menu

Genres / Overigen / Ataloona en korenbloem doen ''111 Years of Deutsche Grammophon'' (Klassiek)

zoeken in:
avatar van Kronos
De commentaren die ik las waren niet anti Karajan in het algemeen of zo, maar gingen specifiek over wat deze opnamen betreft.

Ook in de liner notes van de cd zelf staat het volgende: [...] rough edges are smoothed by the superb polish of the response he elicits from the Berlin Philharmonic.

Natuurlijk heeft dat ook met persoonlijke voorkeuren te maken maar het is bij de muziek van Brahms toch de vraag in hoeverre dit wenselijk is. Het is de persoonlijkheid van Brahms niet echt op het lijf geschreven.

Als ik vergelijk met het vioolconcert waar ik het eerder over had (Kennedy, Tennstedt), daar zitten die ruwe randjes wel aan en dat maakt het voor mij nu juist zo onweerstaanbaar.

Dat is niet zonder meer anti Karajan. Zijn warme gepolijste geluid past andere werken gewoon beter. Helaas beschik ikzelf enkel over opnamen (hij heeft er meerdere gedaan) van Karajan, maar als ik nog eens in de bib kom ga ik toch eens uitvoeringen door andere dirigenten/orkesten van deze symfonieën proberen.

Erg de moeite is de componistenreeks uitgegeven door Gottmer. Ik heb ze niet geheel, maar het boek van Brahms gelukkig wel. Een boeiende persoonlijkheid. Wat een vuur straalt die man uit.

(afbeelding)

avatar van Cabeza Borradora
Leuk! Ik ga dit ook trachten te volgen. Al luister ik vrij regelmatig klassiek, mijn kennis is vrij beperkt. Komt ook voor een deel door die onmogelijke nummeringen van de stukken, voor een gatenkaas van een geheugen voor nummers en getallen zoals ik een regelrechte ramp. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik me ook nog niet in boeken en andere literatuur betreffende verdiept heb. Mijn eigen collectie bestaat uit zo'n honderd cd's, waarvan de helft bestaat uit deze leuke collectie, die bij de krant verkrijgbaar was. Heruitgaves van dikwijls interessante albums, met bij elke cd een uitgebreid begeleidend boekje erbij. Waarvan ik er dus tot nu toe te weinig gelezen heb... De andere vijftig zijn een beetje een mengeling van verzamelde werken van de bekendste componisten en voornamelijk nog wat viool en cello concerten. Mijn echtgenote is de verantwoordelijke voor de andere grote helft van de verzameling. (zo'n 100+ cd's, vooral symphonien en ook heel wat cello en piano). Die bolleboos heeft ook geen problemen met getallen en moeilijke namen
Beiden houden we ook van opera (bij mumers blijkbaar helemaal niet in trek), en wil ik toch nog even melden dat Deutsche Grammaphon ook uitstekende opera dvd's in de catalogus heeft. Goede uitvoeringen voor een betaalbare prijs. Vooral dat laatste wil bij andere labels wel eens helemaal anders zijn.....

Veel succes met het topic!

avatar van nico1616
Kronos schreef:
(quote)

Het wordt pas echt interessant als je erbij vertelt waarom natuurlijk. Waarom wel Karajan en geen Kleiber. Met welke andere uitvoeringen heb je nog vergeleken, wat zijn je bevindingen enz...


Oké, je hebt erom gevraagd
Ik ken de symfonieën van Brahms volledig in twee versies van Von Karajan: 60s en 70s op DG, en ook Abbado/DG. Dan nog losse versies van Beecham (2e), Von Karajan Decca (3e), Fischer (1e, Channel classics) en Kleiber DG (4e).

Belangrijk voor mij in de 4e symfonie is het de spanning die opgebouwd wordt in het eerste deel: Von Karajan doet dit perfect en tegen het einde van deze beweging zit je op het puntje van je stoel. Bij de recapitulatie (einde) krijg je dan een soort catharsis die mij in extase brengt. Kleiber en zelfs Abbado leggen het er zo dik op dat ze nog een extra versnelling invoeren, wat helemaal niet nodig is (en wat ook niet in de partituur staat naar ik me heb laten vertellen), dit ruïneert voor mij volledig deze climax en dus deze beweging, een van de mooiste van Brahms.

