bikkel2 schreef:
Groeplaatje Fedde. Als je eenmaal het eerste freakerige gedeelte hebt doorstaan en weet te waarderen, dan ben je al een heel eind.
Het is me gelukt. nummers 1 t/m 12 vormen een soort plakwerkje van stukjes die bij elkaar horen, geen los zand, maar een stuk 'overdenking van de zin des levens' op z'n Todderiaans, met als kop en staart International Feel en Le Feel Internacionale.
Leuk detail, Rundgren zingt hier:
"Wait another year,
Utopia is here and there's always More"
Vooruitziende blik? Of was hij al bezig met Utopia in '73?
(De groep Utopia ging in '74 van start. More wordt hier met een hoofdletter geschreven en verwijst natuurlijk naar het boek Utopia uit 1516 van de humanist Thomas More)
Daarna komen de ballads en de opmerkelijke soulmedley. I Don't want To Tie You Down is een gevoelig hoogtepunt, doet een beetje denken aan Torch Song. Is It My Name is dan weer een humorvolle hardrocker (humor en hardrock is alleen bij Rundgren een gebruikelijke combinatie) die voor het nodige contrast zorgt. Just One Victory is een anthem zoals we ook op andere albums als afsluiter tegenkomen. te vergelijken met Sons Of 1984 en Love Is The Answer.
4 sterren, maar de opvolger Todd krijgt er van mij nog een hele punt bij.