menu

Anthony Williams - Spring (1966)

mijn stem
3,86 (14)
14 stemmen

Verenigde Staten
Jazz / Avant-Garde
Label: Blue Note

  1. Extras (8:07)
  2. Echo (5:00)
  3. From Before (6:50)
  4. Love Song (8:22)
  5. Tee (10:25)
totale tijdsduur: 38:44
zoeken in:
avatar van Tupelo
4,0
Het tweede album van de jonge Tony Williams heeft ook weer grote namen: Shorter, Rivers, Hancock, Peacock. Afgezien van de drum solo "Echo" die mij niet veel doet, vind ik dit een heerlijke free jazz plaat met een relaxt, ruimtelijk geluid en alle heren in prima vorm en heel veel ruinte voor Herbie Hancock. Allmusic geeft Spring maar 3 sterren, maar dat is belachelijk mager.

Soledad
Met: Sam Rivers, Wayne Shorter (tenor saxophone), Herbie Hancock (piano), Gary Peacock (bass), Anthony Williams (drums)

Inderdaad grote namen hier bij elkaar op maar op het moment van opname wel een bende jonge hondjes. En dat is in positieve zin hoorbaar. Want de muziek ademt een fijne energieke sfeer en het klinkt allemaal lekker fris. Want dit neigt wel naar freejazz maar is tegelijkertijd een relatief toegankelijke plaat. Ik vind het zelf heerlijk als Wayne Shorter een beetje buiten de lijntjes mag kleuren. En dat doet hij hier in overvloed zonder dat hij zijn eigen kenmerkende stijl verliest. Sam Rivers mag zich inmiddels één van mijn favoriete saxofonisten noemen. In deze fase was hij nog volop in ontwikkeling en had hij nog niet helemaal zijn draai gevonden. Toch speelt ook hij een aantal heerlijke solo's hier.

Met de drumsolo 'Echo' kakt de plaat inderdaad wat in maar dat wordt daarna ruimschoots goedgemaakt door andere spannende composities. Het blijft gaaf om te horen hoe Hancock interactie blijft zoeken met de twee tenoren. Met zijn virtuositeit en melodieuze inzet geeft hij de plaat een wat minder zwaarmoedig gevoel.

De enige zwakte aan de plaat is dat het allemaal niet erg beklijft. Na 40 minuten van uitstekend spel heb je soms toch een beetje het gevoel van: 'wat heb ik eigenlijk allemaal gehoord'. Dat is dan ook het enige minpuntje dat ik kan bedenken. Dit is vooral een leuk inkijkje in de vrijere postbopscene van de jaren '60 die vol zat met aanstormend talent. Zelf heb ik em op Japans vinyl en dat klinkt zoals altijd erg mooi. Als de inklaringskosten die PostNL voor haar ontzettend trage werkzaamheden rekent wat lager zouden zijn zou ik bijna alles in Japan bestellen.

avatar van AOVV
3,5
Een drumsolo van 5 minuten is me hier toch wat teveel van het goede. Dat de componist van elke track op dit album de bandleider en drummer Tony Williams is, zal daar natuurlijk wel wat mee te maken hebben (dat hier een heuse drumsolo opstaat, bedoel ik dan). De overige 4 tracks leveren wel waar voor hun geld, met een geweldige line-up ook natuurlijk; een jonge Wayne Shorter en een zichzelf nog volop ontdekkende en ontplooiende Sam Rivers duelleren fel en begeesterd op de tenor sax, en de prille twintiger die Herbie Hancock toen nog was die dan al enkele klassiekers op eigen naam heeft staan, draagt ook zijn steentje bij.

Jammer dus van die drumsolo, die haalt er voor mij echt de flow uit. Naar freejazz-begrippen is het allemaal nog best braaf, maar dat maakt het niet minder interessant natuurlijk; zeker de dissonante en soms absurd klinkende toetsaanslagen van Hancock zijn een lust voor mijn jazz-oortjes. Volgens een review van Allmusic klinkt deze plaat "haphazard", lukraak dus, en daar valt wel wat voor te zeggen. Meestal klinkt het meer als een showcase van de muzikanten, minder als een hecht geheel. Maar dan nog winnen de creativiteit en kwaliteit het bij mij van de samenhang.

3,5 sterren

avatar van Mssr Renard
4,5
Lees ik daar drumsolo? Hoe meer drumsolo's hoe beter!

avatar van Mssr Renard
4,5
Overigens vraag ik me af, of het wel een drumsolo is, en niet gewoon een improvisatie. Het is bovendien wel een fantastisch stuk muziek. Er zijn er maar weinig (Max Roach, Tony Williams, Roy Haynes, Louis Hayes, Chico Hamilton) die zoveel uit zo'n kleine kit weten te krijgen. Als er iets bestaat als een lyrisch drummer (bij deze een nieuwe term) dan is Tony Williams het wel.

Wat een ongeëvenaard componist en drummer, en wat een beheersing. De dynamiek en virtuositeit in het stuk Echo is ongekend en duurt wat mij betreft veel te kort. Ik zal eens zoeken of er een langere versie van deze improvisatie is. In elk geval is er van zowel Roach als Williams veel op het web terug te vinden (ik bedoel officieel filmmateriaal).

avatar van Mssr Renard
4,5
Ik had al een tijdje geen Blue Note Classic Vinyls meer gekocht, maar toen ik zagvdat deze in de reissue-serie uit was gekomen bedacht ik mij geen seconde.

Dit noet wel de meest relaxte en rustgevende avant-jazz-plaat zijn in mijn collectie.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:49 uur

geplaatst: vandaag om 20:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.