Von Karajan, in zijn DG/70s opname laat de muziek voor zich spreken en het is helemaal niet glad uigevoerd (misschien verwijst men daarbij naar zijn opnames uit de jaren 80, Karajan heeft deze symfonieën vele keren opgenomen) maar ongelofelijk spannend. Zo ook in de finale van deze symfonie: een vrij ingewikkeld werkstuk met die 32 variaties op een thema. Bij Von Karajan krijg een perfect verhaal, één lijn met opnieuw een verhaal dat steeds intenser wordt.

Hetzelfde kan gezegd worden voor de 1e symfonie (al is Fischer ook fantastisch) - alleen al dat begin! - en de 3e.
De 2e heb ik altijd minder gevonden, in welke opname ook...

Leuk topic. Dit zal ik zeker actief volgen. De Hongaarse Dansen van Brahms ken ik niet, dus de discussie over dit album laat ik aan mij voorbij gaan. Ik ben benieuwd naar het volgende album dat wordt gepost.

avatar van Rudi S
Kleiber komt nog met een heel sterk album.

Overigens is de componisten serie van Gottmer wel een mooie instapper en de boeken zijn in mooie uitgaves op de markt gebracht.
Toch is de kwaliteit wel weer er wisselend omdat het doorgaans vertalingen van reeds bestaande boeken zijn.

avatar van niels94
Inmiddels heb ik me aan de Hongaarse Dansen gewaagd.

Ik zal eerst mezelf een beetje introduceren wat betreft mijn kennis van klassieke muziek. Aangezien ik geïnteresseerd ben in alle soorten muziek wilde ik ook wel eens kennis maken met klassiek. Maarja, door al die uitvoeringen wist ik niet waar ik moest beginnen. Gelukkig waren daar users als Ataloona en korenbloem die mij een aantal maanden geleden enigszins wegwijs wisten te maken met een paar tips. Inmiddels heb ik dus enkele grote werken (denk onder andere aan De Vier Seizoenen van Vivaldi of De 9e Sympfonie van Beethoven) kunnen beluisteren en ben ik daar zeker niet negatief over. Toch luister ik er ook niet bijster vaak naar, laat staan dat ik al helemaal in deze wereld ben gedoken. Het aantal uren dat ik (uit mezelf) naar klassiek heb geluisterd is waarschijnlijk op twee handen te tellen. Het moge duidelijk zijn: ik ben een totale leek. Misschien ook wel leuk om de mening van zo iemand te lezen in dit topic? Ik ben in elk geval van plan om tenminste een aantal van de hier besproken werken uit de box te beluisteren en misschien kort dan wel wat uitgebreider te bespreken. De box is als ik het goed begrijp in zijn geheel van goede kwaliteit, dus dat ik lekker makkelijk en overzichtelijk. Een mooie manier dus om mijn kennis van klassiek wat op te vijzelen Leuk topic dus!

Maar goed, 'Hongaarse Dansen' van Brahms, een componist van wie ik, natuurlijk, weleens gehoord heb, al kende ik bij mijn weten geen muziek van hem. Wat mij direct opviel is dat ik niet te maken kreeg met één lang stuk. Dergelijke stukken bestaan meestal weliswaar uit een soort hoofdstukken, maar zijn toch wel een geheel die ook zo beluisterd dienen te worden, volgens mij. Bij Hongaarse Dansen is dit echter niet het geval: we krijgen 21 losse 'nummers' die het apart van elkaar volgens mij net zo goed zouden doen als dat je ze achter elkaar beluistert. Dit gegeven was alweer helemaal nieuw voor mij. Dan de muziek zelf. Daar zit vaak een redelijk tempo in, enkele wat meer slepende stukken daargelaten. Sowieso doet de muziek me vrij luchtig, bij wijlen zelfs vrolijk aan. Dit gecombineerd met de korte speelduur van de 'dansen' (een enkele uitzondering daargelaten hangt de speelduur per nummer rond de twee minuten, vaak zit het daar zelfs onder) lijkt het mij dat ik hier te maken heb met een soort popalbum, maar dan onder de klassieke muziek: het is dan ook vrij gemakkelijk te behappen. Of zit ik er nu heel erg naast? Hoe dan ook, het relatief toegankelijke en luchtige karakter van de muziek is misschien de reden dat door enkele mensen hierboven wordt gezegd dat het emotionele diepgang mist. Ik kan die uitspraak in elk geval wel begrijpen, al had ik verwacht dat ik het totaal niet zou horen voor ik eraan begon.

