Soms blijf je eigenwijs en dat kan wel eens goed uitpakken. Albums uit The Bootmoon Series willen niet altijd even goed klinken. In het ergste geval klinken ze of Tangerine Dream in het riool staan te spelen.
Deze Preston is qua geluid best in orde. Over de hele linie klinkt de muziek acceptabel. Hier en daar klinkt het iets hol, maar echt storend is het niet. Op dit album heb ik dan ook het gevoel of ik in de buurt van het mengpanel heb gezeten. De ideale plek dus. Het enige moment dat de tenen krom beginnen te staan van het slechte geluid is bij Choronzon.
En dan de muziek zelf. Volgens mij hadden de heren Froese, Franke en Schmoelling er erg veel zin in om een interesante show vol met muzikaliteit neer te zetten. Zo alleen op de muziek afgaand zit er veel enthousiasme in en moet het op 5 november 1980 een boeiende avond zijn geweest, waar je als fan eigenlijk bij had moeten zijn. Een prima live album dus en een leuk tijdsdocument.