menu

Rolling Stones - Exile on Main St. (1972)

mijn stem
4,16 (1119)
1119 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Blues
Label: Rolling Stones

  1. Rocks Off (4:31)
  2. Rip This Joint (2:23)
  3. Shake Your Hips (2:59)
  4. Casino Boogie (3:33)
  5. Tumbling Dice (3:45)
  6. Sweet Virginia (4:25)
  7. Torn and Frayed (4:17)
  8. Sweet Black Angel (2:54)
  9. Loving Cup (4:23)
  10. Happy (3:04)
  11. Turd on the Run (2:36)
  12. Ventilator Blues (3:24)
  13. I Just Want to See His Face (2:52)
  14. Let It Loose (5:16)
  15. All Down the Line (3:49)
  16. Stop Breaking Down (4:34)
  17. Shine a Light (4:14)
  18. Soul Survivor (3:49)
  19. Pass the Wine (Sophia Loren) * (4:54)
  20. Plundered My Soul * (3:59)
  21. I'm Not Signifying * (4:54)
  22. Following the River * (4:52)
  23. Dancing in the Light * (4:21)
  24. So Divine (Aladdin Story) * (4:31)
  25. Loving Cup [Alternate Take] * (5:25)
  26. Soul Survivor [Alternate Take] * (3:58)
  27. Good Time Women * (3:21)
  28. Title 5 * (1:47)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 1:06:48 (1:48:50)
zoeken in:
avatar van Juul1998B
2,5
Heb de stones niet heel hoog zitten. Boomer-rock met een stoffig randje. Slecht worden ze niet maar het blijft gewoon niet voor mij weggelegd. De magie die anderen zien weet ik niet te vinden.
2,5

avatar van Teunnis
3,0
Tegenvallende plaat. Ze leken meer en meer hun eigen smoel te vinden, maar zijn nu weer helemaal terug bij af: een middelmatige vertaling van hun Amerikaanse inspiratiebronnen. Dat het album dan een ruim uur duurt, werkt dan niet in het voordeel. Geluk bij een ongeluk is wel dat de tweede helft interessanter is dan de eerste.

Af en toe een nummer dat de middelmaat ontstijgt, maar niks van het niveau van hun sterkste nummers van de voorgaande albums. Let It Loose komt er nog enigszins in de buurt, alleen jammer dat ze dat nummer in een badkamer lijken te hebben opgenomen.

Tegelijkertijd is het nergens slecht. Dit zou echt een album zijn voor Bevrijdingspop: lekker van je biertje genieten en met je vrienden ouwehoeren, terwijl je met je heupen kan wiegen op de ouwelullenrock. En een uur later de muziek alweer compleet vergeten.

avatar van LucM
5,0
Exile on Main St. werd in eerste instantie vrij gereserveerd ontvangen maar blijkt een groeiplaat te zijn.
Louter technisch is het niet top maar het spelplezier, de energie en passie spatten zo uit de boxen dat je erbij betrokken voelt. Iets wat ik mis bij de late Stones-albums, daar klinken ze meer zakelijk dan gepassioneerd.

avatar van bikkel2
5,0
Velen zweren bij "Exile", maar velen ook niet - afgaande op meer reacties hier.
LucM heeft gelijk betreft de toenmalige reviews, maar in de loop der tijd is dat inderdaad bijgedraaid. Goats Head Soup werd bijvoorbeeld wat lovender ontvangen, terwijl ik dan weer vind dat The Stones minder overtuigde op die plaat.
Uiteindelijk blijft het altijd een kwestie van smaak.
Ik hou wel van de zompige rootsy vibe die Exile tentoonstelt.
De Americana invloeden, blues, gospel,r&b en country is er zeker, maar juist die stijlen passen de groep goed.
Feitelijk waren ze er al mee in de weer vanaf Beggar's Banquet, maar hier diepen ze het verder uit.
Met Sticky Fingers zonder twijfel mijn favo Stonesplaat.

avatar van itchy
4,5
Tot hier was hun country altijd met een knipoog. Op deze plaat klinkt het veel oprechter.

avatar van bikkel2
5,0
itchy schreef:
Tot hier was hun country altijd met een knipoog. Op deze plaat klinkt het veel oprechter.


