Naar aanleiding van
dit topic heb ik deze plaat beluisterd.
Met een vader die een groot Bruce Springsteen fan is heb ik dit album vroeger ettelijke keren gehoord en dan bovenal in de auto op weg naar een vakantie in Spanje/Frankrijk/Italië (doorstrepen wat niet van toepassing is). In mijn "eigen muziekleven" heb ik nooit veel naar Springsteen geluisterd. Alleen af en toe een los nummer waaronder de titeltrack die we hier vinden.
Dit album is lang, dat moge duidelijk zijn. Het album start ook prima met een fijne country-rock-pop blend. Bruce en band gaan er vol energie tegen aan en zetten dat nummer na nummer wel door. Fantastische saxofonist trouwens. Toch een instrument dat vaak mijn aandacht wel weet te pakken. Tot I Wanna Marry You gaat het op de genoemde weg door en daardoor gaat het allemaal wel wat op elkaar lijken. Vanaf I Wanna Marry You schroeft Springsteen het tempo juist wat terug en de nummers die bij dit teruggeschroefde tempo passen bevallen mij over het algemeen een stuk beter. Natuurlijk het prachtige The River en het ingetogen Point Black. Ik vind het zelfs jammer dat hij af en toe tussendoor nog besluit het tempo weer omhoog te gooien. Het voelt aan als een soort onderbreking van iets moois. Fade Away, Stolen Car en Drive All Night zijn stuk voor stuk mooie nummers. Eigenlijk dus een meer dan prima album van Bruce Springsteen, maar wellicht wat te lang en de meer uptempo/energieke nummers lijken wat te veel op elkaar. De rustige nummers beluisteren is genieten.