De Princeverkenning weer op gang getrokken. Ik denk nu zo'n jaar bezig te zijn en alle albums vanaf 2010 zijn aan de beurt. Daarna ben ik klaar. Ik zal weer een tijdje zoet zijn, want het betreft nog 5 albums. Ik heb er mijn tijd voor genomen, want ik wil albums echt leren kennen en laten inwerken. Dat wil ik bij alle artiesten die ik grondig leer kennen en bij Prince is dat dus niet anders. Als ik het beu ben, stop ik het project voor een tijdje in de koelkast en stort ik me op een andere artiest. Zo moest Prince wijken voor o.a. Sting en de soloalbums van de Fleetwood Mac-lui. Nu ben ik weer volop in de Princemood en moeten die anderen in de koelkast wachten.
Ik kan echt genieten van die ontdekkingstochten, maar ze zijn tijdrovend. Onderweg heb ik ook genoten van de bijdragen van o.a. lennon, aero en funkie bookie. Leerrijk en leuk om te lezen.
Ook al ben ik niet klaar, denk ik toch dat de tijd rijp is voor een eindoordeel:
- Een fan als de drie bovengenoemde personen zal ik nooit worden, maar ik heb respect voor mensen die hun liefde voor een artiest zo mooi kunnen verwoorden en zo oprecht genieten van de muziek.
- Waarom niet zo'n superfan? Omdat er mijns inziens op zowat elk album overbodige nummers staan en soms zelfs irritante nummers. Bij rapinvloeden haak ik totaal af en vind ik de muziek zelfs hatelijk. Een nummer als 'Housequake' vind ik verschrikkelijk. Het enige echte album dat ik in het geheel sterk vind, is 'Purple Rain'. Zelfs SOTT heeft volgens mij echt zwakke momenten.
- Noem me dus een gewone tot grote fan. Met 'Hits 1 & 2' ben ik niet tevreden, want er ontbreekt immens veel. Alle albums kopen is dan weer niet aan mij besteed omwille van de zwakke momenten. De sterke momenten zijn ook talrijk en soms ben ik er helemaal voor in de mood. Ik denk dat mijn collectie zal aftikken op de helft van het uitgebrachte materiaal. Van sommige albums zijn het wel 7 nummers of meer die ik onmisbaar vind, van andere is het ongeveer de helft en van nog andere slechts 3 of 4 nummers.
Ondertussen speelt dit album zachtjes, want het bezoek hier doet een dutje en stilte is een noodzaak.
'Boytrouble' is een huppeltrutnummertje en 'Whitecaps' doet me echt denken aan The Corrs, of nog eerder Andrea Corr solo.
De goesting om eindelijk eens Steve Hackett helemaal onder de loep te nemen is ook zo groot.