menu

Magnum - Goodnight L.A. (1990)

mijn stem
3,63 (34)
34 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Polydor

  1. Rockin' Chair (4:10)
  2. Mama (4:34)
  3. Only a Memory (7:04)
  4. Reckless Man (3:11)
  5. Matter Survival (4:19)
  6. What Kind of Love Is This (4:35)
  7. Heartbroke and Busted (3:37)
  8. Shoot (3:34)
  9. No Way Out (3:59)
  10. Cry for You (3:57)
  11. Born to Be King (5:33)
totale tijdsduur: 48:33
zoeken in:
avatar van Rinus
3,5
Het album waarmee Magnum voet aan de grond probeerde te krijgen in Amerika. Het lot beschikte echter anders. Dit lukte echter niet, doordat het album slecht mondjesmaat gedistribueerd werd aldaar. Wel het Magnum album met de meeste hits erop (in Engeland dan). Keith Olson werd aangetrokken als producer (bekend van allerlei grote bands van over de Atlantische oceaan), en dat levert een heel clean, haast poppy middle-of-the-road album op. Aan de nummers zelf ligt het eigenlijk niet, want met een wat meer "ruwe, meer recht door zee" produktie had hat album hoger gescoord.

4,5
Een Amerikaans georienteerde cd. Zwaar onderschat. Het is wat minder symfonisch, wat meer mainstream. Pop is het zeker niet. Prima sound op deze cd. Ik vind de meeste tracks op de cd. gewoon goed. Totaal niet passend bij de mystiekere sfeer van eerdere albums, maar ook deze kan mijn volledige goedkeuring wegdragen.

Kingsnake
Standaard rock, met medewerking van oa. Jim Crichton en Michael Sadler van Saga.

Het werkt prima, moet ik zeggen.
Dit is ook geliujk de enige plaat waarbij songwriter Tony Clarkin hulp heeft van outsiders (Russ Ballard en Jim Vallance).

De epische songs Born to be King en Only a Memory zijn misschien wel de beste nummers van Magnum.
De AOR rockers Rockin' Chair, Heartbroke and Busted en Mama zijn stevige arena-rockers waarbij je met je voet gaat meestampen.

Een zeer geslaagde plaat van een band die mislukt is als Symfoband.

avatar van vielip
3,5
Prima album van Magnum! Weer heel anders dan voorganger Wings of heaven. Ook een stukje minder om eerlijk te zijn maar toch nog altijd een dikke voldoende! Ze gokten hiermee inderdaad op een Amerikaanse doorbraak, en dat hoor je aan er dan ook aan af. De produktie (dik in orde overigens!), de structuur van de songs maar ook de hoesfoto's en de bijbehorende videoclips; alles wijst richting USA. Dat dat niet gelukt is is aan de ene kant jammer want de band verdiende het destijds om bij een groter publiek bekend te worden.
Aan de songs op dit album kan het in ieder geval niet gelegen hebben! Nummers als Rockin' chair, Heartbroke & busted, Reckless man, Mama, No way out en What kind of love is this? zijn geknipt voor de Amerikaanse markt! Heerlijke rocknummers die uitnodigen tot meezingen.
Het epische Born to be king heb ik altijd gezien als een poging Don't wake the lion te benaderen. Dat lukt redelijk maar mist toch net de finesse mijns inziens.
Ik draai 'm nog af en toe en altijd is het weer plezierig om dit album te horen

Ozric Spacefolk
Ik vond altijd dat het Magnum niet geheel lukte een pakkende ballad te schrijven. Nu staan er hier twee songs (Matter of Survival en Shoot) die mij wel degelijk bevallen.

Verder een prima AOR plaat me wat mooie riffs en puntige solo's.
De plaat is geproduceerd door Keith Olson (vandaar de titel).
Keith Olson's studio ligt naast die van Jim Crichton (van Saga), daardoor doet Michael Sadler (ook van Saga) mee op backing vocals en doet Jim wat synth-programmeringen.
(Jim en Michael doen dit wel vaker, oa Union van Yes)

De hoes is van die vent die ook Megadeth en Rush heeft gedaan (ben helaas de naam even kwijt).
Op de begeleidende liveplaat (Spirit) zijn we hoe Tony van baardige biker naar kale biker transformeert, middels de livefofografie en hoe Colin Lowe van brunette verandert in een blondje.
Grappig, verder niet relevant. In elk geval behoort de symfo van de band nu definitief tot het verleden.

avatar van vielip
3,5
Ozric Spacefolk schreef:

In elk geval behoort de symfo van de band nu definitief tot het verleden.

