menu

Alice Cooper - Welcome to My Nightmare (1975)

mijn stem
3,88 (133)
133 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Welcome to My Nightmare (5:03)
  2. Devil's Food (3:35)
  3. The Black Widow (3:39)
  4. Some Folks (4:19)
  5. Only Women Bleed (5:51)
  6. Department of Youth (3:22)
  7. Cold Ethyl (2:58)
  8. Years Ago (2:51)
  9. Steven (5:46)
  10. The Awakening (2:31)
  11. Escape (3:14)
  12. Devils' Food [Alternate Version] * (5:13)
  13. Cold Ethyl [Alternate Version] * (2:56)
  14. The Awakening [Alternate Version] * (4:20)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 43:09 (55:38)
zoeken in:
avatar van Wyverex
5,0
Da's zeker meer dan waar ! Ik haat al die verschillende berichten, zo heb je nooit echt zekerheid. Maar inderdaad, het lijkt me veiliger in dit geval van Alice te geloven en dan toch maar voor een 2012 release te gaan.

Als de wereld nog niet is vergaan tenminste... Maar ik denk dat dat wel nog even kan wachten .

avatar van vielip
5,0
Wyverex schreef:
het lijkt me veiliger in dit geval van Alice te geloven en dan toch maar voor een 2012 release te gaan.



Alice sprak het bericht over 2012 dus tegen en zei dat het album dit najaar uitkomt! Wel opletten Wyverex

avatar van Wyverex
5,0
Ach verdorie... Met al die artikels heb ik ze door elkaar gehaald. De lessen op school zijn al gedaan, maar toch word ik hier nog de les gespeld xD. Maar je hebt gelijk! Dus dan toch nog goed nieuws .

En met een verjaardagscadeau als dit van deze jaar (een kleine sponsering voor de Old School Box), lijkt 2011 dan toch nog een fantastisch Alicejaar te gaan worden!

avatar van vielip
5,0
Ja die old school box lijkt mij ook behoorlijk interessant! Veel obscuur en vrij lastig (of helemaal niet) te verkrijgen materiaal. Zal wel een klein fortuin moeten kosten dus ik wacht rustig af...

avatar van Wyverex
5,0
250 dollar kost dat grapje... Dus dat zal een 174 euro kosten ongeveer... Met inderdaad fascinerend materiaal. Hier een kleine unpacking video: Old School Box . Vooral die 'Treasures' lijken me interessant . Om dan eigenlijk maar over de rest te zwijgen .

avatar van bikkel2
4,0
Zijn meest theatrale werk tot dan toe . Verzegeld van een grotendeels andere band , laat Alice Cooper de onstuimige rock wat meer voor wat het is .
Het meer gepoleiste vond zijn weg al op het overigens voorteffelijke Billion Dollar Babies van 2 jaar ervoor .
Dat de extravagante shockrocker van verrassingen houd is niet onbekend . Het titelnummer kent een wat aparte jazzyfeel en Department Of Youth is een poppy glammy meezinger , ook weer met een kindercoir , maar een stuk vriendelijker klinkend .
Only Women Bleed is een onvergetelijke geladen ballad , en maakt des te meer duidelijk hoe veelzijdig Alice uit de hoek kon komen .
Cold Ethel is de aanloop naar de duistere kant van de plaat en loopt over naar het indrukwekkende eposje Years Ago / Steven . Een griezelig geladen verhalend stuk , al meerdere keren door MM collega's aangehaald . Terecht bejubelt overigens .

Alice Cooper is dan op zijn hoogtepunt , maar Koning alcohol lijkt 'm in de greep te krijgen .
Met Goes To Hell en From The Inside maakt hij nog degelijke vertrouwde platen , maar dan wordt het steeds moeilijker om het hoofd boven water te houden .
In de jaren 80 lijkt Alice door de tijd ingehaald .

avatar van Brutus
1,5
Ik snap niet waarom bijna iedereen dit album de volle punten geeft, er staan hier
bijna geen goede nummers op.
Only women bleed steekt er met kop en schouders boven uit.
Ik vind Escape ook een goed nummer. De rest mag je hebben.

Geef mij maar recht toe recht aan nummers, met af en toe een ballad.
Hier kan ik niet naar luisteren. Ik vind het tien keer niets.

avatar van vielip
5,0
Hou je wel van concept albums Brutus? Zo niet, dan kan ik je een héél klein beetje volgen. In het andere geval snap ik er geen snars van! Als er één concept album is dat 'werkt' en 'klopt' dan is het deze wel.

avatar van musician
5,0
Ik ben inmiddels geheel gegrepen door een soort Alice Cooper virus. En heb daarbij, sinds kort, ook Welcome to my nightmare deel 1 in huis.

