menu

De Kift - Bidonville (2014)

mijn stem
3,65 (30)
30 stemmen

Nederland
Avant-Garde / Punk
Uitgebracht in eigen beheer

  1. Ralphie (2:27)
  2. Psychopompe (3:22)
  3. Onderman (2:12)
  4. Harde Munt (2:52)
  5. Duet (4:11)
  6. Hovink (3:03)
  7. Een Man (2:28)
  8. Lotti (2:23)
  9. Bavink (2:32)
  10. Geld (2:23)
  11. Verdieping Nr.10 (3:01)
  12. Witte Haring (4:02)
  13. Parnasse (2:50)
  14. Paardjes (2:35)
  15. Taxi (0:49)
  16. Oude Harp (2:04)
totale tijdsduur: 43:14
zoeken in:
avatar van king_pin
4,0
Gemengde gevoelens na de eerste luisterbeurt, 'een man' en 'bavink' vielen in positieve zin op, 'harde munt' gingen mijn haren van overeind staan.
De Kift heeft natuurlijk wat meer tijd nodig, wel weer fijn dat de Kift nog steeds is na 25 jaar!

avatar van wandelindenatuur
4,5
Geslaagde albumpresentatie gisteravond in het Patronaat in Haarlem. Goed en leuk live optreden van De Kift, met een dankbaar publiek. Ik ben na één luisterbeurt positief over het album.

avatar van niels94
2,5
Ook mij valt hij behoorlijk tegen. Jammer van al die verschillende, niet altijd even geweldige vocalen en vooral dat het zo weinig aanvoelt als 'nummers'. Harde Munt is inderdaad rampzalig.

Fantastische albumverpakking, dat wel.

Lees hier mijn uitgebreidere mening.

avatar van Masimo
3,5
Niet helemaal met je eens wat betreft Ferry, niels94: Wim ter Weele (Parnasse) heeft ook een fantastische stem, waarmee hij fantastische voordrachten kan houden (op Brik oa Carburateur, da's misschien wel mijn lievelingsliedje van De Kift), en ook hier weer een aantal nummers, daar ben ik blij mee. Ferry is super, maar Wim ook!

Verder begrijp ik de kritiek op de verschillende personages an sich wel, ook ik ben nog niet zo'n fan van de hippe jongen, maar misschien moet dat nog groeien. Ik weet dat ik op Brik me eerst ook stoorde aan de vrouw op Gele Bloemen, maar dat ik daar aan moest wennen.

Ik heb een stukje van de documentaire waarop dit album deels is geïnspireerd gezien, en daarin kwam het personage voor dat (vanuit 'hem' wordt het lied gezongen) in het lied 'Hovink' centraal staat. Het taalgebruik en de manier van praten van die man zijn echt fantastisch gevangen in dat lied, erg treffend en geslaagd. Bij mij heeft dat deel van de documentaire in elk geval het personage in Hovink tot leven gebracht. Ik zou het iedereen aanraden even te kijken (De Worm in het Zijn > vanaf 4:00)

Ik koester de hoop dat als ik de documentaire volledig afkijk, en ook de andere documentaire (naam even vergeten) bekijk, dat dan de hippejongen en de Vloamse vrouw meer gaan leven. De Kift verdient die investering van tijd wel: het vertrouwen hebben ze al meerdere keren met harde munt ( ) terugbetaald.

avatar van Norrage
4,0
Harde Munt is een weergaloos krachtig nummer. Een van de beste nummers die ik dit jaar hoorde. Sowieso vind ik deze hele plaat een onwijze verrassing. Kende de Kift al wel een beetje, maar ik vind dit muzikaliteit van de bovenste plank. Theater, fanfare en punk gemengd met jazz en veel andere invloeden. Weergaloos.

avatar van Norrage
4,0
Eigenlijk ken ik de band nog niet zo goed als vele andere fans, maar ik vind dit voorlopig het beste dat ik van ze gehoord heb. Heerlijk:

----

De Nederlandse cult-band De Kift is lastig te omschrijven. Ze doen, kunnen en laten namelijk alles. De haast theatrale platen die ze uitbrengen, de vage carnavaleske theater-optredens waarbij ze vaak uitzonderlijk uitgedost zijn, de poëtische en verhalende teksten: De Kift kent geen gelijke. Maar vooropstaat dat ze kneiter-muzikaal zijn en al vele jaren louter platen van hoge kwaliteit uitbrengen: 2014 brengt dan ook weer een nieuwe: Bidonville.