Ook niet onbelangrijk is natuurlijk mijn mening over het geheel. Ik moet zeggen dat ik me er goed mee kan vermaken, maar dat het geheel me wel wat lang duurt als ik het allemaal achter elkaar hoor. Wel heb ik al enkele uitschieters gehoord, al weet ik zo uit mijn hoofd al niet meer welke dat precies waren (behalve nummer vijf, dat is in elk geval een hele mooie). Ik vond het niet zo bijzonder als enkele andere klassieke werken die ik al heb gehoord, maar absoluut de moeite waard. En ik heb nu alweer wat nieuwe inzichten over klassiek opgedaan.

Overigens staat de gehele box ook op spotify! Handig, als mensen hier aan willen haken maar geen zin hebben om de hele box te downloaden.

Ik ben benieuwd naar het stuk van Ataloona en wat hij erover te vertellen heeft

EDIT: Mijn vader is geen fan van Brahms, kennelijk. Begon meteen om Pachelbel te zeuren. Nooit van gehoord, maar het blijkt erg mooi te zijn. Komt die ook voorbij in de box?

Ik heb deze box eens opgezocht op het net. Voor een beginner is deze box een uitstekend startpunt. De meeste stukken behoren tot het ijzeren repertoir en zijn meestal vertegenwoordigd door goede tot uitstekende uitvoeringen (voor zover ik dat kan beoordelen).

@Niels: Pachelbel zit er ook bij.

Er is ook nog een tweede editie van deze box op de markt met 56 cd's.

avatar van Ataloona
Dat klopt, er zijn ideeën om die box ook in de toekomst te bespreken, maar dit project is al van zo'n enorme omgang dat we ons vooralsnog alleen maar gaan bezighouden met de eerste box. (al heeft de tweede box ook heerlijke moderne werken erin zitten)

Morgen komt mijn stuk

avatar van nico1616
niels94 schreef:
Dit gecombineerd met de korte speelduur van de 'dansen' (een enkele uitzondering daargelaten hangt de speelduur per nummer rond de twee minuten, vaak zit het daar zelfs onder) lijkt het mij dat ik hier te maken heb met een soort popalbum, maar dan onder de klassieke muziek: het is dan ook vrij gemakkelijk te behappen.


Je uitspraak over het popgehalte van dit album vind ik wel toepasselijk
De meeste klassieke werken duren wel langer dan enkele minuten, en maakt dat er enige inspanning voor nodig is.

In die zin vind ik klassiek wel wat te vergelijken met progrock.
De lengte van de stukken is voor velen de grote drempel bij klassiek, denk ik. Want de melodie en de emotie is voor mij vergelijkbaar met pop/rock, en even toegankelijk.

De DG box die hier behandeld wordt, vind ik nogal arbitrair qua samenstelling maar dat gaat het net interessant maken

avatar van Kronos
nico1616 schreef:
Oké, je hebt erom gevraagd

Inderdaad. En gelijk gekregen want je reactie was interessant. Bedankt.

Het maakt dat ik toch wat blijer ben met mijn dubbel cd (zie afbeelding hieronder), met opnamen van de jaren 70.

