menu

Elton John - Goodbye Yellow Brick Road (1973)

mijn stem
3,93 (333)
333 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: DJM

  1. Funeral for a Friend / Love Lies Bleeding (11:08)
  2. Candle in the Wind (3:50)
  3. Bennie and the Jets (5:23)
  4. Goodbye Yellow Brick Road (3:14)
  5. This Song Has No Title (2:23)
  6. Grey Seal (3:58)
  7. Jamaica Jerk-Off (3:39)
  8. I've Seen That Movie Too (5:59)
  9. Sweet Painted Lady (3:52)
  10. The Ballad of Danny Bailey (1909-1934) (4:24)
  11. Dirty Little Girl (5:01)
  12. All the Girls Love Alice (5:08)
  13. Your Sister Can't Twist (But She Can Rock 'N' Roll) (2:42)
  14. Saturday Night's Alright (For Fighting) (4:54)
  15. Roy Rogers (4:08)
  16. Social Disease (3:44)
  17. Harmony (2:45)
  18. Whenever You're Ready (We'll Go Steady Again) * (2:51)
  19. Jack Rabbit * (1:50)
  20. Screw You (Young Man's Blues) * (4:43)
  21. Candle in the Wind [Acoustic] * (3:50)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 1:16:12 (1:29:26)
zoeken in:
avatar van teus
4,5
teus schreef:
Vind trouwens heel typerend dat een album zoals deze (wereldwijd +- 8 miljoen verkocht) niet eens in de Albumlijst in Nl voorkwam????


Mijn bericht van 4 jaar terug is nog steeds een onderwerp van gesprek merk ik

avatar van caravelle
Ik ben helemaal niet zo van de complottheorieen maar hier zit waarschijnlijk toch meer achter! Wellicht iets voor Andere Tijden, Opgelicht, Nieuwsuur of Zembla......

avatar van aerobag
4,0
Elton had een enorm bereik. Op Candle in the Wind en I’ve Seen That Movie Too verfijnd Elton de techniek achter de Ballad, terwijl Saturday Night's Alright for Fighting pure Rock’n’Roll is. Op Goodbye Yellow Brick Road en Grey Seal toont hij zich als de ultieme piano rocker, en op Bennie and the Jets zijn zelfs sprankeltjes art rock te herkennen waar een Bowie of Peter Gabriel trots op zou zijn. Maar wat dacht je van de opener van dit album, een composities die door Elton benadert wordt met de allure van een prog rocker, een glam prog rocker, dat wel. Elton, want kun je toch prachtige toegankelijk, maar tegelijk zulke grootse composities creëren, chapeau. You’re Sister Can’t Twist en Jamaica Jerk-Off zien we dan maar even door de vingers.

avatar van Mssr Renard
Ik kan niet echt blij worden van deze potpourri aan stijlen. De glam en rock'n'roll ligt er wat mij betreft té dik bovenop. Op sommige momenten komen de wat progrock-achtige elementen naar boven, maar het is voor mij allemaal te jolig en feestelijk.

3,0
Ik zag Elton John het het titelnummer van deze plaat op 192TV, (soms even leuk om me je weer in oude tijden te wanen), en weer eens op zoek gegaan naar wat werk van hem. Als jonge tiener Greatest Hits uit 1974 gekocht en was toen erg onder de indruk van al deze nummers. Later nog wat lp-s gekocht, maar in de jaren 80 voor mijn gevoel definitief afscheid genomen van Elton John. En eigenlijk zelden of nooit meer iets van hem opgezet. Qua cd-s heb ik helemaal niets van hem, dacht ik, maar ik blijk Goodbeye Yellow Brick Road toch op het zilveren schijfje te hebben (uitgave uit 1995 remastered). Er zit een mooi boekwerkje bij en ook nog extra informatie over het gehele proces van het maken van de plaat.
Toch maar eens opgezet, na ook de commentaren hier te hebben gelezen.
En ik herken een aantal commentaren, het is wel een bonte mix van stijlen. Pop, chanson achtig, prog, rock, glam zelfs reggae komt om de hoek kijken. Het begint prachtig met Funeral for a friend, heerlijke prog, die over gaat in het super romantische "Candle in the wind' om dan weer stevig te rocken met Bennie and the Jets. Dat vond ik halverwege de jaren 70 een prachtig nummer. Goodbey Yellow Brick Road is een mooi nummer, maar het niveau is soms wel wisselend. Vreemd inderdaad dat dit album nooit de lp hitparade heeft behaald, want er staan toch best een paar hits op, die nu ook nog in de top 2000 staan. Elton John en Bernie Taupin kunnen echt prima songs schrijven. Maar het kost me toch moeite om dit hele album achter elkaar te beluisteren. Ik snap waarom ik al die jaren toch Elton John links heb laten liggen. Maar toch de oude platen weer eens naar de platenspeler brengen, kijken of enkele andere platen toch iets meer de tand des tijds hebben doorstaan voor mij. Maar ik wil toch deze plaat niet onder de drie sterren geven, want er staan toch een paar hele bekoorlijke songs op.

