menu

Run the Jewels - Run the Jewels 2 (2014)

Alternatieve titel: RTJ2

mijn stem
4,06 (324)
324 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Mass Appeal

  1. Jeopardy (3:21)
  2. Oh My Darling Don't Cry (3:24)

    met Michael Winslow

  3. Blockbuster Night, Pt. 1 (2:32)
  4. Close Your Eyes (And Count to Fuck) (3:54)

    met Zack de la Rocha

  5. All My Life (3:07)
  6. Lie, Cheat, Steal (3:28)
  7. Early (3:44)

    met Boots

  8. All Due Respect (2:47)

    met Travis Barker

  9. Love Again (Akinyele Back) (3:45)

    met Gangsta Boo

  10. Crown (3:45)

    met Diane Coffee

  11. Angel Duster (5:09)
  12. Blockbuster Night, Pt. 2 * (2:39)

    met Despot en Wiki

toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 38:56 (41:35)
zoeken in:
1x gehoord, mwah, is geen Madvillain. EL-P vind ik ook al te "moeilijk", hou meer denk ik van "droge" hiphop.
Maar zal m nog 's een paar keer luisteren.

avatar van Stalin
wandelindenatuur schreef:
(quote)


Volgens de berichten wordt er vanaf januari gewerkt aan deel 3. Lees verder: NME News Zack de la Rocha to work on solo material with Run The Jewels in January | NME.COM .


Leuk en aardig, maar ik wacht nog steeds op een volwaardig album van One Day as a Lion. Die ep uit 2008 smaakt naar meer...

avatar van Arrie
Stalin schreef:
(quote)


Leuk en aardig, maar ik wacht nog steeds op een volwaardig album van One Day as a Lion. Die ep uit 2008 smaakt naar meer...

Leuk en aardig, maar wat vind je eigenlijk van Run the Jewels?

avatar van -marco-
4,0
Zo op de valreep van 2014 nog ff meegepikt. Niet eerder gehoord van RTJ, erg aangenaam album dit! Ga ook zeker hen eerste luisteren!

avatar van Chungking
4,0
Niet dat ik veel van (moderne) hiphop ken, maar dit bevalt me zeer. Killer Mike is de beste mc die ik in lange tijd heb leren kennen (RAP Music = geweldige plaat), heerlijk ritme in zijn raps. En El-P is op muzikaal gebeid zoveel inventiever en origineler dan de gemiddelde hiphopartiest. Een gouden combinatie dus, eens te meer.
Nog net een stukje beter dan de eerste worp dit, en die was al goed.

avatar van Stalin
Arrie schreef:
(quote)

Leuk en aardig, maar wat vind je eigenlijk van Run the Jewels?


Ik vind dit beter...

avatar van Arrie
Stalin schreef:
(quote)


Ik vind dit beter...

Dat is toch geen antwoord op mijn vraag?

avatar van Pinsnider
Via deze weg nog even speciale dank voor de tips Atmosphere en Grieves!! Top!!

avatar van james_cameron
4,0
Iets beter dan het debuut, vooral door de wat meer 'in your face' aanpak van de raps en de wat ruigere beats. Zowel El-P als Killer Mike zijn hier behoorlijk op dreef. Een paar tracks zijn tekstueel helaas beneden peil, met name het slappe Love Again, tevens voorzien van de zwakste beats van het album. Voor de rest een prima hip-hop plaat.

avatar van panjoe
4,5
panjoe (moderator)
Geweldig artikel over het album en de politieke houding die Run the Jewels, en Killer Mike met name, zo daadkrachtig aannemen: Run the Jewels Made the Most Punk Album of 2014 | NOISEY - noisey.vice.com

avatar van Koston
4,5
james_cameron schreef:
Iets beter dan het debuut, vooral door de wat meer 'in your face' aanpak van de raps en de wat ruigere beats. Zowel El-P als Killer Mike zijn hier behoorlijk op dreef. Een paar tracks zijn tekstueel helaas beneden peil, met name het slappe Love Again, tevens voorzien van de zwakste beats van het album. Voor de rest een prima hip-hop plaat.


