menu

This Heat - Deceit (1981)

mijn stem
3,90 (121)
121 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Avant-Garde
Label: Rough Trade

  1. Sleep (2:13)
  2. Paper Hats (5:57)
  3. Triumph (2:55)
  4. S.P.Q.R. (3:26)
  5. Cenotaph (4:35)
  6. Shrink Wrap (1:40)
  7. Radio Prague (2:21)
  8. Makeshift Swahili (4:04)
  9. Independance (3:39)
  10. A New Kind of Water (4:57)
  11. Hi Baku Shyo (Suffer Bomb Disease) (4:04)
totale tijdsduur: 39:51
zoeken in:
avatar van Masimo
DjFrankie schreef:
Zal verder veel stofhappen in de kast denk ik.
dix schreef:
Geen probleem, hij is bestand tegen de tand des tijds. Probeer het nog eens in 2017
Tijd om weer wat stof af te nemen, DjFrankie

avatar van DjFrankie
2,0
DjFrankie (moderator)
Ik zag dat dit album zelfs veel waard is op Vinyl

avatar van pauterpeel
5,0
De helden (This is not This heat) komen zometeen spelen in het Paard bij Rewire Festival.

avatar van Benos
Review #2:

Deceit is hét album dat ik mij voorstelde te horen toen een vriend van mij post-punk introduceerde aan mij. Het genre werd beschreven als een genre dat qua 'spirit' enorm dicht in de buurt zit bij punk (ruwe, agressieve, do-it-yourself muziek, vaak met politieke teksten), maar qua vorm veel meer weg heeft van onder andere Krautrock. De snelle, simplistische stijl van punk wordt vervagen door een experimentele benadering.
Het was voor mij derhalve enigszins een teleurstelling toen ik bij mijn introductie van het genre, onder andere met Unknown Pleasures, Marquee Moon en Turn On The Bright Lights, de combinatie van experimentele rock en maatschappijkritische teksten miste. Het is dus geen verrassing dat je met deze definitie van post-punk al gauw bij Deceit uitkomt. Het is echter geen standaard post-punk album. Deceit is zo uniek, dat er in 1981 niets was dat zo ver van 'normale rock' af stond, maar toch duidelijk een rock album was (enkel The Ascension van Glenn Branca zou naast Deceit op deze titel aanspraak mogen maken).

Het album begint met Sleep, een spookachtig nummer dat á la Gang of Four kritiek levert op het consumentisme. Het is duidelijk dat het nummer qua structuur enorm ver van punk rock uit de late jaren '70 af staat, maar qua onderwerp had het op het debuutalbum van Crass kunnen staan.
Het hoogtepunt van het album volgt direct na Sleep, met het duistere Paper Hats. Het nummer barst vanaf seconde 1 open met zeer indrukwekkend gitaarspel, gevolgd door vocals die langzamerhand steeds intenser worden. Na twee minuten gaat het nummer over naar een instrumentele plaat, waar voornamelijk de drums de toon zetten.
Het album vervolgt met maatschappijkritische thema’s in S.P.Q.R. en Cenotaph. De onderwerpen waarover gezongen wordt zijn niet bijzonder voor haar tijd. Toch ontstaan door de instrumentatie twee zeer unieke nummers, het soort muziek dat ik verwachtte uit mijn speakers te komen bij Unknown Pleasures en Marquee Moon. Side A in zijn geheel is een van de hoogtepunten van experimentele post-punk.

Side B begint met een aantal relatief zwakke nummers. Shrink Wrap is Sleep met extra toevoegingen om het nog geschifter te maken. De toevoegingen zijn echter niet enorm nodig en zorgen zelfs voor een vermindering van kwaliteit ten opzichte van Sleep. Ook Radio Prague probeert de grenzen van de experimentele rock te verleggen, en komt zo angstaanjagend dicht in de buurt van This Heat’s debuutalbum. Maar qua kwaliteit komt het niet in de buurt van het gemiddelde This Heat / Deceit nummer. Makeshift Swahili is mijns inziens het meest overgewaardeerde nummer op het album, al heb ik wel bewondering voor de productie van het nummer, waarbij meerdere recordings bij elkaar zijn gevoegd. Het noisy effect dat hierdoor ontstaat is niet het effect dat nummers zoals S.P.Q.R. zo interessant maken. Independence is het eerste nummer dat het niveau van Side A behaalt. De lyrics zijn niet enorm innoverend, maar het gebruik van wat denk ik een klarinet is, past prima tussen de drums en de sombere vocals. A New Kind of Water is een ander hoogtepunt van het album. Het begint gematigd, maar vooral de drums worden steeds intenser, terwijl de gitaar op de achtergrond prachtig door blijft spelen. De vocals op dit nummer zijn samen met Cenotaph de beste op het album.

