menu

Chris Hillman - Slippin' Away (1976)

mijn stem
3,27 (11)
11 stemmen

Verenigde Staten
Country
Label: Asylum

  1. Step on Out (3:15)
  2. Slippin' Away (3:27)
  3. Falling Again (4:04)
  4. Take It on the Run (3:25)
  5. Blue Morning (3:51)
  6. Witching Hour (4:23)
  7. Down in the Churchyard (4:02)
  8. Love Is the Sweetest Amnesty (3:43)
  9. Midnight Again (3:35)
  10. (Take Me in Your) Lifeboat (2:44)
totale tijdsduur: 36:29
zoeken in:
avatar van koho
2,5
Nogal gezichtsloos eerste solo-album van ex-Byrd/Flying Burrito Brother/Manassas Chris Hillman, gladde 70s California rock. Wel een paar goede nummers, waaronder Witching Hour, maar uit zijn solo-albums blijkt wel dat Hillman het best tot zijn recht komt als hij samenwerkt - met Roger McGuinn in The Byrds, met eerst Gram Parsons en later Rick Roberts in The Flying Burrito Brothers, met Stephen Stills in Manassas, en veel later met Herb Pedersen in The Desert Rose Band.
2.5**

Stijn_Slayer
Typisch verschijnsel. Zo omstreeks 1976 hadden de countryrockers er genoeg van en wilden ze ook wel eens wat verdienen, hetgeen resulteerde in toegankelijker poppy materiaal met een meer gepolijste productie (verdomde Eagles..).

Hillman is genoeg professional om een aardig album af te leveren, maar de avontuurlijkheid is achterwege gebleven. Met 'Falling Again' gaat hij net even te dicht bij Stephen Stills' 'Change Partners' zitten, en de Manassas fan weet natuurlijk waar 'Witching Hour' vandaan komt. Vreemd dat Stephen Stills dit nummer destijds zelf niet voor een soloalbum heeft gebruikt. Hoe dan ook, deze haalt het niet bij de versie van Manassas.

Aardig album, en niet zo erg als bijv. Legend van Poco, maar the times they were a-changin'. Chris Hillman is op z'n best als hij zich alléén met country en roots bezighoudt.

avatar van heartofsoul
3,5
Af en toe kijk ik met kritische blik naar mijn elpees en cd's. Kan er wat van weg om plaats te maken voor nieuwe aankopen? Je hoeft tenslotte niet alles te bewaren als je het toch niet meer afspeelt.
Aan dit album van Chris Hillman twijfelde ik even, maar het bleek toch nog mee te vallen. Er staan namelijk best een paar aardige songs op, zoals het titelnummer, Love Is The Sweetest Amnesty en Witching Hour (van Stephen Stills). Maar het allermooiste nummer op dit album is de afsluiter dat Hillman samen met Herb Pedersen zingt, de mooie bluegrass Take Me To Your Lifeboat. Want Hillman is inderdaad op zijn best als hij zich, al dan niet samen met Herb Pedersen richt op rootsmateriaal.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:30 uur

geplaatst: vandaag om 18:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.