menu

Ben Howard - I Forget Where We Were (2014)

mijn stem
4,13 (555)
555 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk / Pop
Label: Island

  1. Small Things (5:43)
  2. Rivers in Your Mouth (5:11)
  3. I Forget Where We Were (4:41)
  4. In Dreams (3:33)
  5. She Treats Me Well (5:17)
  6. Time Is Dancing (6:49)
  7. Evergreen (4:04)
  8. End of the Affair (7:46)
  9. Conrad (6:08)
  10. All Is Now Harmed (5:02)
  11. Am I in Your Light? *
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 54:14
zoeken in:
avatar van Balzaretti
4,5
Na het fantastische eerste album 'Every Kingdom' uit 2011, was ik zeer benieuwd naar dit album. De eerste nummers die ik hoorde voordat het album werd uitgebracht ( I Forget Where We Were, The End Of The Affair) maakte mij een beetje huiverig. Na een paar luisterbeurten moet ik onderkennen dat mijn huiverigheid ongepast was. Een geweldig donker album van Howard met twee absolute pareltjes, She Treats Me Well en Conrad. Vooral She Treats Me Well is weergaloos, geweldige groove en dito gitaarspel. In een recensie las ik dat bij dit album het 'kaf van het koren' zou worden gescheiden en dat onderschrijf ik. Dit album is anders dan Every Kingdom, donkerder, oog voor compositie en deprimerende teksten. Dit merk je vooral bij de eerste luisterbeurt. Desalniettemin doet dit album niet onder voor Every Kingdom. Ik heb altijd een zwak voor artiesten die zich doorontwikkelen na een eerste album( Arctic Monkeys, Alt-J) en daarom vind ik het gedurfd van Howard, met zijn talent is dit album uiteindelijk uitgegroeid tot een blijvertje.

4,5
aERodynamIC schreef:
Nee, dat bedoel ik niet echt. Ik heb een tijd gehad waar ik verzot was op dit soort albums (Damien Rice en consorten) maar dat heb ik nu niet meer zo.
De vergelijking met Damien Rice met dit album ontgaat me totaal.
Qua geluid komt het niet in de buurt van Damien Rice. Dit album is veel donkerder en dat vind ik er nou juist zo mooi aan.

avatar van Don Cappuccino
4,0
Het debuut lag me niet zo, bij de Burgh Island EP werd ik al meer overtuigd en nu heeft Ben Howard met I Forget Where We Were een verrassend duistere en goede plaat gemaakt. Het knappe akoestische gitaarspel maakt plaats voor in reverb badende elektrische gitaren die de melancholie die deze plaat verspreidt nog wat druileriger maken. Qua toonzetting zit er vrij weinig variatie in, maar daar tegenover staan sterke songs en een mooie sfeerzetting. Ik was vooral heel erg onder de indruk van Small Things met zijn schommelende ritme en golvende gitaren. Bij de beoordeling twijfel ik tussen 4* en 4,5*, meerdere luisterbeurten zullen dat uitwijzen.

AC1
Ik heb zo'n gevoel dat deze nieuwe CD veel minder als achtergrondmuziek (TV reportages en zo) zal worden gebruikt.

avatar van bikkel2
4,0
Ben erg nieuwgierig geworden. Deze boy meent het. En dat is een voordeel.
Ik werd echt omver geblazen tijdens zijn optreden bij Jools Holland.
ik vond het eerder een wat lichtgewicht singer/ songwriter.
Ga er in het weekend eens voor zitten.

AC1
bikkel2 schreef:

ik vond het eerder een wat lichtgewicht singer/ songwriter.


ik ben al blij dat hij geen radio-hoer is en dat hij eerder sombere, bijna nostalgische muziek maakt om thuis op de installatie te beluisteren.

avatar van aERodynamIC
3,5
@wards schreef:
De vergelijking met Damien Rice met dit album ontgaat me totaal.