Zoals wel vaker vertelt De Kift met deze plaat een verhaal. Bidonville gaat over Ralphie, die met zijn knapzak naar het zuiden reist, en is, voor De Kift begrippen, behoorlijk toegankelijk. Veel riffs, blues, rock en trombone. Niet vaak hoorde ik ze zo toegankelijk als hier. Opener Ralphie en het gekscherende Harde Munt zijn keihard en heerlijk (on)navolgbaar. Tegelijkertijd zijn het ingetogen Duet en Paardjes, niet toevallig beiden gezongen door de Vlaamse zangeres Lot Vandekeybus, een welkome afwisseling tussen al het geweld waarmee De Kift op de proppen komt. Ook het krautrock-achtige Hovink is zeer sfeervol, en kenmerkt de muzikaliteit van de band. Het ingenieuze Een Man (dat ze ook speelden in de minuut van DWDD, en waarmee ze waarschijnlijk veel kijkers lieten wegzappen) is spannend met plotselinge stiltes, dreigende blazers en bezeten drumakkoorden en is het hoogtepunt van het album. Maar ook de punk-jazz van het hieropvolgende Lotti is één van de vele hoogtepunten. Zelfs het croonende en onheilspellende Bavink, met subtiele (elektronische?) percussie op de achtergrond valt niet uit de toon. Zo horen we héél veel, maar meer dan ooit lijkt De Kift alles hier succesvol in een muzikale smeltkroes omgesmolten te hebben tot één dampend, punkend, rammelend, theatraal en bijzonder opzwepende masterclass.

De Kift is niet aan iedereen besteed. Ook Bidonville is een tamelijk ingewikkelde plaat, met veel losbandigheid en bizarre passages. Desalniettemin lijkt de band hier veelzijdiger en toegankelijker dan ooit, al komt dat wellicht ook door de gewenning van het het op repeat luisteren van deze plaat. De Kift moet je ervaren, en tot je door laten dringen. Als dat eenmaal is gebeurd, behoor ook jij tot die selecte groep van cult-fans.
Pat-sounds: Album De Kift - Bidonville (2014) - pat-sounds.blogspot.nl

avatar van WoNa
4,0
De Kift en ik gaan al terug naar de tweede helft van de jaren 90. Met Bidonville zetten zij weer een en ander op zijn kop, zonder heel veel aan kwaliteit in te boeten. Er staan een aantal top nummers op de cd, de wisselwerking tussen de karakters is goed en het swingt regelmatig de pannen van het dak. Daar bovenop spelen ze weer van die fantastische ritmes. Zelfs na de zoveelste beluistering denk ik: hoe doen ze dit? En dan hebben we het nog niet eens gehad over de waanzinnig fraaie verpakking. Top plaatje van een van Nederland's beste bands.

Het hele verhaal staat hier op de site van WoNo Magazine.

Het verslag van de cd presentatie staat hier.

Wo.

avatar van king_pin
4,0
Na wat vaker geluisterd te hebben kan ik zeggen dat het weer een kwaliteitsplaat is zoals De Kift dat eigenlijk altijd doet.
Wat me hier in het bijzonder opvalt zijn de interessante akkoordenprogressies, vaak geven ze niet toe aan het verwachtingspatroon maar toch weten ze de muzikale zinnen goed op te lossen. Als je wat van compositietechnieken weet is erg leuk om te horen hoe ze hebben zitten puzzelen en op nieuwe paden terecht zijn gekomen.

Bijzonder collectief is De Kift toch, knappe composities, mooie klankkleuren, swingende ritmes, eigenaardige poëzie.. om nog niet eens van de theatrale kant te spreken. Ken eigenlijk maar weinig muziek die op zoveel vlakken zo goed werken.

avatar van WoNa
4,0
Inmiddels heb ik de show rond Bidonville drie keer gezien. De laatste keer deze week en zaken zijn compleet in balans. Met de aanwezigheid van Sanne den Hartogh valt alles op zijn plaats en is er meer rust op het podium. Ook het geluid was ditmaal uitstekend. Nu bleek helemaal hoe ontzettend goed De Kift live is. De humorvolle voordracht, de melodieën en de harmonieën, alles kwam perfect uit. De muziek mag dan zijn als Rivella, heel veel beter wordt het niet in dit land. Ik gun het De Kift om een slag groter te worden, zonder dat het directe contact verdwijnt. Het theater lijkt een logische stap, zou ik denken, maar daarvoor is het allemaal waarschijnlijk net een stap te rauw. In Gebr. de Nobel leek alles te kloppen. Totaal genoten.

Het hele verhaal staat op WoNo Magazine.

Wo.

avatar van deric raven
3,5
Bidonville is voor mij een verslag van hoe het 25 jaar geleden begon.
Op de puinhopen van de punk lopen een paar verdwaalde fanfare muzikanten een kraakpand binnen.
De geur van pis, rattenkeutels en alles wat naar verrotting ruikt overheerst.
Sluit je aan bij deze alternatieve Bremer stadmuzikanten.
Samen zullen we Nederland rond zwerven.
Wetend dat er dagen bij zijn dat je amper genoeg verdiend voor een kale beschimmelde boterham.
Slapend in een lekkende schuur, drinkend van het regenwater wat naar beneden drupt.
De romantiek van de anarchie.
Schijt aan de wereld om je heen.
Idealisme is het toverwoord.
Toch moet ik tot de conclusie komen dat ik het allemaal al wel eens eerder heb gehoord.
De Kift begint zichzelf te herhalen.
Iets waar ze zich altijd tegen verzet hebben.
Maar zelfs De Kift valt voor het conservatisme.

avatar van king_pin
4,0
dat gevoel had ik vanaf hoofdkaas al, maar toch geniet ik van elk nieuw album.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:20 uur

geplaatst: vandaag om 08:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.