menu

Mark Lanegan Band - Phantom Radio (2014)

mijn stem
3,64 (107)
107 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Heavenly

  1. Harvest Home (3:16)
  2. Judgement Time (2:29)
  3. Floor of the Ocean (4:52)
  4. The Killing Season (3:46)
  5. Seventh Day (4:51)
  6. I am the Wolf (3:42)
  7. Torn Red Heart (4:01)
  8. Waltzing in Blue (3:14)
  9. The Wild People (3:06)
  10. Death Trip to Tulsa (4:46)
  11. Dry Iced * (6:22)
  12. No Bells on Sunday * (5:51)
  13. Sad Lover * (3:40)
  14. Jonas Pap * (2:34)
  15. Smokestack Magic * (8:18)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 38:03 (1:04:48)
zoeken in:
UnknownPleasure
in ieder geval een prachtige cover.

UnknownPleasure

avatar van Mr. B
4,0
Gaaf!

avatar van Sleepy House
2,0
Ook een tweede nieuw nummer, Harvest Home, werd ondertussen bekendgemaakt.

avatar van Bruno Banani
4,0
Zooo, dit klinkt wel fantastisch (na 3 luisterbeurten); mooie mix van het intieme oude werk en Blues Funeral donkere wave-geluid!
Het gemiddelde van de eerste 2 stemmen (4.5) kan maar zo mijn stem worden.

avatar van aERodynamIC
4,0
Hoe doet ie het toch weer?! De bekende sound met hier en daar toch wat toevoegingen die zijn nummers net even een andere twist geven zonder aan radicale stijlbreuken te doen.

Zo is de wave-sound op een nummer als Floor of the Ocean toch echt geweldig te noemen.

avatar van deric raven
3,5
Mark Lanegan gebruikt op Phantom Radio de nodige elektronica elementen.
Een duidelijk vervolg op Blues Funeral van ruim 2 jaar geleden.
Luister eens naar Ode to Sad Disco van dat album en leg dat vervolgens naast Harvest Home en Floor on the Ocean.
Natuurlijk heeft zijn samenwerking met Soulsavers een invloed gehad in het geheel, maar hij weet er een eigen draai aan te geven.
Soms triphop als bij Portishead, maar ook Supernature van Goldfrapp hoor je terug.
Tussen de meer hedendaagse elementen ook invloeden van postpunk als de oude Simple Minds.
Niet overheersend, maar als toevoegend specerij.
Mark Lanegan solliciteert niet meer op de vacature van blues zanger.
Wel klinkt hij ouder en wijzer.
Misschien zelfs steeds beter bij stem.
Eerste indruk is weer goed.

avatar van wexxel99
2,0
Nee helaas, Mark heeft het voor --mij-- niet meer. Met weemoed denk ik terug aan begin jaren 90, Mark met gitaar, peuk in de mond en een fles Jack D naast zich met krakende stem door zijn solorepertoire worstelde. Na elk nummer nam hij een flinke slok en mompelde wat onverstaanbaars. Het was rauwe, intense muziek.
Na zijn vorige matige plaat, is dit nog een grotere stap terug met absoluut dieptepunt ' torn red heart'. Een niemendalletje van epische proporties.
Boven mij lees ik dat hij ouder en wijzer wordt, ik vind dat hij per plaat uitgebluster gaat klinken en zich steeds meer op de automatische piloot bevindt.
Klein lichtpuntje is het afsluitende nummer, deze heeft de drive en het dreigende van zijn oude werk.
Het is geen slechte plaat, maar ik verwacht meer van deze gozer...jammer.

avatar van Sleepy House
2,0
Hier sluit ik mij ook wel bij aan Wexxel. Ook ik krijg de indruk dat dit album een stuk minder gelaagd en stukken bloedelozer is dan vroeger. Bovendien blijft er bij mij niets hangen, het klinkt gewoon matig (op "Death Trip to Tulsa" na, wat veruit het beste nummer is). Zoals Wexxel het mooi verwoordde: Mark op automatische piloot.

Mijn eerste indrukken zijn niet goed, maar misschien gaat Phantom Radio z'n geheimen met de tijd nog vrijgeven. We zullen zien...

avatar van IntoMusic
4,0
Lekkere donkere plaat met de nodige electronica erin verwerkt. Eerste indruk is prima!

avatar van Madjack71
3,5
Mark Lanegan moet ongeveer samen met Steven Wilson, Ryan Adams zowat de meest productieve artiest zijn van deze tijd. Al zit het bij Mark ook vooral in de gastbijdrages. Zijn stem is bijna altijd van een toegevoegde waarde in verschillende stijlen van de bands waar hij in mee doet. Dit is na de wat tamme imitations weer een volwaardig album met eigen nummers. Zelf vind ik zijn stem er beter op geworden door de jaren heen, maar dat kan een smaak dingetje zijn, voor mij hoeft dat rauwe, door drank gesmoorde gedoe allemaal niet. Tussen ouder & wijzer en uitgeblust & automatische piloot zit een wereld van subjectieve waarnemingen, waar maar weer mee eens duidelijk wordt dat smaak persooons gebonden is. Zelf vind ik dit album minder sterk naar voren komen als Blues Funeral. Tussen The Killing Season en Waltzing in Blue weten de nummers mij minder te overtuigen. Ik kan mij voorstellen dat daar bands waar hij een vocale bijdrage aan levert beter in zijn dan hijzelf. De bonustracks zijn daar m.i. ook een goed voorbeeld van, het is mij wat teveel electronisch behang.

avatar van zamozen
5,0
Mark klinkt moe maar ik vind het een mooie plaat.

