menu

FFS - FFS (2015)

mijn stem
3,46 (124)
124 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Domino

  1. Johnny Delusional (3:11)
  2. Call Girl (3:21)
  3. Dictator's Son (4:15)
  4. Little Guy from the Suburbs (5:09)
  5. Police Encounters (3:10)
  6. Save Me from Myself (3:57)
  7. So Desu Ne (3:52)
  8. The Man Without a Tan (3:28)
  9. Things I Won't Get (3:03)
  10. The Power Couple (3:01)
  11. Collaborations Don't Work (6:42)
  12. Piss Off (3:55)
  13. So Many Bridges * (3:16)
  14. King of the Song * (3:06)
  15. Look at Me * (5:43)
  16. A Violent Death * (3:51)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 47:04 (1:03:00)
zoeken in:
avatar van herman
coldwarkids schreef:
(quote)


FFS staat daarom ook voor Franz Ferdinand & Sparks

Ja, moet je ook maar net weten. De eerste keer dat ik iets (Piss Off was dat) van ze hoorde een maand of 4 terug vond ik het nogal een Franz Ferdinand rip-off. Later bleek het FF zelf te zijn.

Helaas vond ik geen van de singles echt overtuigend. Was graag met de mooie review van hierboven meegegaan.

avatar van coldwarkids
Inderdaad dat is waar. Ik heb het ook de kans gegeven omdat het me een leuke samenwerking leek maar de nummers zijn er niet leuk en spannend genoeg voor helaas.

avatar van WoNa
3,5
Wat als een van je favoriete bands iets nieuws gaat doen en dan nog wel met die zenuwenleiers van Sparks? Dan doe je moeite om te begrijpen waarom. Dat viel niet altijd mee, moet ik zeggen. Die hoge stem van Russell Mael is niet iets waar ik graag nar luister. Toch valt de samenwerking positief uit. Hier hebben twee bands echt zichzelf in elkaar gevlochten en er iets nieuws gemaakt met bekende bouwstenen. Nee, ik waardeer niet alles, al zijn er stukken met keyboards van Ron Mael die ronduit prachtig zijn. Van een eerste beluistering waar ik halverwege afhaakte naar een verdienstelijke plaat. Wie weet wat er nog meer inzit. Voorlopig een 3,5

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

avatar van iHateDolphins
2,5
Oei, hier en daar staan wel wat grappige nummers op maar ik kan gewoon niet naar de plaat luisteren omdat er ook teveel irritante nummers tussen staan waarvan ik de lol ook niet kan inzien. Het is af en toe net alsof ik naar die jolige vogel op een verjaardag aan het luisteren ben die denkt dat ie grappig is, maar waar eigenlijk iedereen maar uit beleefdheid meelacht.

edit: ik zie nu ook dat het album exclusief bonus tracks slechts 45minuten duurt terwijl het voor m'n belevenis anderhalf uur duurt. Als ik dit vergelijk met de nieuwe plaat van everything everything dan vind ik dat de mannen van EE wel begrepen hebben hoe ze aanstekelijke leuke muziek moeten maken. FFS slaat de plank een beetje mis wat mij betreft.

avatar van Bert Wasbeer
3,0
Een aantal lekkere songs maar toch ook vrij veel filler/doorskipmateriaal. Met tien minuten minder was het ws een beter album geweest

avatar van bas2204
2,0
Een fikse tegenvaller wat mij betreft. Franz Ferdinand heeft best een aantal leuke nummer gemaakt, maar de meer electronische inval op dit album had van mij niet gehoeven. Bovendien niet echt één nummer dat me grijpt

avatar van frolunda
3,0
Leuk samenwerkingsverband tussen the Sparks en Franz Ferdinand.Er staan geen echte uitschieters op maar de nummers zijn wel van een constant lekker niveau.Save me from myself,The Man without a tan en Johnny delusional brengen me voorlopig het meeste plezier.

avatar van popstranger
3,5
Al bij al geen verkeerd album. Er staan toch enkele songs op die ik in de favorieten afspeellijst kan zwieren. Nummers zoals The Man Without A Tan, Collaborations Don't Work en Call Girl zijn voor mij de uitschieters. Gewoon aangename popmuziek en soms is dat genoeg.

avatar van eddyschilt
5,0
eddyschilt schreef:
Gisteren bij later with jools met ffs klonk erg goed en russel was juist erg goed bij stem .sparks op de voorgrond dat is de juiste verhouding ff als begeleidings band

avatar van RonaldjK
4,0
Op 14 juni staat Sparks in Vredenburg en in aanloop daar naartoe heb ik met een vriend afgesproken dat we ieder een top 10 van de groep maken. Komende maandag moet ik die delen en ik ben qua discografie pas bij 2015, oftewel hun 23e studioalbum; voor Franz Ferdinand was het hun 5e.
Twee generaties die elkaar vinden, wat niet alleen voor deze muzikanten geldt maar ook voor de luisteraars. In bovenstaande berichten lees ik vooral bij de fans van de Schotse groep enige verwarring: Sparks? Wie? Daarbij vermoedde MDekens dat een jaar later niemand het nog over deze ongewone samenwerking zou hebben. Dat valt anno 2023 dus mee.

Op Wikipedia valt het nodige te lezen over de aanloop naar FFS. In Nederland betekende het dat Sparks voor het eerst sinds 1975 (album Indiscreet) in de albumlijst terugkeerde: juni 2015 haalde FFS #13 in Nederland, in Vlaanderen diezelfde maand op #44 piekend.
Beluistering leert dat Franz Ferdinand zich vooral ten dienste stelde van de gebroeders Ron en Russell Mael, zodat je kunt beweren dat het duo Sparks voor het eerst sinds Music That You Can Dance To (1986) met een volledige groep werkte. Tegelijkertijd is goed te horen dat dit niet zomaar een begeleidsgroepje was: hun eigen, soms staccato stijl is heel goed herkenbaar.

Uiteindelijk gaat het om de liedjes. De humor van Sparks en het vakmanschap van Franz Ferdinand werken het beste in Dictator’s Son dat een lekker pianothema combineert met de hakkende stijl van de Schotten, de synthpop in het dansbare So Desu Ne, The Man without a Tan met de herkenbare basgroove van Bob Hardy. Het ietwat vreemd rockende The Power Couple is mijn favoriet; en tenslotte de middelvinger van Piss Off, maar dan zonder clichéboosheid; het is hier zelfs vrolijk en vriendelijk. Dit dankzij het absurdisme van de Californiërs, die hier bijna 70 (Ron) en 67 jaar (Russell) oud waren.

De dertigers en veertiger van Franz Ferdinand hadden er hoorbaar plezier in, wat over alle zestien nummers is te horen. Het toetsenwerk van Ron is als altijd virtuoos, energiek en creatief en Russells stem nog steeds lenig als een turner. Hun stijl past wonderwel bij die van Franz Ferdinand. Ik hoop dat Sparks er in Utrecht een nummertje van wil spelen, maar met hun lange discografie is die kans klein, vermoed ik…
Dit was het laatste album waarop gitarist Nick McCarthy bij Franz Ferdinand speelde. Bij Sparks ging het oude bloed van een eigen band met gitaar-bas-drums weer stromen.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:39 uur

geplaatst: vandaag om 03:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.