Coleman Hawkins heeft drie platen voor het Impulse! label opgenomen, waarvan ik deze prefereer. Misschien omdat het wat rauwer klinkt in een kwartet-vorm, en omdat het de fantastische Tommy Flanagan op piano heeft. Eigenlijk heeft Coleman vier platen op Impulse!, omdat er ook één is samen met Duke Ellington, maar dat even terzijde.
Deze plaat is dus in kwartetvorm opgenomen. In feite is dit gewoon het Coleman-kwartet, dat al vanaf 1962 bezig is, daarom klinkt de band ook zo lekker samen. Met name Flanagan heeft een flink aantal erg mooie (bluesy) solo's. Het oeuvre van Coleman is enorm, er zijn bekende platen (zoals deze Impulse!'s en de plaat met Sonny Rollins) en hele hoop die ik niet ken.
Het is niet een artiest waar ik direct in wil duiken en wil onderzoeken, maar de drie (of vier) Impulse!-albums bevallen me erg. Coleman heeft een mooie volle sound, en speelt heel kalm en melodieus.