Love Again moet je dan ook helemaal niet serieus nemen. Het nummer is duidelijk een parodie op de nog steeds zeer actuele vrouwonvriendelijke hiphop, dat door de verse van Gangsta Boo mooi gecounterd wordt.

avatar van Slowgaze
3,5
Ik voel deze shit nog steeds niet helemaal. Deel 2 (iets hoger dan een zeven) is een verbetering ten opzichte van deel 1 (magere zeven), en dat zit vooral in de aanwezigheid van een paar wél memorabele nummers op dit album. 'Crown', 'All Due Respect' (eindelijk weer wat van die rare EL-P-gekte) en vooral 'Close Your Eyes (And Count to Fuck)' mogen er zijn. Dat laatste nummer zet ik ook graag los geregeld op. Killer Mike is een prima mc, maar zijn aanwezigheid beperkt de prestaties van EL-P behoorlijk. Niets van de echt krankzinnig goed uitgevoerdheid van zijn laatste twee soloplaten hoor ik op dit album terug. Het klinkt allemaal nog te gehaast, te weinig gedetailleerd, te lomp bij Run the Jewels. R.A.P. Music vond ik ook een pak beter dan deze formatie. Dan ben ik maar een zeiksnor, maar ik heb liever dat EL-P, als hij zijn planning aan blijft houden, rond 2017 een fantastisch uitgewerkt nieuw solo-album uitbrengt dan dat er tot die tijd elk jaar een nieuwe Run the Jewels aankomt.

avatar van He$$el_01
4,0
Zeiksnor

avatar van Delars
5,0
Jup, zeiksnor.

avatar van Arrie
Ja, absoluut een zeiksnor. Juist een waanzinnig vet album, waar Killer Mike absoluut een toegevoegde waarde is en de beats gewoon enorm hard zijn. Maar ik zie dat je mijn favorieten niet eens noemt, dus we ervaren dit album totaal anders.

Van mij mogen P en Mikey nog lang samenwerken!

avatar van Slowgaze
3,5
Jullie zijn allemaal stom.

avatar van dumb_helicopter
3,5
Degelijk hip-hopalbum van dit duo, die veel in het topic Song v/h jaar langskwamen en me daar niet teleurstelden. Er staan een aantal sterke tracks (Angel Duster en Lie, Cheat, Steal bijvoorbeeld) op, maar niet iets van het niveau 'Christmas Fucking MIracle' van het vorige album. Vooral de snedigheid valt me op.

avatar van Snoeperd
4,5
Run the Jewels is mijn meest gedraaide plaat van het afgelopen jaar en voor mij het absolute hoogtepunt in hiphopjaar 2014. Het eerste deel vooral is nagenoeg perfect, met de ene klapper na de andere. Maar ook als gas terug genomen word zoals in Lie Cheat Steal blijft het genieten. En dan is er daar op het einde natuurlijk nog 'Angel Duster' die toch akelig dicht in de buurt komt van het niveau 'A Christmas Fucking Miracle'. Ik kijk nu al uit naar deel 3, volgens mij kan dat amper misgaan. Geweldig duo.

avatar van SirPsychoSexy
4,5
Dames en heren!

Als u een half uurtje tijd heeft, presenteer ik u met plezier het onderstaande leesvoer: mijn uitgebreide recensie van wat mij betreft één van de belangrijkste en beste hip-hopplaten is van de 21ste eeuw. Zit gezellig achterover, neem er wat koffie, thee, bier, wijn of een andere substantie bij, leg gerust dit album op terwijl je leest en enjoy!

--------------

Ik beluisterde Run the Jewels voor het eerst in 2014, toen ik volop op zoek was naar albums om een goeie top 10 voor het jaar te kunnen samenstellen. Deze maakte toen echter geen grandioze indruk: het kwam vooral over als lompe, macho hip-hop die niet veel om het lijf had. Tweemaal heel oppervlakkig beluisterd, afgeschreven en aan de kant gelegd.

We spoelen twee jaar door. Ik ben aan het studeren in de Verenigde Staten, alwaar de meest waanzinnige presidentsrace in de recente geschiedenis zich ontvouwt. Opvallend: onder de bekendheden die actief campagne voeren langs de linkerzijde, bevindt zich niemand minder dan ene Michael Render, ook wel bekend onder de elegante artiestennaam Killer Mike. Hé, dat is toch die van Run the Jewels?

