menu

Todd Rundgren - A Wizard / A True Star (1973)

mijn stem
3,83 (133)
133 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Pop
Label: Bearsville

  1. International Feel (2:50)
  2. Never Never Land (1:34)
  3. Tic Tic Tic, It Wears Off (1:14)
  4. You Need Your Head (1:02)
  5. Rock & Roll Pussy (1:08)
  6. Dogfight Giggle (1:05)
  7. You Don't Have to Camp Around (1:03)
  8. Flamingo (2:34)
  9. Zen Archer (5:35)
  10. Just Another Onionhead; da da Dali (2:23)
  11. When the Shit Hits the Fan/ Sunset Blvd. (4:02)
  12. Le Feel Internacionale (1:51)
  13. Sometimes I Don't Know What to Feel (4:16)
  14. Does Anybody Love You? (1:51)
  15. I'm So Proud (10:34)
  16. Hungry for Love (2:18)
  17. I Don't Want to Tie You Down (1:56)
  18. Is It My Name? (4:01)
  19. Just One Victory (4:59)
totale tijdsduur: 56:16
zoeken in:
avatar van bikkel2
4,5
Hey kaztor.Ik ken een aantal stukken via internet en da's zeker niet verkeerd. Utopia's beginalbums kenmerken een groot avontuurlijk gehalte. Ik ga er zeker voor.
Ik spring altijd een beetje van de hak op de tak qua muziek. Er is ook zoveel.

avatar van kaztor
5,0
Zekers, ik ken het verschijnsel. Raar fenomeen ook, dat muziek.

Deze maanden word Todd's hele handel weer opnieuw uitgebracht als 2-fers (2 albums gecombineerd).
Vorige week kregen we RA / Oops, Wrong Planet! binnen en volgende maand valt TR's Utopia / Another Life op de deurmat.
We hebben net The Ikon beluisterd. Laat ik het maar houden bij 'Dat belooft nog wat!'
Vooral erg Zappiaans.

avatar van kaztor
5,0
Stijn_Slayer schreef:
Dat is één herkenningspunt op de hele plaatkant. Ik bedoel natuurlijk dat de nummers geen standaard popstructuur hebben waarin steeds opnieuw teruggekeerd wordt naar hetzelfde couplet of refrein.


Okee, dat verandert de zaak natuurlijk.

5,0
Neal Peart schreef:
(quote)


TODD was zijn tijd ver vooruit

avatar van Marty
5,0
Stijn_Slayer schreef:
Ja. Heb er wel de opname van, maar daar gaat steeds iets mis met z'n stem (die wegvalt).


Gaat alleen tijdens de eerste nummers mis. Puike live-opname, beduidend beter dan de studio-uitvoering.

Fedde
Dit album heeft van alles net een beetje te veel. Te lang, te gek, te meeslepend, te afwisselend, teveel productie, teveel inspiratie, te geniaal ook. Daar laat ik het dan maar bij.

avatar van bikkel2
4,5
Groeplaatje Fedde. Als je eenmaal het eerste freakerige gedeelte hebt doorstaan en weet te waarderen, dan ben je al een heel eind.
Vanaf nr.13 wordt het songmatiger en dat zijn echt klasse songs.
Ik krijg nooit meer genoeg van Sometimes I Don't Know What To Feel.
Maar het is geen makkelijke kost. Druk plaatje.

avatar van Tony
5,0
Fedde schreef:
Dit album heeft van alles veel. Lang, gek, meeslepend, afwisselend, veel productie, veel inspiratie, geniaal ook. Daar laat ik het dan maar bij.


Heb in je bericht overal die "te" weggehaald en nu ben ik het helemaal met je eens.

Fedde
Tony schreef:
(quote)


Heb in je bericht overal die "te" weggehaald en nu ben ik het helemaal met je eens.

