10cc - Deceptive Bends (1977)

Helaas moet ik je een beetje teleurstellen. Dat we allebei fan zijn leidt geen twijfel en ik besef nu ook dat er geen 10CC plaat in m'n top 10 staat
Gauw wat aan doen maar welke ?

Feel the benefit een prachtig nummer

Eerste album van Gouldman en Stewart onder de naam nog van 10CC, maar na het vertrek van Godley en Creme.
En deze is nog heel goed te doen. Alles wat hierna nog kwam is minder.

Feel The Benefit is natuurlijk het epos hier, maar eindigt naar mijn zin te abrupt. Blijft niettemin een klassieker.
Verder de strakke hit Good Morning Judge (geweldig) en de mooie hit The Things We Do For Love.
People In Love (do funny things) is een mooie ballad en You've Got A Cold een 'aanstekelijk' nummer over verkoudheid.
Geen missers en het zoveelste goede produkt van deze mannen.
Zelfs ietsje beter dan How Dare You wat mij betreft.

Op vinyl (aan vervanging toe).

Geen missers, en dat maakt de plaat in kwaliteit degelijk en prettig luisterbaar inderdaad.
Gouldman krijgt als leadvocalist wat meer ruimte na het vertrek van G&C.
Maar het eigenwijze tegenhangende songmateriaal van het betreffende duo wordt node gemist.
Stewart & Gouldman zijn uitstekende schrijvers en muzikanten, daar niet van. Maar ik mis de absurde, vaak tegen avant garde aanleunende nummers van die andere twee.

Vooral Gouldman is een uitstekend liedjessmid, die rustig in het rijtje der groten geplaatst kan worden met namen als Paul McCartney en Brian Wilson. In de jaren zestig had hij al een reeks grote hits op zijn naam staan als No Milk Today (Herman's Hermits) en Bus Stop (Hollies). Een vakman, die niet hoeft te wachten op inspiratie om een liedje te kunnen schrijven. Terecht dat hij ook vandaag de dag nog onder de naam 10cc rondtoert en platen maakt. Maar dat eigenwijze, ja dat wordt hier wel enigszins gemist. Toch vind ik het geen tegenvallend album. Het is een knappe prestatie geweest om in zo'n korte tijd, na vertrek van Godley en Creme, er weer met een volledige, goed op elkaar ingespeelde band te staan en dan zo'n plaat neer te zetten.

Helaas, ook hier is de remaster-ellende al pijnlijk te voelen. Je voelt dat er aan gesleuteld is om er nog een acceptabel geluid uit te krijgen, maar het lukt matig. En dat is jammer. Een goed alternatief is het live-album 'Live and let Live' dat hierna uit kwam. De remaster van dit dubbel-album klinkt als een klok en laat goed horen waartoe de band in staat was. Feel The Benefit wordt hier overtuigender neergezet dan op de studioplaat en klinkt een stuk beter dan de gemangelde remaster.

Gouldman had zijn boterham ruimschoots kunnen verdienen met het schrijven voor anderen.
Maar ik denk dat hij de 10CC tijd voor geen goud had willen missen.
Dat hij nu als enige lid de groep levend houdt, moet hij weten, maar het is natuurlijk Gouldman met een stel huurlingen. En dat hoeft van mij niet echt eigenlijk.
Iets doorzetten wat er al lang niet meer is.

Voor een eventuele reunie (die er waarschijnlijk nooit meer komt.) mag de originele bezetting van mij nog een keertje knallen.

@bikkel2: Natuurlijk, liever de originele bezetting. Ik begreep dat Godley en Gouldman nog wel eens iets samen doen. Met Stewart is het contact verbroken, naar het schijnt. Volgens Gouldman is Stewart na zijn auto-ongeluk in '79 te veel veranderd in karakter. Wie zal het zeggen. Dat Gouldman nu met een groep stand-ins op het podium staat is zijn goed recht, je ziet het natuurlijk wel vaker bij revival-bands, maar niet de eerste keus, dat ben ik met je eens.

Stewart maakt tegenwoordig nog wel eens een soloplaat, maar de samenwerking met Gouldman is getroubeleerd.
Ook Godley & Creme zijn naar het schijnt op elkaar uitgekeken.

Gouldman betreurt overigens het vertrek van G&C ten zeerste toendertijd.
Het kwam behoorlijk onverwacht, maar het duo wilde het gebruik van de gizmo verder uitdiepen, en toch ook wel op eigen benen staan.
Hij zegt ook in een intervieuw van een aantal jaren terug, dat een pauze misschien de uitkomst had geweest voor een verdere voortzetting in de originele bezetting, maar dat kwam toen niet bij hen op.

Tsja, tragisch verhaal. 10cc onwaardig, eigenlijk.

Ja, de gizmotron...