Een inspirerend interview tussen hem en (nu voormalig) presidentskandidaat Bernie Sanders opent mijn ogen. Het werd duidelijk tijd voor mij om Run the Jewels nog eens een kans te geven. Het kon immers toch niet dat iemand zo intelligent en sociaal geëngageerd als Killer Mike zich als artiest tevreden zou stellen met het maken van stompzinnige, stereotiepe, inhoudsloze hip-hop?

RTJ2 in de afspeellijst. Koptelefoon op. Lichten uit. Ogen toe. Play.

Godverdomme, wat een vette plaat.

Dit album loopt als een stoomtrein door van begin tot einde en is een eindeloze goudmijn aan one-liners en harde waarheden, op gepaste wijze ondersteund door loodzware en creatieve beats. El-P en Killer Mike zijn een onwaarschijnlijk, dynamisch duo in de voetsporen van artiesten als Public Enemy, die onverbloemd en compromisloos hun politieke visie en perspectief op de wereld communiceren middels hun muziek. Kort door de bocht samengevat: think for yourself, question authority, death to the elites, power to the people, smoke weed, make love, not war. Allemaal zaken die ik volmondig onderschrijf. Tegelijkertijd gooien ze er een gezonde dosis ironische humor en zelfspot tegenaan, zodat ze nergens vervallen in een overdreven prekerige of belerende teneur.

--------------

Jeopardy is een perfecte introductie, die vanaf seconde 1 de toon van het album zet. Mike blaft je een opzwepende peptalk in de oren, als ware je Rocky die zich voorbereidt op het titelgevecht. El-P legt een diepe, onheilspellende beat neer en Mike schetst de scène: middernacht in een de buitenwijk van een Amerikaanse metropool, bendes die de straten teisteren gewapend met geweren, messen en stalen pijpen. Hier wil je niet alleen aangesproken worden of de aandacht trekken, en al zeker niet als je met dure handtassen en juwelen te koop loopt. Enkel de wet van de sterkste geldt in deze betonnen jungle. Het is de jammerlijke realiteit waarin hij, en zo veel anderen in Amerika, zijn opgegroeid, en zoals de groten die hem voorgingen (o.a. 2Pac, Nas, Chuck D. en Malcolm X) is hij er klaar voor om de lelijke waarheid aan het licht te brengen.

El-P neemt de tweede helft van het nummer voor zijn rekening en begint opvallend door zichzelf te portretteren als een nietsbeduidende stip op de radar van elitaire, globalistische grootmachten. Onderschat hem echter niet, want zijn ogen zijn open en hij heeft de macht van het volk achter zich. Het klimaat is rijp voor een revolutie, waarbij RTJ er niet voor zal terugdeinzen om op de barricades te springen met een megafoon en de ruiten van de aristocratie in te gooien.

Favoriete lines:

- Killer Mike: “Fuck you fuckboys forever, hope I said it politely!” (Op goeie manieren valt geen prijs te zetten.)

- El-P: Heel zijn verse is topmateriaal, maar zijn sneer naar de huidige staat van de hip-hopindustrie komt bijzonder hard aan. “Motherfuck your permission, it was never yours to begin with / And every bar of that bitch shit you spit is your fucking prison!”

En dan is er natuurlijk de punchline, zoals in het spelprogramma Jeopardy! (vandaar de titel): Run the Jewels is the answer and your question’s: “What’s poppin’?!”

---

De daaropvolgende fade-in kan ons niet voldoende voorbereiden op de mokerslag genaamd Oh My Darling Don’t Cry, met een beat die elke stereo-installatie doet kreunen en de ruiten doet trillen alsof er een aardbeving plaatsvindt. Het volume móet hier gewoonweg op 11 om het tot zijn recht te laten komen. Fun fact: de robotstem die aankondigt dat “You are now listening to Run the Jewels 2”, behoort toe aan niemand minder dan Michael Winslow (de “Man of 10,000 Noises” van Police Academy).

