menu

Jackie McLean - Destination... Out! (1964)

mijn stem
4,09 (52)
52 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Blue Note

  1. Love and Hate (8:25)
  2. Esoteric (9:02)
  3. Kahlil the Prophet (10:23)
  4. Riff Raff (7:07)
totale tijdsduur: 34:57
zoeken in:
4,5
Een van mijn favoriete albums van Jackie McLean. Hoewel ‘Let Freedom Ring’ ook daartoe behoort, heb ik toch een heel lichte voorkeur voor dit album. Ik vraag me wel eens af waarom eigenlijk? Het antwoord is tweeledig, vermoed ik. Ten eerste hinkt dit album lekker tussen be-bop en free jazz in, kan onder elke omstandigheid opgezet worden en verveelt eigenlijk nooit. Ten tweede de bezetting op dit album spreekt mij erg aan. Jackie Mclean, alt sax; Grachan Moncur III, trombone; Bobby Hutcherson, vibes; Larry Ridley, bass en Roy Haynes, drums. Naast McLean zijn vooral ook Moncur en Hutcherson in bloedvorm. Daarnaast lijkt Roy Haynes zich in dit gezelschap toch ook goed thuis te voelen. Kortom; Een lekkere plaat die, wanneer je ‘m niet kent, eens een luister beurt moet gunnen! Ik ben benieuwd?!

fredpit
Ik ben blij te zien dat ik niet de enige Jackie McLean liefhebber op deze site ben.

Jackie McLean heeft een geheel eigen toon. Droog, kort en enigzins nonchalant. Niet lyrisch en virtuoos als een Coltrane. Ook niet schoon en beredeneerd als Miles Davis...Ik ervaar het als typische "grote stads" jazz . En vergelijk het qua sfeer met muziek van The Modern Lovers, Velvet Underground, Stooges...

Mischien een vreemde vergelijking, maar het valt dan ook niet mee om onder woorden te brengen wat die typische McLean toon nu precies veroorzaakt . Maar eenmaal geaccepteerd zul je snel naar meer verlangen.
Andere albums van Jackie McLean die je dan zeker moet gaan horen zijn:

- Let Freedom Ring
- One Step Beyond (helaas moeilijk verkrijgbaar, mischien wel zijn beste album)
- Action
- Right Now! (zonder "grote namen" en daarom enigzins vergeten. Bevat het energieke 'Eco' en ongekend fraaie 'Poor Eric')

avatar van platedraaier
3,0
Ik ben benieuwd, nog nooit naar deze man geluisterd. Maar daar zal binnen 2 dagen verandering in komen.

pretfrit
Dit gaat al richting free jazz (of zo zal jij het ervaren).....dus voordat je je zuurverdiende centen hieraan uitgeeft....u bent gewaarschuwt.

avatar van platedraaier
3,0
Mmm, free jazz. Of voor mij free jazz. Misschien is het er net tussenin en kan ik het aan.
Anders komt er vast wel een dag dat ik het wel mooi ga vinden.

Dank voor de waarschuwing.

pretfrit
Eerst luisteren in de winkel ? (eigenwijze Zappa fans... )

avatar van platedraaier
3,0
Het eerste nummer is lekker relaxed, alleen wel jammer van die vibrafoon. Dat is niet een instrument dat mij kan bekoren. Dan gaan we naar het tweede nummer, dat op zich wel lekker klinkt, maar inderdaad iets te "free" is voor mij.
Het derde nummer kwam ik ook niet doorheen. Het vierde nummer is weer goed te doen. Er is ook iets in zijn manier van blazen dat me niet echt aanstaat. Een soort van kikker geluid ofzo.
Misschien dat ik dit later wel ga waarderen, maar voor nu nog even niet.
Met dank voor de waarschuwing van pretfrit

avatar van Tony
5,0
platedraaier schreef:
Het eerste nummer is lekker relaxed, alleen wel jammer van die vibrafoon.