Dat mag
Qua geluid komt het niet in de buurt van Damien Rice. Dit album is veel donkerder en dat vind ik er nou juist zo mooi aan.

Ik kan dit echt niet donker noemen hoor. Was het donkerder dan had het me misschien meer geraakt. Maar nogmaals: ik vind het niet slecht, ik ben gewoon wat uitgekeken op albums binnen dit genre (en ja dat zie ik vrij breed vandaar ook de eerdere vergelijking).
Ik ben dan ook verrast over de hoge beoordelingen: blijkbaar mis ik dan toch iets wat ik niet hoor en anderen wel

avatar van Edgar18
4,0
Net een paar nummers geluisterd maar het doet me nog weinig. Benieuwd of het zich nog ontwikkeld want de algehele MuMe waardering (op dit moment) in niet mis.

avatar van heavenmotel
4,5
Is deze muziek niet te eenvoudig? 'k Ga toch nog eventjes proberen...

avatar van VladTheImpaler
4,5
Ik kan dit echt niet donker noemen hoor. Was het donkerder dan had het me misschien meer geraakt.

Ach, het is maar wat je donkere muziek vind. Er is natuurlijk donkerder muziek dan dit album, maar vergeleken met zijn vorige album is dit zeker donkerder wat ik alleen maar een heel groot plus punt vind. Ik ben vanaf de eerste luisterbeurt al diep onder de indruk.

avatar van VladTheImpaler
4,5
Na het horen van de eerste single End Of The Affair was ik razend benieuwd naar dit album. Ik hoopte dat het album in dezelfde donkere stijl zou zijn als dat nummer. En jawel hoor, al bij de eerste klanken van opener Small Things wist ik dat het goed zat. Het album is donkerder en sfeervoller dan zijn vorige (ook al sterk) album. Op She Treats Me Well is het meest lucktige nummer van de plaat en laat wat licht schijnen in de duisternis. Hoogtepunt voor mij is en blijft End Of The Affair, hoe dat nummer in het midden omslaat in een episch psychedlisch/post-rock stuk is indrukwekkend, grote kans dat dat nummer voor mij track van het jaar word. Dit album zal ik veel blijven draaien tijdens de stormachtige herfstperiode en komende winter.

avatar van Madjack71
4,5
Ben Howard lijkt van een toegevoegde eigenzinnige muzikale waarde te worden in het huidige landschap waarbij een groot publiek en non-conformisme niet samen lijken te kunnen gaan. Howard bewijst het tegendeel. Dit donkerder tweede worpeling, is er niet een die plaveide wegen bewandeld, maar Howard zoekt zijn eigen weg. I Forget Where We Were is daar een mooi voorbeeld van. Ingetogen, muzikaal grillig maar weet de weg te vinden naar de hart van de luisteraar. Daar blijft het niet alleen bij, opener Small Things bezorgt mij op momenten muzikaal kippevel. End of the Affair zoals hieronder benoemd is een parel, waarvan je hoopt dat die op een album te vinden is. Ikzelf geef de voorkeur aan de donkerdere kleuren in de nummers, waar het niet vastomlijnd is. End of the Affair is ook een nummer, waarvan ik mij kan voorstellen dat je zou hopen dat het nieuwe album van U2 beladen mee zou zijn. Nou maar hopen dat hij april 2015 haalt, zodat hij uit de zone van de 27 jarigen blijft die naar de eeuwige muziekvelden zijn over gegaan.