Zoals gezegd, ik heb niet echt vergelijkingsmateriaal beluisterd. Maar even snel beluisterd, de opening van de 1ste vind ik nogal glad klinken tegenover bijvoorbeeld deze uitvoering olv. Carlo Maria Giulini. Veel drama en passie, lekker stevig op de pauken slaan. Karajan lijkt meer controle uit te oefenen en schrik te hebben even los te gaan.


(afbeelding)

avatar van nico1616
Kronos schreef:
Inderdaad. En gelijk gekregen want je reactie was interessant. Bedankt.

Het maakt dat ik toch wat blijer ben met mijn dubbel cd (zie afbeelding hieronder), met opnamen van de jaren 70.

Zoals gezegd, ik heb niet echt vergelijkingsmateriaal beluisterd. Maar even snel beluisterd, de opening van de 1ste vind ik nogal glad klinken tegenover bijvoorbeeld deze uitvoering olv. Carlo Maria Giulini. Veel drama en passie, lekker stevig op de pauken slaan. Karajan lijkt meer controle uit te oefenen en schrik te hebben even los te gaan.

(afbeelding)


Ik vind de opening van Giulini niet zo verschillend van Von Karajan hoor. Maar het is natuurlijk een live-opname met beeld erbij en dat heeft zo zijn voordelen
Niet dat ik iets tegen Giulini heb, hij is mijn lievelingsdirigent (samen met Minkowski). Al heeft hij de neiging van tempi nogal traag te nemen (ook hier verderop in de eerste beweging, soms klinkt het een beetje gefragmenteerd) Ik moet dringend zijn Brahms eens gaan aanschaffen. Bedankt om die onder de aandacht te brengen!

Ik heb zeker al enorm genoten van de dubbelcd van Von Karajan van op je foto (ik heb een vroegere, luxueuzere verpakking maar dezelfde opname).

In tegenstelling tot jou hou ik van het vergelijken van veel opnamen van hetzelfde werk. Dat geeft zo een verrijking en je ontdekt steeds nieuwe dingen en kunt soms je oren niet geloven

avatar van Kronos
Dat weet ik wel en het is niet omdat ik er niet van zou houden maar omdat ik er de tijd niet voor vind. Er is zoveel verschillende muziek die ik wil beluisteren.

avatar van Ataloona
Eigenlijk heb ik totaal geen idee over wat ik nou zou moeten schrijven bij Hungarian Dances. Ik bedoel het is sterk, maar het is zo'n ''makkelijk'' werk. Het is luchtig, het is vrolijk, het is makkelijk te doordringen en het heeft tempo's die makkelijk in het gehoor liggen. Zoals Niels dus al zo ongeveer zei: ''De pop binnen de klassiek''.

Dit kan allemaal wel wat negatief overkomen, maar zo bedoel ik het nou ook weer niet. Brahm's Hungarian Dances is een feest der herkenning, enorm veel van deze dansen (het is nou ook eenmaal een danswerk, vandaar de opgewekte stemming) worden zo nu en dan gebruikt in films en series. Zo zijn de 1e en de 5e dans enorm vaak gebruikt en ze zijn ook gewoon subliem. Op dat soort momenten kan ik helemaal wegzwijmelen, maar het blijft bij zwijmelen. Er zijn geen momenten dat dit werk me echt raakt, dat het mij doet nadenken over dilemma's of het leven, dat het mij doet huiveren. Toch doet het wel wat met me. Het is gewoon formidabel luistermateriaal waarop ik mijzelf ook gewoon danscenes kan indenken van randomfilms, bijvoorbeeld de immense dansscene in Visconti's Il Gattopardo. De pracht en praal in de 19e en 20e eeuw van Italië. De ballroomscene waarin Burt Lancaster op het eind van zijn leven, het eind van zijn generatie danst met de prachtige Claudia Cardinale die trouwt met Lancaster's (Don Fabrizio) 'geestekind' Alain Delon. Bij vlagen is Hungarian Dances een soort melancholieke terugblik op het verleden dat vastzit in het heden.