El-P provoceert zonder gêne met zijn eerste woorden: ”Fuck the law, they can eat my dick, that’s word to Pimp” (hommage aan Pimp C, een overleden collega). Vervolgens vuren Mike en El als een perfect geoliede machine afwisselend een barrage aan heerlijke one-liners op je af. Net wanneer je denkt dat het plafond bereikt is en je oren beginnen wennen aan het geweld, gaan ze in de laatste minuut gewoon nog een versnelling hoger en harder. Repeat? Yes, please.

Favoriete lines (aartsmoeilijke keuze!):

- El-P: “Style violent, give a fuck if you deny it, kids / You can all run naked backwards through a field of dicks!”

- Killer Mike:

“I read the books, did the math
Don’t need a preacher preachin’ on my behalf
No teacher can teach my arrogant ass
I’m blowin’ on crippy while readin’ inscriptions that’s written by Egyptians and sippin’ on whiskey!
(Aye baby, you with me?)”


---

Zonder adempauze gaan we door met Blockbuster Night, Part 1. Opnieuw vormt een snoeiharde beat het podium voor de agressieve, in-your-face lyrics die je in sneltempo om de oren vliegen. Bijzonder diepzinnig is het allemaal niet, maar dat hoeft ook niet, want wat een stilistisch visitekaartje leveren ze hiermee af.

Favoriete lines:

- El-P:

“The fellows at the top are likely rapists
But you’re like: “Mellow out man, just relax, it’s really not that complicated”
Well pardon me, I guess I’m just insane as you explain it
Or maybe sanctifying the sadistic is deranged”


- Killer Mike:

“The Gates of Hell are pugnaciously pacin’, waitin’
I give a fuck if I’m late, tell Satan “be patient”
But I ain’t here for durations, I’m just taking vacations
And tell him fuck him, I never loved him and salutations”


---

Nog geen twee seconden stilte krijgen we en daar is alweer de volgende knaller.

“Run them jewels, runnin’-run them jewels fast, runnin’-runnin’-ru-runnin’-ru-runnin’ runnin’, FUCK THE SLO-MO!”

Close Your Eyes (And Count to Fuck) gaat gewoon door op hetzelfde elan, maar ditmaal met een sterk politieke boodschap. Zack de la Rocha (Rage Against the Machine) verzorgt de snijdende hook en heeft een gastrol, dus je kunt al raden dat de gevestigde orde hier aan stukken wordt gereten. Van de bloeddorstige, racistische politie en cipiers tot de corrupte rechters, de pedofielen in de Katholieke Kerk, het leger en de leugenachtige, hebzuchtige politieke elite, niemand ontsnapt aan hun toorn. De ultieme middelvinger in het gezicht van het establishment, en mogelijks mijn favoriete track van de plaat (al bedeel ik die titel bij elke luisterbeurt haast toe aan een ander nummer). Vooral Mike is hier ongelooflijk goed op dreef.

Favoriete lines:

- Killer Mike: Alles! Ik pik er zomaar even twee uit.

”We killin’ them for freedom ‘cause they tortured us for boredom
And even if some good ones die, fuck it, the Lord’ll sort ‘em!”


En:

“Conditions create a villain, the villain is given vision
The vision becomes a vow to seek vengeance on all the vicious
Liars and politicians, profiteers of the prisons
The forehead engravers, enslavers of men and women
Including members of clergy that rule on your through religion”
(El-P: “So strip your kids to the nude and then tell ‘em God’ll forgive ‘em!”)


- El-P:

”We’re out of order, your honor, you’re out of order
This whole court is unimportant, you fuckers are walkin’ corpses
I’m a flip-wig synonym, livin’ within distortion
I’ll bite into a cyanide molar before you whores win”


- Zack de la Rocha:

“Now they trackin’ me and we bustin’ back, see
The only thing that close quicker than our caskets be the factories!”


---

Pas hier wordt het gas even teruggenomen. De lat is tot hiertoe zodanig hoog gelegd dat All My Life in vergelijking met zijn voorgangers eerder licht uitvalt. Op zichzelf genomen is het dan ook veruit het minst merkwaardige nummer van het album. In de flow van het album past het wel weer perfect, als welkom rustpunt na al het voorgaande geweld, met een heerlijke, ontspannen groove om even bij uit te blazen.

