menu

The Pretenders - Learning to Crawl (1984)

mijn stem
3,75 (89)
89 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Real

  1. Middle of the Road (4:08)
  2. Back on the Chain Gang (3:44)
  3. Time the Avenger (4:47)
  4. Watching the Clothes (2:46)
  5. Show Me (4:00)
  6. Thumbelina (3:12)
  7. My City Was Gone (5:14)
  8. Thin Line Between Love and Hate (3:33)
  9. I Hurt You (4:27)
  10. 2000 Miles (3:30)
  11. Fast Or Slow (The Law's the Law) * (3:15)
  12. Tequila * (3:36)
  13. I Hurt You [Demo] * (4:07)
  14. When I Change My Life [Demo] * (4:43)
  15. Ramblin' Rob [Demo] * (3:32)
  16. My City Was Gone [Live] * (4:54)
  17. Money [Live] * (4:39)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 39:21 (1:08:07)
zoeken in:
avatar van Saldek
4,0
Eerste album na het overlijden van James Honeyman-Scott. Het album is heel wat nederiger dan de voorgaande werken. Ze schopt ook wat minder en het punkgehalte is verdwenen. Overigens is de tekst van 'Thin line between love and hate' wel erg strak en humoristisch. De song is precies zoals de titel weergeeft en gaat over een stel waarbij liefde in haat is veranderd. Motto lijkt te zijn dat hij zijn vrouw onderschat. Tsja, en het is altijd uitkijken geblazen met dergelijke dunne lijntje, want zij is uiteindelijk degene die hem het ziekenhuis in slaat.
Verder niet veel spectaculairs, maar wel ontspannen stukje muziek met de 'Kerst'-hit: '2000 Miles'

avatar van devel-hunt
3,5
Het derde waanzinnig goede album van Pretenders op een rij. In een andere bezetting als de eerste twee albums klinkt de groep van Chrissie minder Punky maar meer pop. lekkere zelfverzekerde plaat. Hierna werd het helaas wel steeds minder en hebben ze nooit meer het niveau gehaald van deze.

Benno
Het aan Honeyman-Scott refererende Back on the Chain Gang vind ik het lekkerste nummer dat The Pretenders ooit hebben gemaakt. Verder ben ik van deze plaat niet echt onder de indruk... zelfs 2000 Miles kan me niet echt bekoren.

avatar van dazzler
4,0
LEARNING TO CRAWL 1984

Ik vind het best een catchy album, al ga ik mee met Benno
dat Back on the Chain Gang (ook een knipoog naar Sam Cooke)
een van hun allerbeste nummer is (voor mij na Brass in Pocket weliswaar).

Tekenend is de albumopener Middle of the Road.
Het is precies daar waar de groep op hun derde album is aanbeland.
Brits klinkende MOR rock uit de jaren 80.

Zonder al te veel synths, wat op zich aardig was in die tijd.
De cover Thin Line Between Love and Hate vind ik ook geslaagd.
Net als I Go to Sleep op het vorige album.

2000 Miles vind ik toch wel een aardige kerstsingle.
Wars van de grote clichees en toch bijzonder sfeervol.

Met de in de US uitgebrachte single Show Me een album met 5 singles.
Min of meer een verzamelaar van hun werk tussen eind 1982 en begin 1984.

En er is natuurlijk altijd die stem van Hynde ...
één van de sensueelste uit de popgeschiedenis.

avatar van kaztor
Back On The Chain Gang wordt op AllMusic aangegeven als een ode aan overleden bandleden Honeyman-Scott én Farndon. Kan niet, want de single dateert van eind 1982.

De band lijkt er een handje van te hebben om oudere singles op hun albums te zetten.

avatar van LucM
4,0
Dit album met andere bezetting kwam moeilijker tot stand dan de vorige twee maar het resultaat mag er wezen. Een ietsje luchtiger met wat meer ballads maar het Pretenders-geluid blijft hoe dan ook intact mede vanwege de aparte sensuele zang van Chrissie Hynde. Back on the Chain Gang vind ik één van hun beste nummers, 2000 Miles vind ik een meer dan behoorlijke kerstsingle.

avatar van musician
4,5
Ik had graag gezien dat The Pretenders op deze wijze nog een tijdje waren doorgegaan. Het is uiteindelijk een album met nogal wat hits geworden maar is zeker niet onaantrekkelijk.