De uitvoering van Abbado is prima, wellicht iets té precies. De uitvoering blijft erg binnen de lijntjes en wordt haast nimmer nooit a piacere uitgevoerd. Wat ik Abbado wel na moet geven is dat hij de tempi's uitstekend weet te beheersen. Hungarian Dances bevat vele tempi en tempowisselingen, maar nergens wordt het rommelig of dissonant (iets dat ik eigenlijk wel mag binnen muziek), iets dat dansmuziek dan weer wel de nek kan omdraaien. Abbado speelt met ritmes, op een vrolijke, maar veilige manier. Eerst rustig de vloer klaarmaken op een adagiotempo om heel comfortabel op te werken naar de dans doormiddel van een allegrotempo om dan weer op te werken naar allegro vivace. Daardoor is deze uitvoering zeer ''smooth'', maar daardoor perfect voor de beginners binnen klassieke muziek.

Dat dit werk geen hoogtepunt van Brahms, maar ook niet binnen DG is, dat moge duidelijk zijn. Toch is dit wel goede zet van DG om de boxen te openen met dit werk. De bekende liefhebber die weet wel wat hij kopen moet, maar de beginneling kan prima kennismaken met de grote componisten via deze boxen. Ik kom niet verder dan een 3,5*/6,6, maar dat maakt ook helemaal niet uit. Er komt volgende week een briljant werk in een superbe uitvoering aan en dat zal zeker voer zijn voor een paar pittige discussies. De toon is gezet voor dit topic en er komen nu vooral essentiële werken aan, na deze fijne opener.

avatar van korenbloem
Voor deze week komt een 'non-officieel' album.


(afbeelding)

Ludwig von Beethoven - Quartette Op. 59 Nr.1 & Op. 131 (Amadeus-Quartett)

Dit album is alleen verkrijgbaar als onderdeel van deze box. De cover is de zelfde als de "middle quartets" LPbox.

Veel plezier alvast iedereen.

avatar van Kronos
Een beetje aparte combinatie van werken omdat het eerste quartet (op. 59) tot die mittlere streichquartette wordt gerekend en het tweede (op. 131) tot die späten streichquartette.

Van beide heb ik uitvoeringen op cd. Door respectievelijk het Emerson String Quartet en het Melos Quartett. De late kwartetten heb ik het vaakst beluisterd. In de loop van de week ga ik beide nog eens draaien dus en ook de uitvoeringen door het Amadeus-Quartett eens opsnorren.

avatar van Ataloona
Stefan, wat vindt jij er alvast van? (los van je nog komende recensie). Vorige week was je namelijk tamelijk enthousiast dat dit werk zou komen. Ikzelf ben opzich wel in mijn nopjes over deze uitvoeringen, maar het heeft nog even wat tijd nodig.

Iemand anders dit al eens beluisterd of in andere uitvoeringen? Meningen willen we hebben

avatar van korenbloem
Ik ben (nog) niet heel bekend met de quirtets van Beethoven. Ik ken van deze 2 quartets deze uitvoering het beste Ben inderdaad aardig tevreden over deze uitvoering. Het wordt prachtig uitgevoerd en het weet prachtig de emotionele essentie over te brengen.

het zijn dus 2 uitvoeringen uit deze box

avatar van Kronos
Ataloona schreef:
Meningen willen we hebben

Ik dacht dat jullie die gingen geven.

Zoals ik al schreef heb ik de late kwartetten wat vaker beluisterd. Als ik er deze week nog eens aan toe kom herken ik er mogelijk wat van, maar diep vertrouwd ben ik er dus niet mee.

Ik vrees dat het hier op de site een beetje ontbreekt aan echte kenners en dat een weekje nogal weinig is om werken als deze voldoende te doorgronden om er veel zinnigs over te kunnen zeggen.

avatar van korenbloem
Kan je alleen maar gelijk geven Kronos. Daarom kozen we ook voor een box als dit, dan kun je alleen iets zeggen over het album en niet zozeer over de compositie zelf.

