Hartstikke mooi en relaxt album van Graham Gouldman.
Klinkt als een Jeff Lynne-productie.
Dit is het vervolg op zijn eerste solo-album The Graham Gouldman Thing uit 1968. Bij Paul McCartney zaten er iets minder jaren tussen McCartney (1970) en McCartney II (1980).
Hij covert hierop zijn eigen Heart Full of Soul dat een hit zowel voor The Yardbirds als Chris Isaak was.
Gouldman blikt op veel songs terug en op de invisible track legt hij de naam 10cc uit. Doet mij weer denken aan Her Majesty op Abbey Road van The Beatles.
Er doen een aantal vrienden van Graham mee, zoals zijn Wax-maat Andrew 'Lonely Boy' Gold. Gary Barlow van Take That schreef ook een aantal songs mee. Ook noemenswaardig zijn 10cc gitarist Rick Fenn, Squeeze singer-songwriter Chris Difford en Madness zanger Graham McPherson (aka Suggs).
Voor zover ik weet deed dit album niet zoveel in de albumlijsten. Onterecht! Het album rockt niet zoveel als Graham bij 10cc, het is meer ingetogen. Na de eerste draaibeurt was ik meteen verkocht!
(Ik vermoed dat de consument het album heeft laten liggen, omdat ze door de hoesfoto dachten dat het een solo-album van 1 van de Blue Diamonds was).