4,0
Zo! Verrassend sterke plaat heeft Ben Howard afgeleverd. Zijn vroege EP'tjes en het optreden op ITGWO 2010 beloofden veel goeds maar na het lichtelijk teleurstellende debuut zag ik het niet meer gebeuren. Dit is echter duister, melancholisch, met een boel zielenleed. Én, hij heeft weer goed naar John Martyn geluisterd. Laat die echoplex maar knallen.

avatar van Frenz
4,0
Ben Howard huh, hmmm, met die waardering zegt het toch wel wat, los van het feit of en hoezeer hij zich prostitueert.

avatar van Jordipordie
4,5
Geniaal lekkere CD. Ik lees termen als donker maar ik weet niet of dit de juiste omschrijving is. Ik dacht eerder aan sober en enigszins minimalistisch. In mijn ogen geen echt commerciële CD maar ik kan het mis hebben

In ieder geval gedurfde weg en dat is niet omdat de CD erg spannend is maar Ik kan me voorstellen dat met deze CD een hele groep "fans" wegvalt.

avatar van Woutout
4,5
Mensen het 2e deel van End of the Affair op vinyl door de kamer knallen op zaterdagavond. .. Dikke lagen kippenvel en zoveel meer diepgang op deze nieuwe plaat. Altijd mooi als een album op vinyl weer een extra dimensie lijkt toe te voegen aan de ervaring. Ik laat het allemaal nog even bezinken, maar dit is in ieder geval een enorme stap vooruit en tegelijk in het duister;)

avatar van Angelo
Slowchat (m.b.t. radiozenders) verwijderd.

avatar van Lost
4,5
Prachtig gitaarwerk, ingetogen stem, minimalistisch maar bij tijden episch. ben onder de indruk!

avatar van SirPsychoSexy
4,0
Fieuw, End of the Affair bij Jools Holland is inderdaad een adembenemend optreden. En ik was er van overtuigd dat het einde van het nummer op elektrische gitaar werd gespeeld, maar nee, hij doet het allemaal met zijn akoestische gitaar (en een hele resem effecten natuurlijk). Erg indrukwekkend. Ik ben zeer te vinden voor de richting die hij is ingeslagen met dit album.

Waar is de liefde voor In Dreams trouwens? Eén van mijn voorlopige favorieten van deze plaat!

3,0
Fikse tegenvaller. Ik bleef luisteren omdat ik fan ben van Ben's eerste album. Ja, catchy folk bij zijn debuut. Maar wel chatcy folk optima forma. En daarvoor luisterde ik nou net Ben. Als ik zin heb in dit werk, dat hij nu maakt, trek ik wel een blik interessantere artiesten open. Vind het namelijk nogal een monotone trip dit album. Natuurlijk End of the Affair was prachtig, maar de rest voelt aan als een slap aftreksel van dit nummer. Wat mij betreft de tegenvaller van dit jaar.

avatar van pet
4,0
pet
Het lijkt wel alsof Ben Howard het er om doet. Eind van het jaar staat hij 3 dagen achter elkaar in de HMH, in plaats van 1x in de Ziggo Dome. Twee jaar geleden deed hij hetzelfde trucje, maar dan met Paradiso vullen in plaats van de HMH. Het lijkt er op alsof hij bewust zijn eigen tempo kiest waarin hij wilt groeien. Een nobel streven natuurlijk, alleen moet je dan niet een album als Every Kingdom uitbrengen. Dat album bombardeerde hem 3 jaar geleden ineens tot beroemdheid waar iedereen een mening over had. En dat blijf je dan ook houden bij je tweede album natuurlijk: iedereen vindt er wel iets van. En dan kan ik natuurlijk niet achter blijven.