Maar denk dat kennis vanzelf wel komt als we verder zijn in dit topic.

avatar van Kronos
Het is in ieder geval een leuke gelegenheid om (nader) kennis te maken met verschillende werken.

avatar van Cabeza Borradora
Deze dummie herkende wel wat deuntjes uit het Brahms album van op de radio (tijdens de ontbijttafel staat meestal de radio aan. Catalunya Musica, de "Klara" van de catalaanse openbare omroep.)
Veel meer, of iets zinnigs kan ik eigenlijk niet melden na 1 beluistering. Tsja, dat het erg toegankelijk en vrij vrolijk is heb ik tuurlijk ook meteen gemerkt. Dat ligt wel erg voor de hand. In ieder geval een leuk album om als kamerbehang te draaien. Of zeg ik nu iets heel vreselijks, een (klassieke) muziekliefhebber onwaardig
Ik maak wel een Spotify lijstje aan met de albums, zodat ik ze snel teruggevonden heb om nogmaals te beluisteren. Misschien samen met het album meteen de link posten? Moeten we niet zo zoeken om het juiste album te vinden, want er waren nogal wat versies van onze vriend zijn zigeunerdansen te vinden op de streaming...

avatar van Cabeza Borradora
Heeft iemand trouwens het Spotify linkje voor het betreffende Beethoven album? Want ik heb het niet helemaal duidelijk wat ik juist zoeken moet... (De afbeelding van het hoesje in de betreffende post krijg ik niet te zien...)

avatar van Rudi S
Ik weet niet welke van de 2 je zoekt maar dit is een orgunele uitgave-koppeling.


(afbeelding)

avatar van Onweerwolf
De Beethoven wordt hier beter gesmaakt dan de Brahms kan ik meedelen.

avatar van Ataloona
Stefan en ik gebruiken geen spotify, we pindakazen (al heeft Stefan de boxen op cd) alleen. Maar als iemand graag dat allemaal wilt uitzoeken en hier neerzetten... Be my guest.

Ik heb beide strijkkwartetten op cd maar niet in de uitvoering van het Amadeus Quartet. Van het kwartet opus 59 no. 1 heb ik één uitvoering, te weten van het Alban Berg Quartett (EMI 1979) en van opus 131 heb ik twee uitvoeringen en wel van het Busch Quartet (EMI 1936) en het Alban Berg Quartet (EMI 1983).

Ik heb zojuist geluisterd haar het eerste deel van opus 131 door het Busch Quartet. Dit is een prachtig adagio dat door het Busch Quartet fantastisch en met veel gevoel wordt gespeeld. Ter vergelijking luister ik nu naar de uitvoering van dit adagio door het Alban Berg Quartet, niet minder mooi maar wel een stuk zakelijker.

Ik probeer deze week wat tijd vrij te maken om deze kwartetten een paar keer te beluisteren en mijn mening daarover te geven.

avatar van Cabeza Borradora
Ik heb opus 59 no. 1 in een vrij recente uitvoering van het Leipziger Streichquartett (MDG 1997). Een strijkkwartet dat ik reeds vrij veel gedraaid heb, dus als ik de betreffende DG versie vind kan ik ook eens een poging tot vergelijkend luisteren doen...
Iemand bekend met die Leipziger Quartet uivoering?
Van opus 131 bij de eerste speurtocht niets gevonden in de platenkast. Zo kom ik tot een andere vaststelling/vraag: Hoe hou je een klassieke collectie een beetje overzichtelijk? Die van ons is een echte chaos. Onze verzameling is dat volgens mij eigenlijk ook. De meeste albums zijn meestal eerder aangeschaft op basis van naamsbekendheid van de dirigent, uitvoerders, of type werk dat meer binnen onze smaak past (kamermuziek, viool- en piano concerten, cello, etc.), dan specifiek voor een bepaald werk of componist. Dus momenteel zit dat ook zo wat gerangschikt. Wat van Leonard Bernstein bij elkaar, zoals ook wat andere voor de hand liggende en /of onvermijdelijke namen als Yo-yo Ma, Pablo Casals, Glenn Gould, Natalie Dessay, Montserrat Caballé, Nigel Kennedy, Maria Callas, Luciano Pavarotti, enz). De rest zit dan weer wel een beetje per componist. Maar daar bovenop zijn er dan ook weer die cd's met werken van twee of meer componisten op 1 cd, waarvan ik van de uivoerders ook geen andere albums heb, etc. Kortom, een heel kluwen, en een ware zoektocht om bijvoorbeeld te chekken of we die twee betreffende strijkkwartetten van Beethoven ook ergens hebben. En dan heb ik het nog maar over zo'n 200 cd's. Hoe doe je dat met een serieuze collectie? Of jullie kennen al die stukken bij nummer en naam?? (Dat gaat bij mij nog een eeuwigheid duren vrees ik...)