Sorry voor de late reactie, 9 jaar geleden dat voor het laatst iemand hier iets heeft gepost. Ik snap dat niet. Dit is namelijk een meesterlijk album. Dreigend, onheilspellend, loom, slepend, dramatisch, voor mij is het titelnummer veel meer dan relaxed. De vibrafoon is een vertrouwd instrument voor mij, ik ben een Zappa liefhebber, dus dat klinkt super herkenbaar... Free jazz? Het zal wel, maar dan binnen de lijntjes, hoewel altijd tegendraads, hortend en stotend zoals in Esoteric, maar dan net op tijd weer effe lekker swingend. Een geweldig open geluid, dat vaak zeer veel ruimte biedt aan de solo instrumenten, alleen subtiel begeleid door een enkele slag op de drumkit, of een simpel repeterend notenschema op de trombone. Of subtiel, haast op fluistertoon gespeeld, zoals aan het begin van Kahlil the Prophet. Heerlijk. Hoewel het af en toe behoorlijk los gaat, ontspoort het nergens in kakafonie die veel Free Jazz typeert, lawaai om het lawaai maken zeg maar even oneerbiedig. Nee, hier kun je de structuren van de verschillende composities altijd blijven volgen, zoals op de betere (imo) platen van Coltrane ook het geval is. Fantastische plaat dus voor mij, ik luister 'm echt heel regelmatig, kan er echt naar uitzien 'm weer te horen en nee, hij stelt me nooit teleur. Hij boeit mateloos vanaf de eerste duistere noten. Neigt naar perfectie en dus 5 sterren. Weet eigenlijk niet wat me weerhoudt... Dat ie daarmee op gelijke hoogte komt met de voor mij absolute meesterwerken van Coltrane, misschien? Ga dit horen, doe jezelf een lol.

Soledad
Met: Jackie McLean (alto saxophone), Grachan Moncur III (trombone), Bobby Hutcherson (vibes), Larry Ridley (bass), Roy Haynes (drums)

Jackie McLean blijft toch wel één van de meest fascinerende figuren uit de Blue Note jazz scéne van de sixies. Er zijn dozijnen aan lekkere platen uitgebracht door dat label in die tijd maar McLean is toch wel iemand die er uit spring als het gaat om innovatie,orginaliteit en emotionele diepgang. Samen met artiesten zoals Andrew Hill, Sam Rivers, Bobby Hutcherson, Grachan Moncur enz. stond hij aan de wieg van de vernieuwende postbop. Bop die oude conventies durfde los te laten en die zich voorzichtig liet beïnvloeden door de freejazz scéne zonder daarbij partij voor de één of de andere de kiezen. Het levert steevast rete spannende plaatjes op die je constant op het puntje van je stoel laten zitten. Tegelijkertijd zit er altijd een soort veilige houvast in waardoor de plaat ook nog eens ouderwets lekker en vies weet te swingen.

Destination Out... is een klassieker van formaat waar McLean zich omringt met muzikanten uit de scene. De plaat is mysterieus, onheilspellend, bluesy en zo rauw als het zijn kan. Een opener als 'Love and Hate' is gewoonweg beeldschoon. Toch is het niet te vergelijken met gezapige jazz-ballads uit diezelfde tijd. De sound is anders, Hutch begeleidt prachtig op vibes en de sfeer voelt wat onheilspellend en vooral erg melancholisch aan. Vervolgens word je aangenaam wakker geschud door het swingende 'Esoteric' maar ook hier blijft McLean ver van platgetrapte paden. Uiterst onvoorspelbaar, voelt het werkelijk alsof je over een hindernisbaan loopt. Steeds wanneer je denkt te weten hoe het verder zal gaan zet de band nieuwe breaks i n. Kakstrak drumwerk door legende Roy Haynes die niet vies was van wat vernieuwende muziek. Dan McLean's 'zeurende' bluesy altsax eroverheen. En Moncur.... wat een held. Trombone is wellicht mijn minst favoriete instrument uit de jazz maar zoals Moncur speelt is gewoongweg briljant.

Op de B kant wordt die lijn verder uitgezet. Herkenbare melodieën die vaak echt nog wel die Blue Note feeling hebben maar bij de solo's duikt men de vrijheid in. Daarbij blijft McLean toch nog relatief dicht bij de jazztraditie. Het gebrek aan een pianist schept daarbij wel veel meer vrijheid. Met Riff Raff wordt vervolgens met wel heel veel klasse afgesloten. Wat een plaat zeg!

Één van de vele mijlpalen in de Blue Note historie en tevens in McLeans discofrafie. Gelukkig is deze plaat goed gewaardeerd hier op Mume en met recht. Ik heb de LP uitgave uit 1995. Die klinkt prachtig maar is nogal prijzig.

avatar van spoon
5,0
Blijft een meesterlijk album toch. Het eigen geluid van zowel Mclean, Mocur, Hutcherson en de droge drumroffels van Haynes sluiten perfect bij elkaar en passen geheel bij de statige en wat mysterieuze composities van Moncur.
Misschien toch wel de beste van alle McLean/Moncur albums

Soledad
Fantastische plaat inderdaad en inmiddels verkrijgbaar in de Classics serie van Blue Note. Ik denk dat ik One Step Beyond nog 1 tikje beter vindt. Of misschien ook niet. Eigenlijk vind ik alles van McLean na 1962 op Blue Note te gek.

avatar van Mssr Renard
5,0
Eén van de beste Blue Notes die ik heb. Hier is alles gewoon perfect.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:31 uur

geplaatst: vandaag om 00:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.