---

Lang duurt de relatieve rust echter niet, want met Lie, Cheat, Steal tapt dit duo gewoon verder uit hetzelfde vaatje als voorheen. Ze kaarten zonder verpinken opnieuw het verval van de Amerikaanse maatschappij aan tot een asociale, apathische, gewelddadige plaats. Anonieme organisaties zijn de werkelijke machthebbers, die politici en de media omkopen en manipuleren om een poppenkast op te voeren voor het publiek, terwijl de schrijnende problemen van de man in de straat onder het tapijt worden geveegd. Het gaat hier niet om een fictief scenario, maar om de bikkelharde realiteit. Elk voor zich, niemand voor anderman. Het motto van de “winnaars” in dit scenario? Lie, cheat, steal, kill, win.

Favoriete lines:

- El-P:

“Authorities have spoken, demanded your pure devotion
Get magnetized to the ground while the falcons of murder close in”


- Killer Mike:

“I love Dr. King, but violence might be necessary
‘Cause when you live on MLK and it gets very scary
You might have to pull your AK, send one to the cemetery”


---

In Early wordt het probleem dan weer van de menselijke kant benaderd.

Mike kruipt in de huid van een niet nader genoemde zwarte man die zonder aanleiding voor zijn eigen deur door een politiepatrouille wordt aangesproken en gefouilleerd. Ze vinden een zakje marihuana voor medische doeleinden en beschuldigen hem er onmiddellijk van een drugdealer te zijn. Hoewel de man beleefd en rustig blijft, pakken de flikken hem hardhandig aan: hij wordt in handboeien geslagen en in de combi gedwongen. Wanneer zijn vrouw razend op het toneel verschijnt, met hun jonge zoontje in haar kielzog, escaleert de situatie volledig: de agent sleurt haar tegen de grond, trekt zijn geweer en...

Het refrein wekt een ongemakkelijke, slapeloze, claustrofobische sfeer op (“get out, get out, get out, get out”). De vermeende vrijheden van het vlaggenschip van de westerse democratie worden één voor één weggenomen, als een kamer waarin de muren immer dichter lijken te komen en er geen ontsnappen mogelijk is.

El-P verwoordt de gemoedsonrust: Big Brother observeert en registreert alles wat je doet. Zelfs de straatlichten houden je in de gaten, om je op te sluiten ingeval je één teen over de strikt afgebakende lijn zet. Tegelijkertijd staat de politie boven de wet en worden zij beloond met straffeloosheid en eervolle vermelding wanneer ze ongewapende burgers neerkogelen zonder aanleiding.

Wat kan één individu doen om te overleven in deze politiestaat, behalve dan de dagelijkse routine ophouden? “Go to home, go to sleep, up again early…”

---

All Due Respect gooit de sfeer om: de verstikkende angst wordt omgezet in pure razernij en strijdbelustheid. Staalhard nummer opnieuw, met een uitstekend gastrolletje van drummer Travis Barker (Blink-182).

Favoriete lines:

- Killer Mike: (topfavoriet voor “minst politiek correcte uitspraak van het jaar”)
“This year we iller than a nun in a cumshot
Getting’ double penetrated in a dope spot
By two hard pipe-hittin’ niggas
On the orders of Marcellus to the soundtrack of 2Pac”


Love Again (Akinyele Back) heb ik altijd een beetje een vreemde eend in de bijt gevonden. Mettertijd ben ik echter sterk gaan houden van deze ranzige ode aan ruwe, beestachtige seks (is dat trouwens een ruitenwisser die in deze beat gesampled wordt?). Vooral de toevoeging van de laatste strofe is een stukje genialiteit, omdat het je verwachtingen totaal omkeert en de stereotiepe objectivering van vrouwen in hip-hop op zijn kop zet. Volgden er maar meer soortgelijke artiesten dit voorbeeld!

Favoriete lines:

- Killer Mike:

“Reminiscin-in’ on our time of innocence
When we drank that Hennessy, ate on lamb and venison
Face fucked you in your kitchenette, fucked you like we tusslin’”
(Stay classy.)

- El-P: “I will never condescend, now spread yourself”

---

Crown is het eerste van twee pareltjes die het uitmuntende slotstuk vormen van dit album.