avatar van Dibbel
Hoorde bij mijn eerste CD's en was de eerste CD die ik van Elton John kocht, omdat ik dit album nog niet had. Wel een flink aantal op LP.
Deze dubbel-LP werd destijds ook door de recensenten erg goed gewaardeerd. En terecht.
Staan een aantal erg goede nummers op, zoals de groots uitpakkende opener, de ballad Candle In The Wind, het prachtige titelnummer (werd een hit in Nederland), de rocker Saturday Night's Alright For Fighting enz.
Deze rasmuzikant beleefde zijn hoogtepunt in de jaren 70 met het ene goede album na het andere. En dan is deze daar misschien wel de beste van.
"Elton wrote a song, while I was eating a Sandwich."
Ook deze gaat weer meer draaien, was tot vandaag ook al weer veel te lang geleden.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Elton John was de grote "held" van mijn jeugd, en dit album vond en vind ik het hoogtepunt van de ijzersterke reeks die hij tot en met Blue moves neerzette. Een geweldige en zeer gevarieerde verzameling songs waarbij zelfs de mindere nummers (Bennie and the Jets, Dirty litlle girl) moeiteloos in de flow meegaan, perfect geproduceerd en gezongen en met een band die inmiddels uitstekend op elkaar is ingespeeld. Het heeft me altijd verbaasd dat drie muzikanten die zijn geselecteerd vanwege hun vaardigheid op een instrument toevallig ook nog eens zo geweldig kunnen samenzingen; hoe het werkt weet ik niet, maar de koortjes op Candle in the wind, Harmony en vooral het titelnummer zijn echt subliem.
        Verder nog: dat heavy gitaarwerk van Davey Johnstone op Love lies bleeding, de teksten van Bernie Taupin die vaak een sterk en gedetailleerd verhaal vertellen (Candle in the wind, The ballad of Danny Bailey, Roy Rogers), de prachtige illustraties op de hoes / in het boekje, Del Newmans orkestrale arrangementen die wat mij betreft beter dan die van Paul Buckmaster bij de uitbundige muziek passen (niet alleen bij de romantische ballades, maar bijvoorbeeld ook op het weelderige outro van The ballad of Danny Bailey), de vrij schokkende tekst van de onbewogen verteller van All the girls love Alice – ik kan hier nog uren over doorschrijven, maar het zal wel duidelijk hoezeer ik dit album nog altijd koester. (De Classic albums-aflevering over Goodbye yellow brick road die door meerdere gebruikers hier genoemd wordt heb ik indertijd opgenomen en altijd bewaard, eerst op VHS, daarna op een zelf gebrande DVD. Erg leuke docu, ook al bevat de TV-versie slechts 50 van de eigenlijke 75 minuten.)
        Overigens, eigenlijk merkwaardig: hoewel er hier bij MusicMeter altijd veel waarde wordt gehecht aan de authentieke tracklisting van de oorspronkelijke release, staan bij dit album Funeral for a friend en Love lies bleeding als één track genoteerd. Dat is wel conform de CD-releases (en Spotify), maar volgens de uitklaphoes van de oorspronkelijke vinyl-dubbelelpee waren dat toch echt twee aparte titels. Als dat nu nog aangepast gaat worden zal dat echter wellicht problemen met de aangevinkte favorieten opleveren, dus ik ga er geen correctie voor indienen (en bovendien kan ik zo mooi twee favorieten met één vinkje aankruisen).

avatar van CHIEP
CHIEP (crew)
Wat die tracklist betreft, is Discogs het alvast niet met je eens.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Discogs laat daar alleen maar zien dat die twee nummers in elkaar overlopen, maar op de achterkant van de hoes (via More images) zie je dat de twee titels apart onder elkaar (en met verschillende kleuren) afgedrukt staan. Maar, eerlijk is eerlijk, als je (ook weer via More images) het label bekijkt, zie je dat de twee nummers daarop ook al onder één tracknummer staan. Voor mijn gevoel blijven het toch twee aparte composities.

avatar van CHIEP
CHIEP (crew)
En op de plaat zelf worden beide composities ook onder hetzelfde nummer vermeld .

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Ja, dat bedoelde ik met het label. Dus ik geloof dat ik in dezen alléén sta...

avatar van herman
3,0
Mssr Renard schreef:
Ik kan niet echt blij worden van deze potpourri aan stijlen. De glam en rock'n'roll ligt er wat mij betreft té dik bovenop. Op sommige momenten komen de wat progrock-achtige elementen naar boven, maar het is voor mij allemaal te jolig en feestelijk.

Jammer dat je niet meer actief bent, maar wellicht krijg je hier een notificatie van als je weer terugkeert op de site.

Dit komt het dichtst in de buurt van mijn ervaring met deze plaat. De eerste keer dat ik hem hoorde werd ik er helemaal in meegezogen en was ik wel onder de indruk, maar nu vind ik hem ook wat flauw en jolig. De ballads blijven dan wel weer overeind, met Candle in the Wind (veel beter dan de Lady Di-remake) en met name het titelnummer als uitschieters.

avatar van Kronos
4,5
Uitstekend album. Prachtige ballads en ook in de andere nummers zit een hoop melancholie of zelfs boosheid. Natuurlijk ligt het er dik bovenop, is het bombastisch. je hoeft maar even naar Elton's kleding te kijken om te weten dat dat zijn stijl is. Feestelijk, soms wel. Maar daar zit steeds iets onder en geen joligheid.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:22 uur

geplaatst: vandaag om 13:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.