3,5
Mooie plaat van de zeer productieve Mark Lanegan,sound die meer aanleunt bij de jaren '80 en dat ligt me wel,daar liggen ook m'n jeugdjaren,muziek,nostalgie,....Jammer dat concert in AB al is uitverkocht van januari. Heb hem nog nooit live aan het werk gezien,weet enkel van tv-beelden dat het een vrij statisch persoon is,zal niet uitbundig tekeer gaan op het podium en daar leent zijn muziek zich ook niet echt toe vindt ik. Mark Lanegan komt als een mysterieus persoon over,ééntje die al veel heeft meegemaakt...maar wat een machtige stem,alleen al met die stem kan hij de banaalste melodie toch fabuleus doen klinken.

avatar van Erwin.c
4,0
Op Seventh Day lijkt Gary Numan even mee te doen

avatar van Cor
4,0
Cor
decade schreef:
...maar wat een machtige stem,alleen al met die stem kan hij de banaalste melodie toch fabuleus doen klinken.

Inderdaad, ook ik kan er geen weerstand aan bieden. Het klinkt best een beetje cheesy jaren 80 allemaal, maar hij maakt er toch weer iets lekkers van. Zijn stem blijft een machtig wapen, drugs en alcohol of niet.

avatar van zamozen
5,0
decade schreef:
Mooie plaat van de zeer productieve Mark Lanegan,sound die meer aanleunt bij de jaren '80 en dat ligt me wel,daar liggen ook m'n jeugdjaren,muziek,nostalgie,....Jammer dat concert in AB al is uitverkocht van januari. Heb hem nog nooit live aan het werk gezien,weet enkel van tv-beelden dat het een vrij statisch persoon is,zal niet uitbundig tekeer gaan op het podium en daar leent zijn muziek zich ook niet echt toe vindt ik. Mark Lanegan komt als een mysterieus persoon over,ééntje die al veel heeft meegemaakt...maar wat een machtige stem,alleen al met die stem kan hij de banaalste melodie toch fabuleus doen klinken.


13 februari Cross-linx 2015- met o.a. Mark Lanegan, Squarepusher en Bryce Dessner in de Doelen.

3,5
merci zamozen ik ga er acheraan!
heb jij hem al live mogen ervaren?

avatar van Mel24
4,5
Wat een zalig plaat weeral! En zijn stem, altijd geweldig!
Mijn favorieten van deze plaat zijn bij de eerste luisterbeurten Harvest Home en Death Trip to Tulsa.

Ik vind de electronische en New wave achtige elementen zeker ok..
Eén van de nummers deed me zelfs aan "live transmission" van Joy Division denken.

Heb hem vorig jaar in het Flagey in Brussel gezien.. Héél klein zaaltje, zeer ingetogen en prachtig optreden! Kijk al uit naar de AB in januari..

avatar van Poles Apart
3,0
Er komt eind februari een remix-versie van dit album uit, genaamd "A Thousand Miles of Midnight: Phantom Radio Remixes". O.a. Alain Johannes, Moby, U.N.K.L.E., Magnus en Greg Dulli hebben de nummers van een nieuw sausje voorzien.

avatar van WoNa
3,5
De gruizige stem van Mark Lanegan lijkt wel overuren te draaien, zoveel komt er uit van hem. Ditmaal weer met "Band" er achter gezet. Prima plaat dit. Niets om direct over naar huis te schrijven, maar een degelijk, goed in elkaar zittend album, met een aantal memorabele momenten. De soms wat aan de jaren 80 denkende achtergrond geluiden zijn goed gemixt met de muziek waar Lanegan zich het beste bij thuis lijkt te voelen. Zo ontstaat er een bij vlagen spannende mix van 80s en indie/desert/roots/rock, waar zijn stem prima in gedijd.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

avatar van frolunda
3,0
Death Trip to Tulsa,Floor of the Ocean en Harvest home zijn prima nummers maar de rest van het album is me toch iets te ingetogen en leunt te veel op de elektronica.Gelukkig maakt de stem van Mark Lanegan een hoop goed maar toch vind ik Phantom radio niet tot zijn sterkste werk behoren.Het rockt me te weinig.
Wat dat betreft bevalt de onlangs verschenen opvolger Gargoyle me toch een stuk beter

avatar van milesdavisjr
2,5
Een plaat waarbij nog meer elektronische elementen te bespeuren zijn, soms werkt dat aardig zoals in Harvest Home waar je af en toe onwillekeurig moet terugdenken aan de wave periode in de jaren 80, maar dat terzijde. Bij het langdradige Floor of the Ocean werkt het naar mijn mening weer een stuk minder. En zo valt de balans door naar de negatieve kant. Hoewel ik zeker niet vies ben van wat elektronische toevoegingen lijkt het ook met deze plaat niet te klikken. In een enkel geval lukt dat nog wel, bij een wat luchtiger nummer als The Wild People krijgt het geheel net wat meer ademruimte. Niet dat het direct een topper betreft maar het geeft het schijfje wat diversiteit. Death Trip to Tulsa sluit het album af en laat mij achter met een onbevredigend gevoel. Des te meer wij naar het heden kruipen des te verder Lanegan verwijderd raakt van zijn eerste soloplaten, dat is an sich niet vreemd maar zijn muziek begint ook steeds afstandelijker aan te voelen en dat maakt ook deze worp tot een zwak album in mijn beleving.

Tussenstand:

1. Whiskey for the Holy Ghost
2. Field Songs
3. The Winding Sheet
4. I'll Take Care of You
5. Blues Funeral
6. Scraps at Midnight
7. Bubblegum
8. Imitations
9. Phantom Radio

Gast
geplaatst: vandaag om 09:31 uur

geplaatst: vandaag om 09:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.