Mike mag de spits afbijten en vertelt een diep emotioneel verhaal (gebaseerd op een ervaring uit zijn eigen leven). Toen hij jong was en nog dealde, verkocht hij coke aan een zwangere vrouw. Later bleek dat het kind hersenschade had opgelopen en niet meer kon praten vanaf zijn 3 jaar. Overmand door schuldgevoel vroeg hij de moeder ettelijke jaren later om vergiffenis. Tot zijn verbazing liet zij hem echter weten dat er niets te vergeven was: zij had zich gewend tot het geloof om zich te sterken. Zo was ze erin geslaagd om haar duistere verleden achter zich te laten.

In realiteit was de vrouw gelukkig echter niet zwanger, hoewel Mike dit wel dacht en jarenlang met het verpletterende schuldgevoel leefde dat zijn daden waarschijnlijk het leven van een ongeboren kind hadden verwoest.

El-P gooit het dan weer over een andere boeg. Hij beschrijft hoe Amerikaanse soldaten gebrainwasht, geïndoctrineerd en van hun menselijkheid gestript worden om als haatdragende, hersenloze moordmachines andermans conflicten te gaan uitvechten.

De moraal van beide verhalen: negatieve emoties zijn een gewicht, een anker om je nek. Vasthouden aan negatieve gevoelens en ervaringen is jezelf ervan weerhouden om een betere persoon te worden en boven jezelf uit te stijgen als meester van je eigen verhaal. “Can’t pick up no crown, holding what’s holding you down…”

---

Zo komen we alweer aan de finale van deze plaat, en wat voor één! Angel Duster is een ambitieus sluitstuk en absoluut hoogtepunt, ondersteund door een meesterlijke beat en teksten die integraal van de bovenste plank zijn. Het glas wordt (al dan niet op cynische wijze) geheven op alle actoren die reeds de revue gepasseerd zijn, en nog één laatste keer wordt de giftige invloed van autoriteiten allerhande op de korrel genomen. “Angel Dust” staat symbool voor de verslavende en dominerende impact die geld, macht en religie hebben op de mensheid.

Favoriete lines:

- El-P:

“You say you wanna be my leader
I think you wanna be my God
You say you’re on the side of the righteous
I say I’m gonna hang with the wrong
There’s truth where the filth is
There’s lies in the law
You want a whore with a white dress
I want a wife in a thong”


- Killer Mike:

“I kill my masters
I mentor none
That means when I die, that’s it
My style is gone, I’m a one of one”


Tegelijk biedt het een boodschap van hoop en vastberadenheid aan zij die, zoals Mike en Jaime, hun oogkleppen niet langer op hebben en hun missie in het leven gevonden hebben: wees vrij van indoctrinatie, laat jezelf horen wanneer je geconfronteerd wordt met onrecht, leef volgens je eigen waarden en laat niemand je dicteren hoe je behoort te denken of handelen.

--------------

Wat ben ik blij dat Killer Mike en El-P elkaar gevonden hebben, zo laat in hun carrières. Hun wisselwerking is simpelweg magisch en ze hebben met dit album zonder meer een klassieker neergezet, tevens het eerste hip-hopalbum dat zijn weg naar mijn top 10 heeft gevonden. (RTJ3 moet hier trouwens amper voor onderdoen.)

In het licht van het huidige woelige, onzekere politieke klimaat hebben we naar mijn mening artiesten als Mike en El nodig die ons een geweten schoppen en ons eraan herinneren dat de fundamentele waarden en vrijheden die we voor lief nemen, lang niet voor iedereen zo vanzelfsprekend zijn als we denken, noch zijn ze vrij van aantasting. We mogen dan ook niet onverschillig worden en moeten blijven onze stem verheffen wanneer autoritaire machten allerhande trachten om te morrelen aan die hoekstenen van de westerse samenleving. Complacency is the enemy of progress.

Ik heb hun muziek ook herontdekt op een keerpunt in mijn eigen leven, een periode waarin mijn inzicht op hoe de wereld in elkaar zit, enorm verruimd werd middels alternatieve nieuwsbronnen en mijn eigen internationale ervaringen en observaties. De muziek van Run the Jewels belichaamt voor mij een perspectief op het leven gekenmerkt door onafhankelijkheid van manipulatie, vrijheid van geest, globaal altruïsme, verwerping van elitarisme en empathie jegens de minderbedeelden in de maatschappij.

