten, alleen, schreef af en toe iets op, rommelde wat met zijn telefoon. Het moet voor bekende artiesten vreselijk irritant zijn om altijd maar gestoord te worden door mensen die ze totaal niet kennen, dus ik liet hem met rust. Maar de aandrang was zo groot om hem honderd dingen te vragen. Over zijn nieuwe album. Over zijn visie op hip hop.
Achteraf begreep ik uit interviews dat Typhoon een hele moeilijke periode doormaakte. Je staat er niet bij stil. Als je zoiets dan hoort, dan voel je je bijna schuldig. Behalve artiest, op het voetstuk dat wij fans voor hem oprichten, ook nog een mens. Oh ja.
Het album Lobi Da Basi gaat muzikaal inderdaad alle kanten op. Gegeven de zwarte periode in zijn leven, is het een verrassend vrolijk en levenslustig album. Maar ik vind de experimenten lang niet allemaal geslaagd. Met als dieptepunt het tenenkrommende refrein op Zandloper. Maar goed volgens mij vinden de meesten dit geweldig dus wie ben ik, denk ik dan maar. Ook vind ik de bijdragen van Rico, Sticks en Blaxtar weinig toevoegen. Sticks is wat mij betreft helaas al heel lang geen schim meer van de MC die ooit heel NL in de palm van zijn hand had.
Eigenlijk is achteraf mijn favoriete track "Hemel Valt", een song die klinkt als een stralende nieuwe dag, eentje waarop je jarig bent. Ik kreeg dit album destijds voor mijn verjaardag, van mijn vrouw, we waren net twee weken getrouwd en ze was zwanger van onze dochter. Een stralende nieuwe dag was het.
Alles overwegende, wat kan ik er van zeggen, ik denk dat Typhoon een album over liefde heeft gemaakt, dat hij groeit als artiest en als mens, het lijkt mij de enige juiste weg. Ik hoop dat hij gelukkig is.