menu

Megadeth - So Far, So Good... So What! (1988)

mijn stem
3,72 (189)
189 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Capitol

  1. Into the Lungs of Hell (3:23)
  2. Set the World Afire (5:48)
  3. Anarchy in the U.K. (3:01)
  4. Mary Jane (4:25)
  5. 502 (3:29)
  6. In My Darkest Hour (6:27)
  7. Liar (3:21)
  8. Hook in Mouth (4:49)
  9. Into the Lungs of Hell [Paul Lani Mix] * (3:31)
  10. Set the World Afire [Paul Lani Mix] * (5:52)
  11. Mary Jane [Paul Lani Mix] * (4:08)
  12. In My Darkest Hour * (6:11)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 34:43 (54:25)
zoeken in:

avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
vielip schreef:
Mary Jane reken je niet tot dat rijtje Germ?


Je hebt helemaal gelijk, uiteraard hoort Mary Jane daar ook bij!

avatar van vielip
5,0
Oké ik ben gerust
Reken je de instrumentale opener Into the lungs of hell trouwens als 1 nummer met Set the world afire of??

Godsakke, wat is vooral het solowerk op deze plaat subliem, luister eens naar Mary Jane, daar speelt ome Dave de vingers volledig uit de kom, maar hij gaat door

avatar van Lau1986
4,0
Heerlijk album, ook het eerste album wat ik van Mustaine en de zijne hoorde. Vanaf de eerste opener gaat het al de goede kant op, heerlijke thrash met fantastische solo's. In my Darkest Hour en Hook in Mouth behoren tot mijn favorieten. Jammer dat de productie wat minder is, maar daar luister ik wel doorheen.

4,0
Zou ik niet meteen het beste megadeth album noemen maar het openingsnummer zou ik toch beschouwen als kunst!

avatar van vielip
5,0
Vandaag weer eens op de draaitafel gelegd. Man wat een album is dit! Die opener alleen al is magistraal! Ik vond de produktie altijd een klein minpuntje maar nu ik 'm weer eens beluisterd heb stoort het me eigenlijk helemaal niet meer. Met recht één van de klassiekers

avatar van B.Robertson
5,0
Uit de tijd dat Dave nog interessante platen maakte... Heb een (originele) Amerikaanse persing op CD en de sound komt hard en helder over. De Nederlandse CD van Peace Sells... But Who's Buying? steekt er zelfs wat bleekjes tegen af. So Far, So Good... So What! duurt weliswaar kort maar alle songs zijn goed. Anarchy in the U.K. hoor ik liever van Mustaine dan van de originele makers en ook 502 valt goed te doen. De rest reken ik allemaal tot uitschieters en met Jeff Young had Mustaine een goede gitarist in de band. Mary Jane en Hook in Mouth zijn vandaag de dag mijn favorieten, op de voet gevolgd door In My Darkest Hour.

avatar van Kronos
4,5
B.Robertson schreef:
Heb een (originele) Amerikaanse persing op CD en de sound komt hard en helder over. De Nederlandse CD van Peace Sells... But Who's Buying? steekt er zelfs wat bleekjes tegen af.

Het zou me verbazen als daar enig verschil in zit omdat het om precies dezelfde productie/mix gaat.

Mustaine's eigen kritiek op de productie/mix van Wagener is vooral de "muddy feel".

avatar van Kill_illuminati
4,0
Wat een venijn zit er toch in het nummer Liar. Chris Poland komt daar niet zonder kleerscheuren vanaf.

avatar van B.Robertson
5,0
Kronos schreef:
(quote)

Het zou me verbazen als daar enig verschil in zit omdat het om precies dezelfde productie/mix gaat.

Mustaine's eigen kritiek op de productie/mix van Wagener is vooral de "muddy feel".

Er zal ook wel geen verschil in zitten behalve dat ik het volume niet zo hard moet opendraaien bij de Amerikaanse So Far dan de Nederlandse Peace Sells, die ik erachteraan gedraaid heb.

avatar van Kronos
4,5
Dat lijkt me een goede verklaring.

Bij het vergelijken tussen lp en cd is het verschil in volume ook wel eens een probleem.

avatar van gigage
4,0
Anarchy, 502 en Liar ben ik niet zo weg van, gaan er zo weer 10 minuten af van deze toch al niet lange minder goed geproduceerde schijf. Mary Jane is en blijft een vreemd nummer met uitstekende riffs en in ene istie ten einde. Live kom ik m ook nooit tegen (tot dusverre).
Blijft voldoende lekkers over voor een dikke voldoende, dat dan weer wel.

avatar van Dale Cooper
3,5
Voor velen is dit één van de klassiekers van de band, maar ik voel me verplicht om hem in mijn pikorde toch wat lager te zetten. Hij begint erg sterk met Into the Lungs of Hell, maar wanneer ik bij het laatste nummer ben beland, moet ik concluderen dat de instrumentale intro eigenlijk mijn toppunt van het album was.