Te geniaal, schreef ik ook. Bestaat dat? Ben blij dat je een echte fan bent. Ik ga beter luisteren en begin met nummer 13.

avatar van Tony
5,0
Ik ben geen fan in de zin dat ik alles van Todd heb en/of goed vind. In tegendeel, de misperen in het oeuvre van Todd zijn legio als je het mij vraagt.

Deze A Wizard, A True Star is moeilijk te doorgronden, vergt echt wel een paar intensieve luisterbeurten voor het kwartje valt, maar daarna heeft het album zich in al haar schoonheid aan mij geopenbaard, zoals maar weinig albums voor elkaar hebben gekregen, vandaar mijn Top 10 honorering voor Todd als artiest, die voor mij juist met dit album zijn finest (bijna) hour met ons deelt.

Fedde
@Tony: Ik begrijp het, ik bedoelde ook fan van dit album. dat ben je toch wel met 5 sterren. Je Top10 mag er ook zijn trouwens, met Sunflower erin.

Ik stem nog even niet. Eerst veilig langs de Dogfight Giggle en de Onion Head zien te komen zonder geraakt te worden door een pijl van de Zen Archer. Genoeg spanning. Eigenlijk bijzonder dat zo'n album na 40 jaar nog zo veel oproept.

avatar van woutorrmusic
4,0
Wat een interessante muziek maakt deze man, zeg; het album hiervoor, en het album daarna, gelijke klasse. Vooralsnog geef ik dit trio vier sterren, maar, zo bewijst het verleden, hoe vaker ik een album draai, hoe hoger ik het waardeer...

Fedde
bikkel2 schreef:
Groeplaatje Fedde. Als je eenmaal het eerste freakerige gedeelte hebt doorstaan en weet te waarderen, dan ben je al een heel eind.
Het is me gelukt. nummers 1 t/m 12 vormen een soort plakwerkje van stukjes die bij elkaar horen, geen los zand, maar een stuk 'overdenking van de zin des levens' op z'n Todderiaans, met als kop en staart International Feel en Le Feel Internacionale.

Leuk detail, Rundgren zingt hier:
"Wait another year,
Utopia is here and there's always More"

Vooruitziende blik? Of was hij al bezig met Utopia in '73?
(De groep Utopia ging in '74 van start. More wordt hier met een hoofdletter geschreven en verwijst natuurlijk naar het boek Utopia uit 1516 van de humanist Thomas More)

Daarna komen de ballads en de opmerkelijke soulmedley. I Don't want To Tie You Down is een gevoelig hoogtepunt, doet een beetje denken aan Torch Song. Is It My Name is dan weer een humorvolle hardrocker (humor en hardrock is alleen bij Rundgren een gebruikelijke combinatie) die voor het nodige contrast zorgt. Just One Victory is een anthem zoals we ook op andere albums als afsluiter tegenkomen. te vergelijken met Sons Of 1984 en Love Is The Answer.

4 sterren, maar de opvolger Todd krijgt er van mij nog een hele punt bij.

5,0
Ondergewaardeerd album, maar TODD levert al jaren alleen maar top(!) werk af.
Dit is ook weer zo'n schoonheid van een plaat

avatar van Tony
5,0
Waarom ondergewaardeerd Neal? 87 stemmen, 3,87 gemiddeld, da's toch niet slecht? Jij en ik waarderen 'm hoger, maar is 'ie daarom ondergewaardeerd?

5,0
Door ons niet maar ik dacht meer destijds bij het uitkomen dat dit album minder hoog werd aangeslagen. Todd speelde dit album LIVE in Paradiso twee jaar geleden (of was het drie jaar geleden?) en ik had een wereld avond!!

avatar van Tony
5,0
Ah zo. Dat weet ik niet, toen deze uitkwam luisterde ik naar verzamel LP's met sprookjes en kinderliedjes.

Maar dat is wel vaker, dat een album pas jaren en jaren later een ware klassieker blijkt te zijn. Dit album was in al zijn productionele en muzikale weirdness zijn tijd een beetje vooruit in 1973, zoals je zelf al concludeerde.

