CD met hoogte- en dieptepunten vind ik. Tenminste voor Skik-begrippen, want ik heb deze band op een hoog voetstuk staan!
Hij begint appetijtelijk met Tof.
Vervolgens zakt hij een beetje af naar het op de Skik-sound voortbordurende Land van Melk en Honing. Het valt meteen op dat het nederlandstalige in de nummers niet de kern raakt als die eerder wel deed op 's Nachts en Niks is zoas 't lek. Ondanks dit vind ik Lohues zichzelf eigenlijk nog best aardig redden.
Het liedje Doe mij maar jou is niet opmerkelijk goed, hoewel de koortjes later in het nummer het lied nog wat glans geven.
Dankjewel voor de zon is het grote hoogtepunt! Prachtig die arrangementen. Het komt hier en daar zelfs op het niveau van de Beatles!
Het lied Over jou vind ik van de meest onopvallende songs van de cd. Weinig aan toe te voegen. Gelukkig word je weer een beetje wakker bij liedje nr. 6, de coole subtiele ode aan Bob Dylan's Subterranean Homesick Blues.
Het liedje Anniek is de Allenig sound avant la lettre. Ontzettend breekbaar en mooi.
De klaagzang Verliefd gaat me daarintegen een beetje boven de pet. Doe mij dan maar een liedje met de originele strekking 'Betonpoalties ben'n kut!'
Het idee om een liedje Blablabla te noemen is ook nog wel aardig. Het leent zich makkelijk om live mee te zingen, maar hoe Lohues dat oplost met dit nummer vind ik jammer.
Honingbij stemt mij wel weer wat vrolijker! Jammer dat hij gevolgd wordt door de draak Canadian girl, want het slotnummer is passend en zorgt er toch nog voor dat je de cd met een goed gevoel afsluit, mede doordat Lohues tot recht komt op zijn elektrische gitaar!
In zijn totaliteit geef ik het album nog net een voldoende. Hij krijgt van mij 3*.
Ik hoop dat ze nog ooit terugkomen met een sterke dialectplaat, want muzikaal gezien valt er zeker nog wat uit te halen. Het mag weer wat rauwer heren!