Voor zover ooit gehad (we zitten 4 jaar na het debuut), zijn de wilde veren inmiddels wel afgeschud en is er een ijzersterk album bedacht dat draait om mooie liedjes, goed uitgevoerd en haast geheel in lijn met de omschrijving van de opener Middle of the road.
Ik geloof het direct als wordt gesteld dat Chrissie Hynde zich voor de meeste nummers hoogstwaarschijnlijk goed heeft laten adviseren door haar toenmalige partner Ray Davies (Kinks).

"Hou het globaal gesproken stevig, simpel, aantrekkelijk en onderhoudend, Chris" zal Davies hebben gezegd, bij het nakijken van de huisvlijt van Hynde. Af en toe een krul noterend en soms met een rood potlood enige noten en kanttekeningen toevoegend.

Het is jammer dat Hynde even later trouwde met Jim Kerr van de Simple Minds. Zo'n leermeester als Davies krijg je natuurlijk nooit meer terug.

Learning to crawl heeft hier en daar nog steeds aardige stekeltjes behouden (Watching the clothes). Aan de andere kant vergt het ook enige durf om met twee sterk vergelijkbare ballads op één album te komen (2000 Miles, Thin line between love and hate).

Maar ja wat geeft het, als het allemaal maar goed is en dat wil ik met alle plezier bevestigen.

avatar van dazzler
4,0
musician schreef:
Het is jammer dat Hynde even later trouwde met Jim Kerr van de Simple Minds. Zo'n leermeester als Davies krijg je natuurlijk nooit meer terug.

Je moet trouwens Hymn to Her van Get Close (1986) eens naast Belfast Child leggen qua sfeer.

Yann Samsa
Back on the Chain Gang is een meesterlijk popnummer, de rest doet me minder. Een minder interessante Blondie, mag ik het daarbij houden?

avatar van frolunda
3,0
De scherpe randjes zijn er hier al wat vanaf en de song Back on the Chain Gang steekt er met kop en schouders bovenuit,de eerste bevindingen van het derde Pretenders album Learning to crawl.
De rest van het materiaal bevindt zich tussen ruim voldoende en goed,maar mede door de ontspannen productie en het feit dat de stem van Chrissie Hynde hier nog echt top is doet het geheel toch een stuk lekkerder klinken.
Voor de rest weinig opzienbarends op deze ,toch wel fijne Rock/pop plaat.

avatar van Zwaagje
4,5
frolunda schreef:
De scherpe randjes zijn er hier al wat vanaf en de song Back on the Chain Gang steekt er met kop en schouders bovenuit,de eerste bevindingen van het derde Pretenders album Learning to crawl.
De rest van het materiaal bevindt zich tussen ruim voldoende en goed,maar mede door de ontspannen productie en het feit dat de stem van Chrissie Hynde hier nog echt top is doet het geheel toch een stuk lekkerder klinken.
Voor de rest weinig opzienbarends op deze ,toch wel fijne Rock/pop plaat.

De lp weer eens uit de kast getrokken en met terugwerkende kracht vind ik dit toch een erg sterk album van the Pretenders. Ik ben het dus niet met je eens. Dat mag gelukkig op een forum zoals dit. Het is maar een beleving.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Sterk album van Pretenders.
Wel bijzonder vanwege het wegvallen van 2 kernleden van de band.
Het wat rauwe randje van de groep is ingewisseld voor een meer pop gericht album.
Het klink allemaal wat toegankelijker maar dat is absoluut geen minpunt.
Prijsnummer is Back On The Chain Gang maar de rest, op het nummer Watching The Clothes na, doet hier nauwelijks voor onder.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Pretenders - Learning To Crawl (1984) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Pretenders - Learning To Crawl (1984)
Na de dood van bandleden Pete Farndon en James Honeyman-Scott krabbelde de Britse band Pretenders toch weer overeind en leverde het in 1984 met Learning To Crawl haar derde uitstekende album op rij af

Na alle ellende die volgde op het volgens velen teleurstellende tweede album van Pretenders gaf niemand meer een cent voor de toekomst van de band rond Chrissie Hynde, maar met Learning To Crawl sloeg de band in 1984 hard terug. Learning To Crawl klinkt wat degelijker dan de eerste twee albums van Pretenders, maar het is een prima rockalbum met een aantal uitstekende songs. Met Back On The Chain Gang eerde de band niet alleen de twee overleden leden, maar leverde het bovendien een van haar beste songs af. Na Learning To Crawl werd het snel minder, maar het derde album van Pretenders is wat mij betreft net zo memorabel als de eerste twee.

