Eigenlijk ken ik de band nog niet zo goed als vele andere fans, maar ik vind dit voorlopig het beste dat ik van ze gehoord heb. Heerlijk:
----
De Nederlandse cult-band De Kift is lastig te omschrijven. Ze doen, kunnen en laten namelijk alles. De haast theatrale platen die ze uitbrengen, de vage carnavaleske theater-optredens waarbij ze vaak uitzonderlijk uitgedost zijn, de poëtische en verhalende teksten: De Kift kent geen gelijke. Maar vooropstaat dat ze kneiter-muzikaal zijn en al vele jaren louter platen van hoge kwaliteit uitbrengen: 2014 brengt dan ook weer een nieuwe: Bidonville.
Zoals wel vaker vertelt De Kift met deze plaat een verhaal. Bidonville gaat over Ralphie, die met zijn knapzak naar het zuiden reist, en is, voor De Kift begrippen, behoorlijk toegankelijk. Veel riffs, blues, rock en trombone. Niet vaak hoorde ik ze zo toegankelijk als hier. Opener Ralphie en het gekscherende Harde Munt zijn keihard en heerlijk (on)navolgbaar. Tegelijkertijd zijn het ingetogen Duet en Paardjes, niet toevallig beiden gezongen door de Vlaamse zangeres Lot Vandekeybus, een welkome afwisseling tussen al het geweld waarmee De Kift op de proppen komt. Ook het krautrock-achtige Hovink is zeer sfeervol, en kenmerkt de muzikaliteit van de band. Het ingenieuze Een Man (dat ze ook speelden in de minuut van DWDD, en waarmee ze waarschijnlijk veel kijkers lieten wegzappen) is spannend met plotselinge stiltes, dreigende blazers en bezeten drumakkoorden en is het hoogtepunt van het album. Maar ook de punk-jazz van het hieropvolgende Lotti is één van de vele hoogtepunten. Zelfs het croonende en onheilspellende Bavink, met subtiele (elektronische?) percussie op de achtergrond valt niet uit de toon. Zo horen we héél veel, maar meer dan ooit lijkt De Kift alles hier succesvol in een muzikale smeltkroes omgesmolten te hebben tot één dampend, punkend, rammelend, theatraal en bijzonder opzwepende masterclass.
De Kift is niet aan iedereen besteed. Ook Bidonville is een tamelijk ingewikkelde plaat, met veel losbandigheid en bizarre passages. Desalniettemin lijkt de band hier veelzijdiger en toegankelijker dan ooit, al komt dat wellicht ook door de gewenning van het het op repeat luisteren van deze plaat. De Kift moet je ervaren, en tot je door laten dringen. Als dat eenmaal is gebeurd, behoor ook jij tot die selecte groep van cult-fans.
Pat-sounds: Album De Kift - Bidonville (2014) - pat-sounds.blogspot.nl