Begonnen met het kopen van Welcome 2 my nightmare, ben ik na de aanschaf van een handvol andere Cooper cd's inmiddels erg tevreden over zijn werk. Oud, nieuw, grosso modo is het van grote kwaliteit.

Daarnaast ben ik ook gespitst op fenomenen als: hoe goed is goed nu en hoe klassiek is klassiek nu? Daar gaat het met name om de vraag: is een artiest als, in dit geval, Alice Cooper in staat om op latere leeftijd in zijn carriére nog steeds klassiekers van gelijkwaardige kwaliteit te maken?

Toen ik liet weten Welcome 2 my nightmare prachtig te vinden, kwam ook al snel Welcome to my nighmare 1 als aanbeveling. Daar zit zo'n lang verschil in verschijnen tussen (36 jaar) dat het interessant wordt beiden even tegen het licht te houden.

De opzet is redelijk identiek, beiden zijn spectaculair (deel 1 is iets ingetogener, deel 2 uiteraard veel moderner), theatraal en hebben een bonte aaneenschakeling van allerlei rockstijlen. Met niet te vergeten een hoop bombast.

Het verhaaltje van de Engelse verkoper in The Black widow is werkelijk fenomenaal. Maar Cooper kan net zo goed gevoelig zijn in een ballad als Only women bleed.

Tegenwoordig wordt niet zo snel meer bij een nieuwe album van een klassieker gesproken. Ook is er vaak een enorme hang naar het verleden, toen zogezegd alles (en zeker de muziek) nog beter was.
Toch heb je met Welcome to my nightmare 1 + 2 volgens mij twee klassieke albums in handen.

Eén piepjong nog, de ander gaat al weer een tijdje mee. Maar in beide gevallen is er sprake van een schot in de roos door Alice Cooper en zijn band.
Belangrijk, dat ook een album als Welcome to my nightmare in de aandacht blijft staan, een belangrijk monument in de rockmuziek.

avatar van bikkel2
4,0
Zeker met je eens . Het fenomeen Alice Cooper bleek niet alleen maar een recht toe recht aan rocker , maar pakte ook heel treffend andere stijlvormen aan .
Het is een interessante periode , artistiek toch wel zijn toptijd . Je hoort de groei .
Billion Dollar Babies kent wat meer highlights , dat dan weer wel . Maar met name de opbouw en de afwisseling maakt Welcome To My Nightmare tot een uitstekende '' Alice'' plaat .

Ik ga mij storten op het 2e deel .

avatar van kaztor
3,5
musician schreef:
Ik ben inmiddels geheel gegrepen door een soort Alice Cooper virus. En heb daarbij, sinds kort, ook Welcome to my nightmare deel 1 in huis.


Mooi, nu op weg naar Killers, Love It To Death, Easy Action etc.

PriestMaiden
Eindelijk gevonden. Eén van mijn favoriete platen ooit. Mooi album waarin je precies zelf in Steven's nachtmerrie zit. Nieuwe nummer 2 in mijn top 10.

avatar van Heer Hendrik
Die stem op devil's food is dat Vincent price???? Het lijkt wel dezelfde stem als in het nummer Thriller van Michael Jackson

avatar van Mr. B
5,0
Inderdaad helemaal correct, the one and only Vincent Price!
Isn't she lovely and so deadly en ja dus ook dezelfde stem als in het nummer Thriller.

avatar van miob
4,5
Wat een slecht nieuws; De gitarist van dit album Dick Wagner is overleden. 71 Jaar. R.I.P.
Ik zal deze geweldige schijf weer eens opzetten.

avatar van R-Know
4,5
Tsjonge. Vandaag eindelijk op vinyl in huis gehaald.
Vroeger, jaren geleden op een Maxell bandje gehad. Kan hem nog zo uittekenen. Een UL60.
Verkeerde prioriteiten gesteld en nu eindelijk de plaat pas gekocht. Was ook een beetje uit zicht.
Heel opvallend is dat de tikken van vroeger nu op heel ander plaatsen te vinden zijn.
Wat een dijk van een lp is dit.

avatar van Heer Hendrik
Ik heb de ultieme Halloweensong weer gehoord......Steven

avatar van jorro
4,0
Een van de betere albums van Alice Cooper dit. Op de voorafgaande albums staan meer hits, maar over de breedte is dit album naar mij mening misschien wel het beste album.
Een conceptalbum past ook heel goed bij Alice Cooper want de concerten kun je wellicht wel conceptconcerten noemen. Zelf heb ik twee keer een concert bijgewoond en dat is toch een hele belevenis.
Dit album staat terecht gedeeld 48e in de jaarlijst oor 1975.
Een goed album, dus 4*.

