Review: Catie Curtis: Long ...
Het is alweer een tijdje geleden dat ik weer eens zo'n typische folk, bijna country-eske plaat heb gehoord. Catie Curtis volgt de voetsporen van andere folk singer-songwriter Lucinda Williams en gaat de strijd aan met
haar nieuwe album Long Night Moon.
Catie Curtis is een Amerikaanse folk singer-songwriter uit Boston. Hoewel ze vroeger drums heeft bespeeld, heeft ze toch gekozen voor een akoestische gitaar die nu haar nummers bepalen, waaronder de nummers van haar nieuwe album Long Night Moon die momenteel in de winkels ligt. Catie's werk is nog niet zo bekend hier in Europa, maar daar probeert ze met deze cd verandering in te brengen. Haar muziek heeft het meeste weg van Lucinda Williams en dat was meteen ook de vergelijking die ik trok toen ik dit nieuwe album beluisterde. Net als Lucinda maakt Curtis aanstekelijke folkmuziek met een gitaar die een grote rol in speelt. Andere instrumenten zijn dus vrij ver te zoeken, al komt er af en toe wel een viool om de hoek kijken die het geheel dan wat opfleurt en versterkt. Een groot pluspunt van deze cd is de aanstekelijkheid van de nummers. Al snel kun je de nummers neuriën en blijven ze tot het vervelende toe in
je hoofd hangen. Op dat gebied zit het dus meer dan goed. De vraag of de muziek wel genoeg variatie biedt is een tweede. Telkens worden we geconfronteerd met gitaardeuntjes die vaak op het album worden her-
haald, met uitzondering op Strange die er dan weer uitspringt door het heerlijke gepingel van Curtis.
Conclusie:
Deze Long Night Moon van Catie Curtis is zeker een mooi plaatje geworden. Om haar toch nog maar even te vergelijken met Lucinda Williams heeft ze net zo veel talent om een heerlijk album in elkaar kan zetten
en weet ze als geen ander het folkgenre naar een hoger niveau te brengen. Soms mist er wat variatie, maar daar kan de echte folkfan niet van wakker liggen.