Ik vind trouwens, nu ik het zo eens bekijk, dat jij 'm zelf ook onderwaardeert Neal. Wat denk je ervan?

5,0
quite right


Fedde
Tony schreef:
...toen deze uitkwam luisterde ik naar verzamel LP's met sprookjes en kinderliedjes.
Geen sprookjes op dit album ?

En dan kunnen we nu door naar dat andere meesterwerk: dubbelaar Todd.
Dan doe ik er voor The Wizzard een halfje bij. (dat is toch geen stemfraude, hoop ik?)

avatar van heartofsoul
4,5
Absoluut briljant album, in het oeuvre van Todd is dit toch wel zijn magnum opus. De eerste maal dat ik het album hoorde (lang,lang geleden) was ik gelijk overdonderd door het kaleidoscopisch karakter van
(vooral) kant één, en geïmponeerd door de kwaliteit van de songs. Zwakke plekken vertoont A Wizard namelijk niet, maar ik moet wel zeggen dat de plaat beter klinkt op cd dan op vinyl. Eén van mijn mooiste rock-albums, en ik ben er nog steeds niet op uitgeluisterd. Het vinylalbum heb ik in mijn collectie gehouden vanwege het mooie artwork.

avatar van Lura
heartofsoul schreef:
Absoluut briljant album, in het oeuvre van Todd is dit toch wel zijn magnum opus.

Door de meeste critici wordt echter Something/Anything? gezien als zijn beste album. Mijn persoonlijke voorkeur gaat echter uit naar Runt. The ballad of Todd Rundgren. Het blijft muziek

avatar van heartofsoul
4,5
Ja, Lura, die drie albums zijn voor mij een beetje ex aequo. Op Runt The Ballad of Todd Rundgren staan zijn beste ballads, Something/Anything biedt van alles wat, en wel op het hoogste niveau, en A Wizard, A True Star is zijn beste experimentele album. Het hangt een beetje van mijn stemming af, welke ik prefereer (dat heb ik wel bij meer artiesten ). A Wizard bevalt mij trouwens het best als het zonnig, warm weer is. Dan komt de sfeer van het album bij mij beter over.
Dat zal overigens bij iedereen weer anders uitwerken.

avatar van bikkel2
4,5
Sinds lange tijd weer eens op staan, en het blijft een geweldige plaat.
Natuurlijk ademt het echt de 70's uit, maar wat een perfect en afwisselend geheel.
Art-rock, soul, hardrock, de geniale Todd weet het perfect tot een geheel te smeden.
Mooie produktie ook voor een album uit "73."

avatar van Wandelaar
5,0
Ik weet niet hoeveel sporen studio-wizard Rundgren ter beschikking had. Wel te horen is dat er veel lagen over elkaar heen opgenomen zijn en niet alles hifi klinkt. Een beetje als gekreukelde tape, hoor ik er hier en daar in. Bijna alles nam Rundgren zelf op en bouwde hele koren alleen op. Ook op Hermit of Mink Hollow uit 1978 hoor je dit laag-over-laag doe-het-zelf opnameproces. Ook in opnametechniek zocht Rundgren steeds naar de grenzen van het mogelijke. A True Star. Dat is zeker.

avatar van bikkel2
4,5
De balans is idd wat vaag. Maar het heeft iets spacey en diepte op een bepaalde manier.
Soms heel ruimtelijk, in ieder geval beter geproduceerd dan Something/ Anything?
Ik ben geen audiofiel, en ik neem genoegen met een sound die bij een tijdperk hoort. Mits het wel heel erg slecht is.
Of deze ooit eens geremasterd is weet ik niet, maar het lijkt mij wel een uitdaging.
Todd was overigens een zeer talentvolle enigineer en producer.
Dat was al zo voor zijn eigen bedenksels het daglicht zagen.