Hook in Mouth is ook wel lekker (ook qua tekst, beetje Tipper Gore en co op hun plaats zetten), maar met de Megadeth-evergreen In My Darkest Hour wil het maar niet klikken, terwijl ik dat soort nummers normaal wel goed kan hebben. Ach ja....

avatar van Kondoro0614
4,5
Megadeth zit niet stil. Mustaine en co. laten twee jaar na hun hitalbum Peace Sells weer van zich horen, en laten ook merken dat ze het echt wel kunnen. 'So Far, So Good... So What!' brengt wederom weer te gekke trashmetal nummers je huiskamer binnen en het blaast zo door je speakers dat het zeker geen straf is om hier naar te luisteren. Dit album begint ijzersterk met super nummers als 'Into The Lungs Of Hell' en 'Set The Wolrd Afire' maar met nummers als 'Anarchy In The U.K.' begon het weer een beetje te jeuken en dat haalt het album weer iets naar beneden. Maar met een eindtrack als 'Hook in Mouth' kan Megadeth weer zeggen dat ze een top werkje hebben neer gezet. Heerlijke zang, mooie riffs en ja, Megadeth blijft mijn favoriete trashmetalband.

avatar van De buurman
4,0
Anarchy vind ik totaal niet op z’n plek. Verder een prachtige metalplaat. Complex en agressief.

avatar van vielip
5,0
Mee eens! Vroeger vond ik Anarchy altijd een gaaf nummer. Sinds inmiddels enkele jaren vind ik het meer een skip nummer. De rest blijft fantastisch!

avatar van MeesBowieFan1
toch weer geweldige artwork van de cover

avatar van ZAP!
Eén van de lelijkste covers die ik ken. Voor één van de beste platen die ik ken.

avatar van B.Robertson
5,0
Ik vind de cover van de plaat super en de cover die op de plaat staat minder geslaagd omdat dat zo'n verplicht nummer werd; heeft Dave Mustaine een beetje zijn eigen gemaakt. 502 is ook wat gewoontjes t.o.v. de rest van de muzikale krachtpatserij die het album herbergt. Drums zijn er misschien niet lekker in-gemixt; de gitaren zijn prominent aanwezig. Bij zoiets als Mary Jane moet ik mijn hoofd er altijd bijhouden wat er gebeurt en ik laat me gaarne wegblazen door Set the World Afire, voorafgegaan door dat sublieme instrumentaaltje en op het eind van de plaat nog drie geniale songs. So Far, So Good... So What! in een notendop besproken alsof het op random/shuffle gedraaid wordt. Heb de 'bewieroking' van Rust in Peace nooit zo begrepen, doe mij deze maar!

avatar van De buurman
4,0
Ik deel je mening. Rust In Peace heeft geweldige momenten, maar deze blies me omver destijds. Zelfde hoge niveau als Peace Sells, vind ik. Beide heb ik grijs gedraaid destijds.

avatar van Wolfmother
3,5
Megadeth blijft kwaliteit uitpoepen, al vind ik Peace Sells nog steeds de beste. Daarom dus een klein stapje terug.

1. Peace Sells... But Who's Buying?
2. So Far, So Good... So What!
3. Killing is my Business... And Business is Good!

avatar van Edwynn
4,0
Het is wel fijn dat de originele mixen ook op de spotfiets staan. Dat geeft weer hoop voor de autoritten. Nu nog de normale versie van Killing Is My Business erbij en het feest is compleet. Al komt de 2011 versie best in de buurt.

avatar van Faalhaas
5,0
Staat weer regelmatig aan deze beetje "vergeten" klassieker. Meeste aandacht gaat toch meestal uit naar de twee albums waar So Far So Good So What tussen in ligt. Maar ik vind qua sfeer, waanzin en eigenzinnigheid deze toch wel onovertroffen. De maatschappijkritische teksten zijn bij Megadeth ook altijd spot on en is echt een meerwaarde voor de muziek voor mij.

Set The World Afire is daar een mooi voorbeeld van. Na een heerlijk voortrazend instrumentaaltje als opener krijgen we een nummer dat diepe maatschappijkritiek uit en vrolijke thema's verkent van nucleaire dreiging en de onvermijdelijke gevolgen van onze roekeloze wereldleiders. De tekst schildert een somber beeld van een wereld die door conflicten en desastreuze keuzes tot een einde wordt gebracht. De openingsregels, "Red flash clouds choking out the morning sky / They said it'd never come, we knew it was a lie," weerspiegelen een post-apocalyptisch landschap veroorzaakt door een nucleaire explosie. Dit thema weerspiegelt de angst voor nucleaire oorlog en de gevolgen van deze vernietigende technologie. Het idee dat "we wisten dat het een leugen was" verwijst naar de onvermijdelijkheid van een dergelijke ramp, ondanks geruststellende maar misleidende woorden van autoriteiten.