Het had zo mooi kunnen zijn: Een kastje op een gitaarhals dat het inhuren van een studio-orkest of een bassist zo goed als overbodig maakt.
Helaas bleek het op tournee een onding te zijn dat niet temperatuurbestendig was.
Dat laatste moet zwaar op hun maag zijn gevallen, want het aanvankelijke principe sloeg zeker aan, o.a. bij voorname collega's, en dan kon het tweetal op slag rentenieren.

Geslaagde uitvinding of niet, met wat geduld had de band er hun voordeel mee kunnen doen op de studio-platen. Helaas lieten Gouldman en Stewart het niet zo ver komen.

Vroeg of laat had het toch wel zo ver gekomen ben ik bang.
De band bestond natuurlijk uit 4 krachtige personen die allemaal schreven, zongen en meerdere instrumenten bespeelden.
Het was in een periode dat de geliefde LP maar een beperkt aantal songs kon herbergen.
Wat vroeger een dubbel lp was kan nu meestal gewoon op een cd.

Compromissen, jongens en meisjes, en twee kampen........ kan nie goed gaan.
Maar het blijft heel jammer.

Ik mis G&C best wel op Deceptive Bends.

Hij zat behoorlijk op een dood spoor als "komponist voor anderen" toen hij zich bij het Hotlegs trio voegde. Hij was door Tamla-Motown naar de US gelokt en had daar nauwelijks succes gehad.

Gouldman had alle drie uitgenodigd voor een optreden wat hij in de Royal Albert Hall deed met de huidige 10cc vorig jaar en alleen Kevin Godley is op komen dagen. Ik denk dat we een ruïne dus wel kunnen schudden.

Ok. Nou ja, dan weten we het hoe het er voor staat. Misschien ook wel beter zo.

Ietsje minder dan de 3 vorige albums maar toch een prima album zonder inzakkers. Godley & Creme maakten toen geen deel meer uit maar hun geest waart nog een beetje door dit album, met name het erg sterke slotnummer Feel the Benefit (Parts 1, 2 & 3). De eerste 2 nummers waren de hitsingles die ik overigens ook prima vind, met name Good Morning Judge dat een beetje naar funk neigt.

Zo kun je het zien, maar je kunt ook zeggen dat Gouldman en Stewart zich geweldig wisten te herstellen na het plotselinge vertrek van hun maatjes. Zij konden er ook zonder Godley&Creme wel wat van !

Gouldman en Stewart hadden de gave om pakkende popsongs te brengen maar soms kleuren ze teveel binnen de lijntjes. Deceptive Bends is nog behoorlijk inventief wat ik in mindere mate kan zeggen van Bloody Tourists maar bij Look Hear was de inspiratie op.

Look Hear is een draak. Staat weinig op wat mij kan bekoren. Een licht herstel is te horen op Ten Out Of Ten, maar de artistieke topjaren behoren dan echt tot het verleden.
Ik vind in die periode Godley & Creme interessanter, maar afgezien van een aantal hitsingles, zijn de albums te experimenteel en te wispelturig om echt een groot publiek aan te boren.

Ik vond dit album toch wel weer sterk. Geen niveau How Dare You, maar toch weer een album dat zich kan meten met de eerste twee albums.Had niet verwacht dat de heren - na de split- sterk voor de dag zouden komen, maar dit album overtrof destijds mijn verwachtingen. ook opvolger Bloody Tourist kon mij nog wel bekoren daarna werd het m.i. los zand en te poppy

De 10cc vanaf de jaren '80 kan mij nauwelijks meer bekoren op enkele singles na. Sommigen zullen dat wijten aan jeugdsentiment maar in de jaren '70 vond ik 10cc veel inventiever en scherper en toch nog hitgevoelig tegelijk.

Het 1ste album van Stewart & Gouldman zonder Godley & Creme en door velen gezien als het begin van het einde. Destijds werden zij ook gekscherend 5cc genoemd. Er was het overgebleven duo veel aan gelegen om te laten horen dat ook zonder beide heren, ze nog steeds goede muziek konden maken. Getuige dit album i.i.g. hebben ze dat ook waar gemaakt. Met Good Morning Judge en The Things We Do For Love kwamen de hits en muzikaal lieten ze van zich spreken op Feel the Benefits. Als geheel een aangename plaat om naar te luisteren. Daarna zou het wisselvalliger tot later bouwvalliger worden.

In de begin fase van deceptive bends waren Creme en Godley nog betrokken, halverwege haakte ze af. Wellicht komt het daardoor dat deze plaat een logisch vervolg lijkt op how dare you. Zelfde sfeer en productie, hoewel minder goed, maar zeker veel beter dan alles wat hierna kwam.