avatar van milesdavisjr
3,5
Deze worp vormt samen met Billion Dollar Babies waarschijnlijk man's bekendste werk. Het mooie aan Cooper is dat hij intrigeert, dat doet hij niet met zijn personage, die hele gimmick boeide en boeit mij maar weinig. Vincent imponeert evenmin met zijn stem, geen groot bereik, niet veel power en vaak vlak. Zelfs zijn platen zijn over het algemeen wat onevenwichtig van aard. Wat fascineert dan wel aan Cooper; zijn muziek is niet altijd vast te pinnen op 1 genre, hij absorbeert diverse stijlen, hoewel de basis van veel van zijn songs uit rockmuziek bestaat. Dat Alice het plaatje start met het jazzy achtige titelnummer met wat big band elementen zegt al genoeg. Geen energieke rocker om mee te starten maar een wat onorthodoxe song. Some Folks, met blazers en al bevat ook een en al variatie, het nummer tovert een smile op je gezicht. Het akoestische Only Women Bleed, een van zijn bekendste werken kan mij ook altijd wel bekoren, hoewel vrij eenvoudig van opzet zwelt het geheel aan tot een gecontroleerde eruptie. Department of Youth is het laatste nummer dat mij nog wel kan bekoren maar de nummers die hierop volgen kunnen naar mijn mening niet tippen aan de eerste helft van de schijf en dat is jammer. Kortom; onevenwichtig, gevarieerd, gedurfd, fraai gearrangeerd maar ook een aantal vlakke songs tegen het einde van de schijf.

avatar van bikkel2
4,0
Een wereldzanger is Alice niet, maar ik vind 'm toch ook wat onderschat.
Zo vind ik 'm in ballads best wel overtuigend en hij kan zijn stem op verschillende manieren gebruiken. Creepy, rauw, maar ook best to the point en helder.
Op een bepaald moment in de begin 70's al, maakte hij er live wel eens een potje van. Zal ook wel door koning alcohol gekomen zijn vrees ik.
Dit album is nog meer de theatrale Alice Cooper. De rock is niet de hoofdmoot.
Prima album uit zijn hoogtijdagen.

avatar van vielip
5,0
Ik vind juist de tweede helft met Years ago, Steven en The awakening werkelijk briljant! Meer creepy kun je muziek haast niet over doen komen in mijn beleving. Maar ook kant 1 vind ik klasse hoor. Deze staat met stip in mijn Cooper top 3.

avatar van milesdavisjr
3,5
Meer creepy kun je muziek haast niet over doen komen in mijn beleving
Daar was Cooper in de jaren 70 een meester in. Het vormt tevens ook mijn haat-liefde verhouding met Cooper; het theatrale aspect voelde op muzikaal gebied soms teveel als een gimmick, het werd teveel doorgevoerd, in mijn beleving ging dat soms ten koste van de songs. Dat ervaar ik op de tweede helft van de schijf. Tegelijk is het ook de charme van de beste man omdat hij qua compositorisch en artistiek talent in mijn ogen altijd wat onderschat is geweest. Een nummer als Welcome to My Nightmare waarin je een pittig rocknummer verwacht blijkt een gevarieerde pakkende song met jazzy elementen te zijn. Juist met dit soort initiatieven intrigeert Cooper.

avatar van vielip
5,0
Helemaal mee eens wat betreft het titelnummer! Ik weet nog dat ik ook compleet verrast was toen ik het voor het eerst hoorde. In negatieve zin welteverstaan. Ik groeide op met Alice in de Poison periode. Eind jaren 80 dus. Die albums waren dus mijn vertrekpunt. Wist ik veel dat de beste man er al een complete loopbaan op had zitten! Toen ik dat allemaal ging ontdekken vond ik zijn jaren 70 albums allemaal maar tam en duf. Ik was niet gewend aan jaren 70 producties dus alles klonk in mijn oren iel en wankel. Zo ging het dus ook toen ik dit album voor het eerst luisterde. Maar toch bleef het me intrigeren op de één of andere manier. Het zal een samensmelting van factoren zijn geweest vermoed ik achteraf. Toch elke keer weer die oude albums draaien. En dan komt vanzelf het moment dat ze 'vallen'.
Ik ben het trouwens ook volledig met je eens dat het theatrale de bovenliggende factor is in het hele gebeuren. Ik snap wel dat dat in het oog springt. Zeker in de jaren 70 waarin nog nooit zoiets was gedaan. Maar haal al die boa's, guillotines, spinnen en galgen maar eens weg en ga eens goed naar de muziek luisteren. De beste man heeft de mooiste liedjes op zijn repertoire staan! In mijn oren dan in ieder geval. En die liedjes worden nogal eens onderbelicht door alle heisa eromheen.

avatar van milesdavisjr
3,5
Ik groeide op met Alice in de Poison periode. Eind jaren 80 dus. Die albums waren dus mijn vertrekpunt.