Met dit nummer poogde Mustaine overduidelijk te waarschuwen tegen onverantwoordelijke acties en de gevaren van roekeloos streven naar macht. De regels "A land without a face / No time to change your fate, no time left, it's too late / Racing for power and all come in last / No winning, first stone cast" wijzen erop dat concurrentie om macht uiteindelijk geen winnaars oplevert, maar in plaats daarvan destructie en verlies voor iedereen. En dat corrupte politiek en machteloosheid de ondergang van de mensheid zullen versnellen. De rauwe riffs, vele tempowisselingen en soms chaotische solo's dragen perfect bij aan de apocalyptische sfeer.

Ja Mustaine mocht destijds dan wel een heroine junkie zijn en steeds meer van het padje raken, zijn scherpzinnigheid heeft ie nooit verloren.

Hook In Mouth is daar ook een mooi voorbeeld van. Hoe dat nummer begint ook: BAM! Meteen een enorme mokerslag vol in je gezicht. En teksten zijn ook spot on. Dit nummer gaat over revisionisme en censuur, en verschillende stukken vertonen gelijkenissen met de roman "1984" van George Orwell. Het is duidelijk dat dit een belangrijke inspiratiebron voor het nummer is geweest.

In het boek gebruikt de overheid een organisatie genaamd het Ministerie van Waarheid om elke vorm van literatuur, vooral krantenartikelen, te veranderen om de overheid in een positief daglicht te stellen. Het boek beschrijft hoe mensen worden gecreëerd en gewist, statistieken en cijfers worden veranderd, dit alles om negatieve gevoelens of oppositie tegen de overheid te elimineren. Veel van de werknemers van deze organisatie worden neergezet zoals ook Dave ze beschrijft; kleine, laffe, corrupte kakkerlakmannetjes met kraalogen die de geschiedenis herschrijven. In "Hook in Mouth" vergelijkt Mustaine de PMRC duidelijk met het Ministerie van Waarheid. Dave vindt dat de PMRC als overheidsorganisatie de grenzen overschrijdt door waarschuwingslabels op albums te plaatsen of artiesten te dwingen hun vrijheid/integriteit op enigerlei wijze op te geven.

35 jaar later bewijst dit nummer helaas nog steeds zeer actueel te zijn. Dezelfde waarschuwingslabels zouden wat mij betreft niet meer op albums van kritische artiesten moeten komen maar op de eenzijdige pulpbladen die ze tegenwoordig kranten noemen.

Terug naar de muziek maar weer.

Nog een favoriet is natuurlijk In My Darkest Hour. Heb eens gelezen dat hij hoorde van Cliffs dood, zijn vriendin Diana (komt ook voor in Wake Up Dead) belde voor steun, die niet kreeg en toen maar een shot heroine nam en in één take In My Darkest Hour schreef.

502 en Liar zijn nou niet enorme hoogvliegers te noemen maar klinken wel lekker smerig en tegendraads. En sluiten prima aan bij punkcover Anarchy in The UK.

Qua geluid is de remix is me veel te steriel, ik prefereer de originele versie. Ook al is die wat vreemd afgemixt - er zit een enorme bak reverb overheen zodat er de nodige details verloren gaan. Toch draagt het prachtig bij aan de waanzin en de desolate sfeer, zoals bijv. op Mary Jane.

Al met al is dit toch wel Megadeth at their finest hour voor mij.

avatar van vielip
5,0
Gelukkig noem je het prachtige Mary Jane op het eind nog! Ik was even bang dat je die zou vergeten Voor mij is dit album ook echt een klassieker die perfect in het rijtje Peace sells, Rust in peace en toch ook Countdown to extinction past. En ook al vind ik Anarchy in the U.K. al best een tijdje niet zo'n heel leuk nummer meer, toch gooi ik de volle 5* er op. Wereld plaat!!

avatar van Faalhaas
5,0
Ja Anarchy skip ik ook vaak. En Mary Jane had ik wat meer over kunnen zeggen idd, prachtig nummer.

avatar van vielip
5,0
En juist dat nummer (Anarchy) was mijn eerste introductie tot de band en later dit album. Kreeg via een klasgenoot een cassette bandje met daarop van alles wat aan bands. Daar stond Anarchy in the U.K. dus ook tussen. Vond het helemaal te gek! Toen ik later het album in m'n bezit kreeg moest ik eerst wel even slikken. De rest van de nummers waren toch behoorlijk anders dan Anarchy. Gelukkig bleef ik 'm draaien en werkten de andere nummers verslavend (sorry Dave )

Gast
geplaatst: vandaag om 01:48 uur

geplaatst: vandaag om 01:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.