Kevin Godley memoreerde nog even aan The Things We Do For Love in de laatste docu die van 10CC verscheen.
Stewart liet het nummer horen op gitaar of piano ( de compositie was uiteraard nog niet opgenomen) aan de rest, maar Godley vertelde Stewart ijskoud dat ie er niets aan vond.
Dit was duidelijk wat hij en ook Creme niet meer ambieerden.
Deceptive Bends werd uiteindelijk gemaakt door Stewart en Gouldman + drummer Paul Burgess.

Berichten verplaatst naar 10cc

Mijn derde of vierde album ooit, en de eerste of tweede die ik zelf gekocht heb (die ander waarover ik twijfel of het de eerste was is A New World Record van ELO).
En natuurlijk helemaal grijs gedraaid. En daarom vind ik hem zo mooi natuurlijk. Met als absoluut hoogtepunt die Feel the benefit - medley.

Misschien ben ik één van de weinigen die deze plaat wel erg goed vindt.

Ik vind het in de eerste plaats erg knap dat een plaat met zoveel instrumentatie en samenzang door een trio is gemaakt. Pas later kwamen er een percussionist, toetsenist en gitarist bij, maar hier doen de heren het echt met zn drieën.

Ik denk dat het gebrek aan een toetsenist (Eric en Graham spelen overigens prima piano) de plaat zo gitaar-gericht maakt.

Prachtige leadzang van Eric en ook Graham, veel gitaar (echt sterke leadpartijen en solo's) en waanzinnige drumpartijen van Burgess maken dat deze plaat wat mij betreft overtuigender klinkt dan How Dare You.

Interessant is dat Eric en Graham op de hoes de duikhelm af mogen doen en de derde kerel (Paul Burgess?) z'n helm maar voor een gedeelte (we zien alleen zijn haar) mag af doen. Werd hij niet als vol bandlid gezien? Of zoek ik er teveel achter?

Verder staan er wat meer liefdesliedjes op dan normaal, maar de humor is nog volop aanwezig, terwijl er ook flink gerockt wordt en er een flinke epic op staat met toch wel de beste outtro van de band (Feel the Benefit).

Ook heeft deze plaat de meest proggy bluessong die ik ooit heb gehoord (Modern Man Blues). Tevens weer een song met waanzinnige leadgitaar.

Oh, en The Things We Do For Love is een heerlijke song á la Queen. Gewoonweg een fijne popsong.

Noot: studio-assistent Tony Spath speelt wel wat piano en hobo en ene Jean Roussell speelt orgel en piano op You've Got a Cold. Verder spelen de drie heren alles zelf.

Kwalitatief nog dik in orde, maar het gemis van de vertrokken Godley & Crème is wel merkbaar vind ik.
De pop/rock alleen uit de pennen van Stewart en Gouldman, krijgt nu echt de overhand en dan is het voor mij wat wel minder interessant.
Een stapje terug, zonder echt aanwijsbare matig tot slecht werk, al vind ik People In Love nogal klef.
10CC overdonderde in de originele bezetting, dit is vooral een album die prettig weg luistert.
Wel een 10CC klassieker is natuurlijk het uitgesponnen Feel The Benefit. Zou altijd in het liverepertoire voor blijven komen.

Jean Roussel was vrij kamerbreed aanwezig in de 70s en vroege 80s. Hij speelde o.a. in de Chris Farlowe Band ten tijde van het Live album, wat hij ook produceerde.

Verhoogd van 3,5 naar 4*. Er staan gewoon een aantal goede nummers op dit album dat in de jaarlijst 1977 van OOR gedeeld 44e staat. Een aantal sterke nummers in de eerste helft van het album en uitsmijter 'Feel The Benefit' als hoogtepunt.

Goodmorning Judge is toch wel een heel lekker nummer.

Eén van mijn 1e singeltjes toendertijd. Die kneuterige clip was ook wel geinig. Net zo'n low budget B- Movie.

People in love klef? Man dat is een van hun mooiste nummers. Gaat door merg en been zo mooi...

Nee, ik vind het een slaapverwekkend klef liedje. Het vertrek van Godley & Creme deed 10CC naar mijn idee uiteindelijk ook geen goed, want de unieke balans van de experimentdrang van G&C en de song gerichte nummers van Stewart en Gouldman is al wel een gemis hier.
Wat ik al memoreerde; kundige popmuziek, maar het scherpe randje begint er vanaf te raken naar mijn mening.

Reeds 3 nummers alom al bekend bij Godley & Creme: The things we do for love vonden ze al crap op weg naar de 10cc uitgang
People in love is zoet geworden maar de versie met werktitel Voodo Boogie waarin ze nog meespelen is reuze interessant . En op het afscheidsconcert in de originele bezetting op Knebworth speelden ze mee op een puike Good Morning Judge
Het leukste van 10cc vond ik de falsetto stukken van Lol Creme vanaf Johnny don't do it.