avatar van Ataloona
Ik zou gewoon al het klassiek bij elkaar houden en dan die geluidsdragers sorteren per componist, ipv uitvoerder.

avatar van Cabeza Borradora
Die 200 albums klassiek zitten al wel apart bij elkaar natuurlijk. Verder lijkt het indertijd wel logisch en simpel zoals je het hier stelt. De huidige "ordening" is zowat spontaan gegroeid, vanwege het kopen op uitvoerder. Dan krijg je regelmatig albums met werk van meerder componisten op een cd. Bijvoorbeeld "Concert at the White House" van Pablo Casals met werk van Mendelssohn, Couperin en Schumann. Waar steek je die dan. Maar misschien is het inderdaad wel simpeler dan dat ik nu vermoed. Want ik denk dat het vooral bij cd's met opera zangers is waar er een mengelmoes van componisten op 1 cd te vinden is. Violisten, cellisten en pianisten houden zich toch meestal wel aan een bepaalde componist per cd. Al komt twee ook wel veel voor, dat maakt het al weer vervelender...
Maar ik denk met de vocalisten (stukken uit opera's) apart te zetten, het waarschijnlijk al iets makkelijker wat overzichtelijk per componist te ordenen valt.

avatar van nico1616
Cabeza Borradora schreef:
Die 200 albums klassiek zitten al wel apart bij elkaar natuurlijk. Verder lijkt het indertijd wel logisch en simpel zoals je het hier stelt. De huidige "ordening" is zowat spontaan gegroeid, vanwege het kopen op uitvoerder. Dan krijg je regelmatig albums met werk van meerder componisten op een cd. Bijvoorbeeld "Concert at the White House" van Pablo Casals met werk van Mendelssohn, Couperin en Schumann. Waar steek je die dan. Maar misschien is het inderdaad wel simpeler dan dat ik nu vermoed. Want ik denk dat het vooral bij cd's met opera zangers is waar er een mengelmoes van componisten op 1 cd te vinden is. Violisten, cellisten en pianisten houden zich toch meestal wel aan een bepaalde componist per cd. Al komt twee ook wel veel voor, dat maakt het al weer vervelender...
Maar ik denk met de vocalisten (stukken uit opera's) apart te zetten, het waarschijnlijk al iets makkelijker wat overzichtelijk per componist te ordenen valt.


Ik heb een paar duizend klassieke cd's en hanteer het volgend systeem:
- zo'n 90% van de cd's bevatten werken van (hoofdzakelijk) 1 componist, dus dat is de hoofdindeling
- per componist rangschikken: eerst orchestraal, dan kamer, soloinstrument, vocaal en opera
- bij recitals of boxen van bekende dirigenten, op deze selecteren (dus een recital van Lucia Popp staat net voor de werken van Prokofiev)
- enkele probleemcd's blijven over, zoals die met een pianoconcert van Griegg en Schumann. Die plaats ik bij een van de componisten, zonder systeem. Ik vind die wel terug aangezien die koppeling zo bekend is.
Een grote verzamelbox zoals die van DG hou ik apart, zo zijn er maar enkele.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:37 uur

geplaatst: vandaag om 09:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.