Small Things begint in ieder geval een stuk duisterder dan we van Every Kingdom gewend zijn. Rustige drums, veel gitaar-effecten en de mooie stem van Howard. Niet langer het hoopvolle van het vorige album, maar meer in de lijn van de Burgh Island EP. Een exemplarisch voorbeeld hiervan is in de lyrics te vinden: is the world gone mad, or is it just me? Rivers In Your Mouth is wel meer in de stijl van het vorige album. Wat hier nog extra opvalt zijn de vele effecten op de gitaar in dit nummer. Waar het gitaar-geluid op het vorige album nog vooral het rauwe akoestische geluid was, zijn hier veel meer effecten gebruikt die de melodie doet 'uitsmeren'. Noten worden langer aangehouden waardoor het nummer traag aanvoelt (niet negatief trouwens). Op In Dreams komt weer de akoestische gitaar erbij, wat ik persoonlijk toch een stuk liever hoor dan zijn elektrische spel. Howard is namelijk zeer begenadigd op de gitaar, wat tot nu toe een beetje verbloemd werd door alle effecten. De rest van het nummer doet me niet zo heel veel, ondanks de toevoeging van strijkers. Op Evergreen weten de effecten me echter voor het eerst echt positief te verrassen. De echo in het nummer laat het grootst en tegelijk erg leeg klinken. In combinatie met het toffe gitaar spel een gouden combinatie. En Evergreen wordt gelijk opgevolgd door End Of The Affair, in mijn ogen het hoogtepunt van het album (en gelijk het langste nummer). Een stemmig, rustig begin wat heerlijk opbouwt naar de toffe climax aan het eind, met steeds meer emotie in zijn stem, opbouwende drums en ruigere gitaren.

Een album dat dus een stuk lastiger te doorgronden is dan zijn debuut. Het is minder pop en minder hoopvol dan zijn vorige album, en volgt wat dat betreft meer de lijn van de Burgh Island EP. Ben Howard gaat wat dat betreft zeker niet voor de makkelijke weg door een Every Kingdom 2 te maken. Twee behoorlijk verschillende albums dus, waarbij deze qua hit-potentie het een stukje lastiger gaat krijgen. Maar de kwaliteit is er zeker weer.

Pat-sounds: Ben Howard - I Forget Where We Were (2014) - pat-sounds.blogspot.nl

avatar van Zoute Popcorn
4,0
Ik heb All is Now Harmed een * gegeven. Na End of the Affair voor mij het beste nummer van het album.

avatar van Erikpol
4,0
Rivers in Your Mouth is echt prachtig. Opvallend weinig stemmen gehad hier nog

5,0
Prachtalbum en evident eigen. Hoe eigen ook, dit album zou nooit deze vorm en inhoud hebben gekregen zonder de bijdrage die U2 aan onze hedendaagse muziek heeft gegeven. Met name het immer herkenbare gitaarspel van The Edge hoor ik in verscheidene nummers terugkomen. Evenals dat alleskunner Beck ook zijn signatuur voelbaar heeft afgeleverd op dit album. Tot slot mogen we ook de briljante Laura Marling niet vergeten, die kennelijk ook een onuitwisbare indruk heeft achtergalten op dit muzikale wonder. Zo zie je maar, het is de individuele mens die juist als doorgeefluik kan schitteren. Muziek als één grote magistrale estafette.

avatar van Frenz
4,0


Ben nog wat aan het twijfelen wat ik van deze man vind, maar dit is wel overtuigend

avatar van Deranged
Als ik dit luister voel ik hoe mijn levensdrift begint te slinken.

Muziek voor in liften of bij geestdodende beelden.

avatar van Ducoz
4,5
Deranged schreef:
Als ik dit luister voel ik hoe mijn levensdrift begint te slinken.

Muziek voor in liften of bij geestdodende beelden.


Liften wil ik niet zeggen, depresieve beelden kan ik wel inkomen.

Schitterend titelnummer trouwens.

avatar van Deranged
Doet mij erg denken aan dat programma van Joris Linssen op Schiphol.

Muziek voor luchthavens.

avatar van pet
4,0
pet
Er zit toch nog wel een behoorlijk verschil tussen Ben Howard en deze hoor

avatar van snelzilver
4,5
Schitterend album! Al een paar keer beluisterd nu en de sfeer, het gitaarspel en zelfs de zang doen mij denken aan The War On Drugs met 'Lost In The Dream'. Nog iemand die dit vindt?

Gast
geplaatst: vandaag om 07:50 uur

geplaatst: vandaag om 07:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.