Moge deze onwaarschijnlijke bromance nog vele jaren zijn muzikale vruchten afwerpen!

RTJ! ??

avatar van -SprayIt-
4,5
SirPsychoSexy, ik heb de plaat opgezet en het verhaal gelezen, bedankt! Ben je ook voornemens dit voor RTJ3 te doen, zou top zijn! Zag ze dit jaar live op BKS, onvergetelijk. Complimenten voor je beschrijving!

avatar van SirPsychoSexy
4,5
Bedankt! Ik loop al maanden rond met deze berg gedachten over deze plaat, dus moest het voor mijn gemoedsrust eens allemaal uitschrijven. Blij dat je ervan genoten hebt!

Voor RTJ3 zou ik ook een uitgebreide recensie kunnen schrijven, maar hoewel ik beide albums dezelfde waardering toeken, vind ik deze er nog net iets bovenuit stijgen. RTJ3 heeft ook heel wat hoogtepunten die zich vrijwel kunnen meten met het beste werk hier, maar kent tegelijk iets meer nummers die mij wat minder aanspreken. Ik zou ze heel graag ook live zien, hun energie lijkt me waanzinnig. Ik zit helaas op een ander continent voorlopig, dus dat wordt moeilijk.

avatar van Ernie
4,0
Vandaag gekocht, had het album al eens gehoord maar toen was het niet blijven hangen. Dat is nu wel anders.

Heerlijke harde HipHopschijf. Militante rhymes van het hoogste niveau en, voor mij, behoorlijk alternatieve beats waarmee ik wil zeggen dat ze moeilijk in een genre/zijstroming te plaatsen zijn. Dit is in mijn oren Hardcore HipHop door de snelheid en verbetenheid waarmee hier gespit wordt. Als ik 1 groep kan zeggen waaraan dit me doet denken is het niet Public Enemy door de politieke boodschap maar Onyx omwille van die "In Your Face attitude".

De conclusie is in ieder geval dat ik het schitterend vind 3,5 *>4*

Royalengineer
Hou van huis uit niet van hiphop, maar deze heren maken,... ja hoe zal ik het omschrijven?.... Rockhip, .... Rockhop,.... Hardhiphoprockcore,.... HHHRC??.....

Kortom: ik ben fan van RTJ ondanks m'n 57 jaar.....

avatar van Arrie
Royalengineer schreef:
Hou van huis uit niet van hiphop, maar deze heren maken,... ja hoe zal ik het omschrijven?.... Rockhip, .... Rockhop,.... Hardhiphoprockcore,.... HHHRC??.....

Kortom: ik ben fan van RTJ ondanks m'n 57 jaar.....

Waar zitten hem voor jou de rockinvloeden in dan?

Royalengineer
Niet zozeer rock in de zin van gitaren als maininstrument, meer de attitude van de wijze waarop de teksten worden gebracht, maar ook de toepassing van de elektronica. Kan het niet anders omschrijven als 'rock-electronics'. En dat doen de heren heel vernieuwend. Niet helemaal nieuw misschien, maar toch completer in muzikale zin.

avatar van repelstefan
4,5
Huh? In ‘oh my darling don’t cry’ zit op Spotify ineens een nieuwe intro van een paar seconden. Weird.

Toch een raar fenomeen, dat later aanpassen van nummers (lees: Kanye)

avatar van Arrie
Ah zo te horen hebben ze de laatste tien seconden van Jeopardy ervoor geplakt. Ze hebben hem echter niet weggehaald bij Jeopardy dus dat is een beetje dubbelop. Raar.

Overigens staat het album twee keer op Spotify, waarvan één keer met Blockbuster Night Pt. 2 als bonustrack. Op die versie heeft OMDDC die extra tien seconden, op de gewone RTJ2 niet.

avatar van repelstefan
4,5
Arrie schreef:
Ah zo te horen hebben ze de laatste tien seconden van Jeopardy ervoor geplakt. Ze hebben hem echter niet weggehaald bij Jeopardy dus dat is een beetje dubbelop. Raar.