Na het uitstekende en tot een klassieker uitgegroeide titelloze debuutalbum uit 1980 was het tweede album van de Britse band Pretenders een zware bevalling. Het in 1981 verschenen Pretenders II werd destijds lauwtjes ontvangen, maar is met de kennis van nu nog altijd een prima album met een aantal hoge pieken.

Na de release van het album ging het echter snel mis met Pretenders. Een paar dagen na het ontslag van bassist Pete Farndon vanwege overmatig drugsgebruik overleed gitarist James Honeyman-Scott aan een overdosis. Ook Pete Farndon zou zijn drugsverslaving uiteindelijk niet overleven, waardoor frontvrouw Chrissie Hynde en drummer Martin Chambers met zijn tweeën overbleven.

De band ging in eerste instantie verder met gitarist Billy Bremner en bassist Tony Butler, maar rekruteerde met gitarist Robbie McIntosh en bassist Malcolm Foster uiteindelijk twee ervaren krachten. De band begon in de nieuwe samenstelling aan de opnames van het derde album van de band, al waren ook met Billy Bremmer en Tony Butler al wat tracks opgenomen.

Learning To Crawl verscheen aan het begin van 1984 en moest laten horen of Pretenders de dood van de twee leden van het eerste uur te boven was gekomen. Dat deed het album op indrukwekkende wijze. Learning To Crawl mist de ruwe energie en flarden punk van het debuutalbum en moet het ook doen zonder het geniale gitaarspel van James Honeyman-Scott, maar het is een uitstekend album, dat terecht werd geprezen door de critici en in commercieel opzicht succesvoller was dan zijn twee voorgangers, met name in de Verenigde Staten.

Op Learning To Crawl horen we een hechte band, wat gezien de voorgeschiedenis best bijzonder is. Martin Chambers drumt strak en fantasierijk en profiteert van het degelijke baswerk van Malcolm Foster. Robbie McIntosh speelt een stuk degelijker dan de zeer talentvolle James Honeyman-Scott, maar het gitaarwerk op Learning To Crawl is dik in orde en meer dan eens wonderschoon. De mooiste akkoorden op het album moest hij overigens aan Billy Bremmer laten, want die is te horen op het prijsnummer van het album Back On The Chain Gang, een eerbetoon aan Pete Farndon en James Honeyman-Scott.

Voor de productie vertrouwde Pretenders wederom op de ervaren Chris Thomas, die Learning To Crawl voorzag van een tijdloos rockgeluid. Learning To Crawl bevatte naast Back On The Chain Gang nog twee singles, de cover Thin Line Between Love And Hate en de kerstsingle 2000 Miles, die beiden een andere kant van Pretenders en van Chrissie Hynde lieten horen. Voor de rest domineert de rock ’n roll en die klonk en klinkt tijdloos.

Met Learning To Crawl voltooide Pretenders tegen alle verwachtingen in een fraaie trilogie en de eerste drie albums van de band staan nog altijd als een huis. De bezetting van Learning To Crawl zou helaas maar één album mee gaan en dat bleef niet zonder gevolgen. Pretenders haalde met de albums die volgden niet het niveau van Pretenders, Pretenders II en Learning To Crawl en komt hier pas de afgelopen tien jaar weer bij in de buurt. Het blijft lastig kiezen tussen de eerste drie albums van Pretenders, maar ook Learning To Crawl heeft na al die jaren nog altijd een speciaal plekje in mijn hart. Erwin Zijleman

Gast
geplaatst: vandaag om 14:24 uur

geplaatst: vandaag om 14:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.