Heb je wel een punt. Op Faraway Eyes van Some Girls is de vette knipoog weer terug.

avatar van Queebus
5,0
Voor mij de beste Stones album, all killer no filler! Al jarenlang met enige regelmaat terugkerend in de cd-la en voor je het in de gaten hebt is het weer voorbij. Dat is voor een dubbel elpee een ongehoorde prestatie. De Stones op hun allerbest.

avatar van Dirruk
4,5
Teunnis schreef:
Let It Loose komt er nog enigszins in de buurt, alleen jammer dat ze dat nummer in een badkamer lijken te hebben opgenomen.


Tijdens de opnames van deze plaat is er ook opgenomen in de badkamer. Of dit bij Let It Loose ook het geval is weet ik niet zeker.

5,0
bikkel2 schreef:
Velen zweren bij "Exile", maar velen ook niet - afgaande op meer reacties hier....

Viel me ook op bij het lezen van pagina 25. Onbegrijpelijk voor mij als ouwe l%l van 60+ die het een vd beste albums aller tijden vindt.

We moeten echter ook realiseren dat er na ons nieuwe generaties zijn gekomen met andere muziekbeleving dan de onze. Ieder zijn meug en ik houd de 'veroordelende opmerkingen' maar voor me want je wordt al snel als boomer neer gezet.

avatar van BoyOnHeavenHill
3,0
Mijn dochter van 27 is dol op de Stones, terwijl ik als 60-plusser ze maar mondjesmaat goed vind. De lijnen lopen lang niet altijd precies tussen de generaties door.

avatar van LucM
5,0
Exile on Main St. was duidelijk een idee van Keith Richard (het werd ook in zijn kelder opgenomen) maar Rolling Stones klinken hier als een hechte band. Overigens konden Mick Jagger en Keith Richards tijdens de periode 1968-1972 nog door één deur en dat leverde de beste resultaten op.
Opgenomen in een vochtige kelder maar the Stones hadden duidelijk veel plezier, het werd een feest met dans, sex, drank en drugs. Keith Richards geraakte verslaafd aan heroïne waardoor hij tot ong. 1977 minder aan de bak kwam en Mick Jagger meer de kar ging trekken.
Ik merk ook dat Exile on Main St. door echte Stones-fanaten één van de meest gewaardeerde Stones-albums is.

avatar van ricardo
3,5
Dit album begrijp ik nog steeds niet, wel een mooie plaat met goed beluisterbare nummers, maar nergens een moment waar ik echt bij opveer. Al moet ik zeggen dat met Tumbling Dice er toch nog een hoogtepuntje opstaat. Qua luisterplezier en genietbaarheid, en ook qua lengte voor mij vergelijkbaar met het A Bigger Bang album, niet onmisbaar, maar wel lekker om hem af en toe eens op te zetten.

Kalamitsi
LucM schreef:
Exile on Main St. werd in eerste instantie vrij gereserveerd ontvangen maar blijkt een groeiplaat te zijn.
Louter technisch is het niet top maar het spelplezier, de energie en passie spatten zo uit de boxen dat je erbij betrokken voelt. Iets wat ik mis bij de late Stones-albums, daar klinken ze meer zakelijk dan gepassioneerd.


Spijker op de kop. Ten tijde van deze fraaie dubbel-elpee (en voordien) vond ik de Stones een gedreven ruige rockband. In de loop van de daarop volgende decennia zijn ze verworden tot een geolied miljoenenbedrijf. De afnemende kwaliteit van hun albums hield daarmee gelijke tred. Daardoor verdampte geleidelijk mijn aanvankelijk enthousiasme.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:35 uur

geplaatst: vandaag om 23:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.