Deceit is wel een album dat je een aantal keer moet horen voordat het echt klikt. Het album heeft in tegenstelling tot het debuutalbum van This Heat veel meer lyrics. Het is daardoor makkelijker beluisterbaar, maar het zorgt er ook voor dat de kwaliteit van het drum- en gitaarwerk niet direct naar boven komt. Als je Deceit echter de tijd geeft, zul je niet teleurgesteld worden. Toch zorgen nummers als Triumph, Shrink Wrap en Radio Prague voor een lichte daling in de kwaliteit, waardoor ik dit album niet ‘het magische nummer’ kan geven.

8,5 / 10

Beste nummers: Paper Hats, Cenotaph, A New Kind of Water

avatar van wibro
3,0
Vandaag dit album voor de 1e keer beluisterd maar ik kon er helaas niet veel mee. Veel te experimenteel. Dan hoor ik toch liever Pere Ubu.

avatar van aerobag
4,5
Om te vieren dat de discografie van This Heat vanaf 21 Augustus 2020 ein-de-lijk te vinden is op de streamingsdiensten, heb ik dit album vandaag weer eens een draaibeurt gegeven.

Wat een uniek album is dit toch. De leden van This Heat pakken een knuppel met de woorden 'Experimenteel' erin gegraveerd, gooien een bal op met de woorden 'Rock' er op geschreven, en slaan vervolgens vol overtuiging een home-run. Durfde alle post-punk maar dit soort risico's te nemen.

One-of-a-Kind album, elk nummer kent weer zijn typerende eigenaardigheden. Geraffineerd gitaarwerk, uitgekiemd percussie. Ik laat mij elke keer weer heerlijk meevoeren door de heerlijke chaos.

avatar van henkiev
5,0
Absoluut meesterwerk!

avatar van Gyzzz
3,5
Ik beluisterde dit album in het kader van het RateYourMusic top-250 review topic - dit is de RYM #247

Je drinkt voor het eerst een smoothie van sinaasappel, banaan, framboos, avocado en spinazie terwijl je die ingredienten voorheen alleen maar los gegeten hebt. Vooraf frons je even en vraag je je af of je dat wel lekker gaat vinden, en ook tijdens het drinken ervan weet je het eigenlijk niet. Maar je betrapt jezelf erop dat je jezelf toch wel regelmatig jezelf naar de keuken begeeft om precies zo’n brouwsel te gaan maken. Zo gaat het ook met ‘Deceit’. Want hoe vertel je jezelf dat je op ‘Triumph’ niet luistert naar een bezopen stel gekken dat wat keukengerei gepakt heeft en daar op los is gegaan? Dat hoef je jezelf niet te vertellen omdat je op lukrake momenten besluit de plaat er maar weer eens bij te pakken. En deze al dan niet vroeg of laat ook weer af te zetten (want ‘Triumph’ blijft voor mij een gedrocht).

Toch heb je dan na verloop van tijd elk nummer wel een keer of wat gehoord en beginnen zich dan toch eindelijk patronen en, welja, zowaar een mening in je hoofd te vormen. Instrumentaal en muzikaal is de plaat niet minder dan ijzersterk: coherent, uitdagend, speels, en bij vlagen zijn tijd vooruit. Bij andere vlagen is hij binnen de muziekgeschiedenis een doodlopende weg ingeslagen, maar ook dat levert vermakelijk en spannend materiaal op. Helaas staat de zang op deze plaat me een beetje tegen, vooral als deze wat al te hard uit de bocht vliegt, waaronder op ‘Triumph’. Mijn favoriete track, en de enige die voor mij nu echt een topper is, is de minst beluisterde track van Spotify en bungelt ook bottom-4 in de statistieken alhier: ‘Independence’. Een treffende situatie voor de wonderlijkheid (en hopelijk de groeipotentie) van deze plaat.

Deceit is zo’n zeldzame plaat die je op een nieuwe manier tegen muziek kan laten kijken. Kan, want op dit moment, na een beluistering of 4 (en wat eerdere afgekapte pogingen in afgelopen jaren..), zit ik nog een beetje tussen haat en liefde met de plaat. Dit alles kan een teken zijn van groot groeipotentieel of juist wijzen op een muzikaal eilandje dat je op normale dagen nooit bezoekt. Toch doet de ervaring me zo nu en dan denken aan die van de betere freejazz platen en is de invloed op de huidge UK bandjes hype met Black Midi, Squid en consorten onmiskenmaar. Daarom hoop ik dat ik me in het vervolg beter kan identificeren met de zang voor verdere omarming.

Ruime 3.5*

avatar van Juul1998B
3,0
Aangeraden op rym..
Zeeeer experimenteel album, iets te als je het mij vraagt waardoor het soms all over the place is. Ik hoor wel de potentie en het idee maar dit werkt helaas niet voor alle nummers. Experimentele post punk zou ik het willen noemen.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:08 uur

geplaatst: vandaag om 08:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.