Dat gold ook exact voor mij, ik zie mij nog in de plaatselijke bibliotheek met Trash in mijn handen staan. Het was rechttoe rechtaan en klonk mij vrij aardig in de oren. Datzelfde had ik met Hey Stoopid met zo'n heerlijke (doch vrij eenvoudige) catchy song als Feed My Frankenstein als inpakker. Met terugwerkende kracht draai ik zijn werk wat na de jaren 70 is uitgekomen zelden meer, het speciale is eraf voor mij, hoewel enkele platen nog wel degelijk enkele fijne rockers bevatten. De creatieve cocktail van diverse stijlen, genres, kleurrijke arrangementen en compositorische kwaliteiten bleek maar af en toe nog de kop op te steken bij Vincent en dat is ook niet erg. Je kunt je immers nog prima vermaken met zijn oudere materiaal, dat niet elke song uit deze periode je direct inpakt maar pas na verloop van tijd zijn geheimen wat prijs geeft is de grote kracht van Cooper, dat geld in ieder geval voor mij.

avatar van iggy
4,5
Voor mij weer juist de omgekeerde weg. Komt natuurlijk dat ik een oude butthead ben, . Ik was er zelfs extra vroeg bij door mijn ouder broer. Zijn jaren 80 enz spul heeft mij nooit kunnen bekoren. Clichématige rock die mij al snel verveelde. Ook Nightmare 2 vind ik drie keer nix. Wat wel zo was en is is dat ik het succes dat Cooper weer kreeg van harte gunde. De beste man heeft (bij mij) nu eenmaal een hoge gun factor.
Het theatrale gedeelte hoort voor 100 % bij Alice. Zijn jaren 70 shows waren ook behoorlijk goed doordacht. Die ik overigens pas mid jaren 80 (schat ik) in zijn geheel zag. Daar kijk ik vandaag de dag nog met veel plezier naar. Voor de oppervlakkige muziekliefhebber zal dat theatrale gedeelte inderdaad een nadelige factor zijn of kunnen zijn. Uiteindelijk is dat natuurlijk grote onzin. Ook zijn (jaren 70) teksten zijn vaak meer dan uitstekend te noemen.

avatar van bikkel2
4,0
Ik ben ook min of meer afgehaakt ten tijde van Poison. Vind ik ook wat cliché rock eerlijk gezegd. Ineens werd Alice Cooper vooral metal, en dat is niet echt mijn ding.
vielip heeft nog wel wat tips doorgegeven van de latere periode. Moet ik nog altijd mee aan de slag. Industrial Alice lijkt mij wel wat.

Maar Coop zijn beste periode is voor mij de 70's. Da Da uit 1983 is trouwens echt een aanrader. Zeer onderschatte plaat.

avatar van vielip
5,0
bikkel2 schreef:
Moet ik nog altijd mee aan de slag. Industrial Alice lijkt mij wel wat. .


Schiet eens op man!

bikkel2 schreef:
Da Da uit 1983 is trouwens echt een aanrader. Zeer onderschatte plaat.


Absoluut!

avatar van milesdavisjr
3,5
Het zelfvertrouwen van Vincent had al enkele jaren maar zeker na het succesvolle Billion Dollar Babies en Muscle of Love een grote vlucht genomen. Welcome to My Nightmare vormt daar een mooi bewijs van. De cocktail van orkestrale elementen, rock, glam en akoestische stukken levert bij vlagen een aangename plaat op. He titelnummer is direct een schot in de roos, een fantastische song. Wederom een bewijs van man's talent voor gevoel voor melodie en ritmes. Devil's Food, Black Widow en de volgende drie songs zijn ook prima te noemen. Helaas vind ik de tweede helft van minder allooi, het niveau wordt niet helemaal vastgehouden zonder slecht te worden. Een goede plaat maar voor mij minder speciaal dan Babies.

Tussenstand:

1. Billion Dollar Babies
2. Love It to Death
3. Welcome to My Nightmare
4. School's Out
5. Muscle of Love
6. Killer
7. Easy Action
8. Pretties for You

Gast
geplaatst: vandaag om 12:52 uur

geplaatst: vandaag om 12:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.