Helaas wel ben ik bang

avatar van sinkthepink
Ik vind dat Magnum vanaf 1985 t/m 1994 erg goede platen heeft gemaakt, ook deze draai ik nog regelmatig. Het is inderdaad wat meer mainstream maar als het goede nummers zijn vind ik dat prima. Ook bevalt het me wel dat er buitenstaanders hebben meegeschreven, er staat eigenlijk geen slecht nummer op. Zo sterk als een "Wings Of Heaven" is hij niet maar er staan toch pareltjes op als: Only A Memory / Matter Of Survival / What Kind Of Love Is This / Shoot.

De reunie bevalt me helemaal niet, heeft maar matige platen opgeleverd. Ook is Bob Catley en beetje op zeg maar.

avatar van vielip
3,5
Je bedoeld 1985 denk ik?
Ben het wel helemaal met je eens wat betreft de band sinds de reunie. De albums vind ik zeer matig en ook live houdt het niet echt over.

avatar van sinkthepink
Gecorrigeerd

Ozric Spacefolk
Blijft toch een aangename plaat... Er zit een mate van enthousiasme in deze plaat, die ik niet op veel Magnumplaten hoor... Alle rockers en ballads op deze plaat zing ik uit volle borst mee... Geweldig gewoon...

Als gast is trouwens Michael Sadler (Saga) op backing vocals en Jim Crichton (Saga) als programmeur te horen...

Ozric Spacefolk
Rockin' Chair...

Overigens denk ik dat Bob en Tony wel rijp zijn voor de schommelstoel, ondertussen.

avatar van vielip
3,5
Gezien hun laatste serie albums wel ja vind ik. Kan niet meer tippen aan o.a. dit werk!

Ozric Spacefolk
Eigenlijk vind ik alleen No Way Out een beetje zwak, verder vind ik dat Magnum en met name Tony Clarkin met deze plaat absoluut de plank raak slaat.
Wat een topper binnen het Hard Rock genre.
Nu maar hopen, dat meer mensen hem ontdekken...

avatar van vielip
3,5
No way out vind ik anders ook lang niet verkeerd hoor! Ik mag dit album ook graag horen. Al is ie wel iets minder dan de 3 hiervoor vind ik.

avatar van RuudC
3,0
Dit is nou niet bepaald goed, maar tegelijkertijd is het ook nergens echt slecht. Verbazen doet Good night LA wel, want op een of andere manier had ik in mijn hoofd dat Magnum een redelijke stijlvaste band is. In elk geval overkomt Magnum hetzelfde als wat 99% van de andere bands overkomt, die voor het grote publiek gaan: de muziek wordt minder interessant. Waar de Britten een prima (en eigenlijk ook veilige) koers hadden op de (door mij wat verguisde) AOR-zeeën, wordt hier gekozen voor het typische populaire hardrockgeluid van 1990. Met een paar goede songs was dit best wel wat geworden. Wat we hier horen, zijn toch vooral de bekende trucjes. Nummers met kop en staart, maar zonder enige inhoud. Hier mis ik de symfo toch wel een beetje.


Tussenstand:
1. Chase The Dragon
2. Kingdom Of Madness
3. Vigilante
4. On A Storyteller's Night
5. Wings Of Heaven
6. Magnum II
7. Goodnight LA
8. The Eleventh Hour

avatar van lennert
3,5
Magnum goes Bon Jovi. Althans, de opener Rockin' Chair doet me toch het meest denken aan de New Jersey era van Bon Jovi. Niet per se een slecht iets, want die stadionrock kan het echt wel degelijk goed doen. Volgende songs Mama is zelfs een uitstekende AOR/hardrocksong te noemen. Catley's iets rauwere manier van zingen hier werkt ook goed, terwijl het gitaargeluid van Clarkin ook lekker bluesy is. De Queen-esque zanglijnen op Only A Memory zijn eveneens een lust voor het oor en laten duidelijk horen dat de band het op dit moment nog lang niet verleerd was om sterke melodielijnen te schrijven. Reckless Man is net zoals Mama een prima rocksong.

Matter Survival is dan echter de eerste song die een beetje een misser is. Veel te soft en de sax is wat misplaatst. Ook Heartbroke & Busted zit hem in het hoekje van songs die toch echt te kazig zijn. No Way Out lijdt dan weer een beetje onder het feit dat het net iets te simpel is. Pas bij Born To Be King wordt het weer een stukje beter. Begint zodoende sterk, maar kakt halverwege wat in. Nog steeds wat mij betreft geen mislukt experiment qua sound.

Voorlopige tussenstand:
1. The Eleventh Hour
2. Chase The Dragon
3. On A Storyteller's Night
4. Wings Of Heaven
5. Magnum II
6. Kingdom Of Madness
7. Goodnight L.A.
8. Vigilante

Gast
geplaatst: vandaag om 14:03 uur

geplaatst: vandaag om 14:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.