Overigens staat het album twee keer op Spotify, waarvan één keer met Blockbuster Night Pt. 2 als bonustrack. Op die versie heeft OMDDC die extra tien seconden, op de gewone RTJ2 niet.


Ja het gekke is dat ik dit hoorde toen OMDDC in een zelfgemaakte playlist voorbij kwan. Heb hem niet van een ander album geselecteerd ofzo. Anyway, het maakt ook verder niet uit eigenlijk, nummer blijft heel vet

avatar van Bobbejaantje
Dit is weer zo'n hiphopplaat waar de schuttingtaal je om de oren vliegt alsof het solden zijn. Stoere mannen zeg. Zouden ze bij hun moeder thuis ook zo'n smerige bek opzetten of gaat het vooral om de marketing? De somtijds lekkere beats & bass kunnen die afgezaagde attitude voor mij niet compenseren. Ik zal me maar onthouden om deze te scoren.

avatar van Nr.4
4,5
Bobbejaantje schreef:
Dit is weer zo'n hiphopplaat waar de schuttingtaal je om de oren vliegt alsof het solden zijn. Stoere mannen zeg. Zouden ze bij hun moeder thuis ook zo'n smerige bek opzetten of gaat het vooral om de marketing? De somtijds lekkere beats & bass kunnen die afgezaagde attitude voor mij niet compenseren. Ik zal me maar onthouden om deze te scoren.


Ook geprobeerd om de rest van de muziek echt te luisteren en bijvoorbeeld de lyrics erbij te pakken zodat je meer hoort dan de jou zo storende schuttingtaal? Of je verdiept in het activisme van een Killer Mike? Of de productieskills van El-P eens onder de loep neemt? De flow van Mike? Begrijp me niet verkeerd, genoeg hiphopacts die je simpelweg kunt verwijten dat ze slechts de stoere mannen uithangen, maar lijkt me bij RTJ nou niet echt een gepaste conclusie van wat de heren doen.

avatar van Bobbejaantje
Nr.4 schreef:
(quote)


Ook geprobeerd om de rest van de muziek echt te luisteren en bijvoorbeeld de lyrics erbij te pakken zodat je meer hoort dan de jou zo storende schuttingtaal? Of je verdiept in het activisme van een Killer Mike? Of de productieskills van El-P eens onder de loep neemt? De flow van Mike? Begrijp me niet verkeerd, genoeg hiphopacts die je simpelweg kunt verwijten dat ze slechts de stoere mannen uithangen, maar lijkt me bij RTJ nou niet echt een gepaste conclusie van wat de heren doen.


Bedankt om me hierop te wijzen Nr. 4. Heb me er even in verdiept en fijn dat de heer Killer Mike zo politiek en sociaal actief is. Verder is het een kwestie van smaak vermoed ik. Het soort taalgebruik van vele hiphopplaten degradeert voor mij de muziek én de boodschap (als die er is). Het geeft enkel maar negatieve vibes. Ik ben ook liefhebber van seventiesfunk, de basics van de hiphop, en daar worden wel positieve vibes verspreid. Denk bvb. aan Sly Stone & The Family Band die op hun manier ook raciale zaken aankaarten.
Wanneer expliciet taalgebruik op een plaat binnen de perken blijft tot enkele nummers, tot daar aan toe. Maar als het slechts een manier wordt om tekstuele en inhoudelijke armoede te verhullen haak ik af. Het blijkt echter dat er een publiek voor handen is dat deze shit wel slikt (pun intended). So never mind about me

avatar van Funky Bookie
4,0
Dit album begin ijzersterk. Fantastische beats met goede raps. Ik merk in het 2e deel dat het wat energie verliest die pas bij het slotnummer weer terugkomt. Ik begin even met 4* met uitzicht op meer.

4,5
Hele vette, energieke plaat die in de 2e helft (net als bij RTJ4) wat inkakt. Dit album heeft de mannen wel op de kaart gezet. RTJ1 is ook steengoed maar een beetje slept on door media en het grote publiek. Aanrader dit.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:46 uur

geplaatst: vandaag om 11:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.