avatar van brandos
3,5
bikkel2 zegt:
Vanaf nr.13 wordt het songmatiger en dat zijn echt klasse songs. Ik krijg nooit meer genoeg van Sometimes I Don't Know What To Feel. Maar het is geen makkelijke kost. Druk plaatje
Dit album kwam in de OOR lijst van 1987 van de 100 all time beste platen op nr. 49, iets lager dan Something/anything. In de lijst van 2007 kwam heel Todd Rundgren niet meer voor. Nou vielen er wel meer af waar ik het geheel mee oneens ben, zoals Marquee moon van Television, maar in tegenstelling daarmee zegt het misschien toch iets over de tijdgebondenheid van Rundgren. Nadat ik het album toen ik hem net had nog wel regelmatig draaide kwam hij daarna nog maar zelden op mijn draaitafel. Rundgren had nogal wat wapenfeiten; multi-instrumentalist (die net als Tame impala meerdere zelf ingespeelde instrumentpartijen als laagjes op elkaar stapelde) en ook zeer verdienstelijk zanger - ik mag zijn stem graag horen. Er staan inderdaad een aantal mooie nummers op. En alles wordt sowieso virtuoos aan elkaar gefrobbeld - waar naar verluidt ook nog wel wat drugs aan te pas kwam. Maar voor mij zorgden die extreme frobbelstukjes (zoals You need your head) er wel voor dat ik er op een zeker moment wel klaar mee was. Ik heb hetzelfde met de tweede kant van Abbey road; knap hoor dat men dat zo in elkaar kon zetten - kijk eens wat ik kan - maar geef mij maar gewoon een paar (fraaie) nummers achter elkaar met kop en staart.

5,0
Voor mij is dit album ook in 2023 nog altijd ongeëvenaard. In tegenstelling tot veel anderen was ik destijds na de eerste 3 nummers al sprakeloos. Trouwens de hoes alleen is al 5 sterren waard.

avatar van Wandelaar
5,0
Op onderdelen zitten er hele melige stukjes tussen, maar de kracht zit in het geheel. En dan is het een werkstuk dat overloopt van de inspiratie en klopt het als een bus. Inspiratie; de geest werd wat geprikkeld door Ritalin (en wie weet wat nog meer? ), en de diagnose ADD zit er niet heel ver naast, denk ik, al blijft de focus steeds scherp. Maar, samen met Something/Anything? van een jaar eerder, het onbetwiste hoogtepunt in de discografie van de man. Vanwege die eenheid ook het beste af te luisteen in één luisterbeurt. Daarbij valt vanwege de speelduur van 56 minuten de te krap geperste vinylversie af en gaan we voor de CD.

In mijn geval is dat de in de UK geproduceerde versie op het Castle-label uit 1987 (CLACD134). Beter gaat het niet worden. HiFi klinkt het niet, want de productie bestaat uit vele overdubs op een 8-sporen recorder, die tegen deze wijdse spielerij niet helemaal opgewassen blijkt en hier en daar in de vervorming terecht komt. Remasteren helpt dan ook niet meer, dus is deze kale CD-versie nog steeds de beste.

Todd Rundgren was de man van de grote ideeën, persoonlijk tot op het bot en origineel in alles. Niet altijd kwam hij met zijn experimenten aan de goede kant terecht van wat we geslaagd kunnen noemen. Maar hij probeerde het in ieder geval, zocht de maximale creatieve vrijheid. Op dit album integraal geslaagd, dus een terechte volle score. Vandaag de dag ondenkbaar dat een artiest zich zo mag uitleven op kosten van de baas. We zijn een stukje vrijheid kwijtgeraakt. Zo voel ik dat. Op 2 maart vijftig jaar geworden. Mooi jaar, 1973. Nee, ik weet het, het is nu allemaal veel beter geregeld, maar toch ...

Gast
geplaatst: vandaag om 12:14 uur

geplaatst: vandaag om 12:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.