menu

The Stranglers - Black and White (1978)

mijn stem
3,59 (94)
94 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Punk
Label: United Artists

  1. Tank (2:57)
  2. Nice 'N Sleazy (3:12)
  3. Outside Tokyo (2:08)
  4. Sweden (All Quiet on the Eastern Front) (2:50)
  5. Hey! (Rise of the Robots) (2:15)
  6. Toiler on the Sea (5:25)
  7. Curfew (3:15)
  8. Threatened (3:34)
  9. Do You Wanna (2:28)
  10. Death and Night and Blood (Yukio) (2:49)
  11. In the Shadows (4:35)
  12. Enough Time (4:18)
  13. Mean to Me * (1:55)
  14. Walk on By * (6:22)
  15. Shut Up * (1:07)
  16. Sverige * (2:49)
  17. Old Codger * (2:49)
  18. Tits [Live] * (5:25)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 39:46 (1:00:13)
zoeken in:
avatar van dazzler
4,0
Robertus schreef:
Ah, klein foutje in mijn recensie, Curfew wordt gezongen door Greenfield, niet door Burnell..

Kan je nog altijd editten in je bericht zelf, hoor.

Over de plaatkanten: bedoeling was de kant A gevuld zou worden met Cornwell songs
en kant B met Burnell nummers, maar die laatste schreef er jammer genoeg te weinig bij elkaar.

Daarom werd In the Shadows (al een b-kant van No More Heroes) opgevist
en knustelden ze op de laatste nipper in de studio het toepasselijke Enough Time snel in elkaar.

Robertus
Ik heb hem bij nader inzien verlaagd naar 4,0, vanwege het gestuntel op kant B. Daarmee kan hij niet zo goed zijn als The Raven en Feline. Toch blijft dit album wat mij betreft het echte begin van The Stranglers en de eerste in de reeks Desert Island platen, samen met The Raven, MIB en Feline. Al was het maar voor kant A en de bonustracks.

avatar van Alicia
3,5
Af en toe fietste er nog weleens een aardig nummertje voorbij, maar hier ongeveer eindigde mijn belangstelling voor de "punkpop en andere muziekjes" van The Stranglers. Andere bands kwamen in beeld zoals Wire, XTC, The Sound, Simple Minds enzovoorts. Er kwam ook zoveel moois uit in deze periode. Het was gewoon niet meer bij te benen en dan moet je een keuze maken. Ik zal deze en de daarop volgende platen nog wel eens een keer beluisteren. Maar de eerste twee albums zal ik in elk geval blijven koesteren, want ik draai ze nog steeds op feesten en partijen!

avatar van LucM
3,5
Het derde album van deze belangrijke postpunkband, zowat een overgangsplaat naar de new wave. Donkerder waarbij de (onheilspellende) synths meer naar voren treden, subtielere aanpak en teksten. Behoorlijk album dat geen noemenswaardige hoogtepunten levert maar ook geen inzakkers.

avatar van RonaldjK
4,5
Na het succes van hun tweede lp en de twee hitsingles daarvan, ging het altijd cruciale derde plaatje volkomen aan de Nederlandse album- en hitlijsten voorbij. En dus ook aan de radio op mijn zolderkamer. Black and White stond bovendien niet in de fonotheek in mijn dorp en bleef een mij onbekend album, al kwam ik later via concerten en live-cd’s wel enkele nummers tegen.

Februari 2020 ging ik met mijn museummaatje naar een tentoonstelling over Vikingen in het Fries Museum in Leeuwarden. We kenden de stad niet en belandden eerst in de voormalige gevangenis Blokhuispoort. Daarin bevinden zich allerlei kleine winkeltjes, waaronder eentje met platenbakken. U raadt het al: deze elpee stond daar ook. Ik had geen zin om de rest van de dag met een elpee te sjouwen, maar het maatje haalde deze aartsluie Viking over om ‘m toch te kopen.

Dat bleek een meer dan goed advies. Vanaf het moment dat ik ‘m thuis opzette, werd deze vijftiger als een dertienjarige omver geblazen. Kant A bevat allemaal volledige buitencategorie topsongs, meestal op hoog tempo, waarbij Dave Greenfields toetsenlijnen raasden als op het debuut, zij het nu nóg heftiger. Dit dankzij het gebruik van een nieuwe set synthesizers, een instrument dat in die jaren aan een snelle ontwikkeling bezig was. Het levert een fascinerende botsing op tussen grommende bassen en nieuwe geluiden, een sound hun tijd ver vooruit. Bizar goed, die kant A.
De B-kant opent even furieus met Curfew, waaruit de albumtitel is gehaald. In de coupletten hoor ik een 7/4 maat, tijdens de toetsensolo zelfs 9/4. Altijd zó fijn als deze band met oneven maatsoorten stoeit! Daarna kakt de plaat enigszins in. Niet vanwege de furie, die blijft; de composities echter doen mij minder.
Op afsluiter Enough Time na dan. Hier klinkt een bliepende synthesizer, geluiden die twee albums later prominent terugkeerden op het eigenaardige Themeninblack, een plaat die ik wél kort na uitgave hoorde. Leuk om hier al een hint daarnaar te horen, mede omdat opnieuw een 7/4 maat in de coupletten wordt gebruikt en het solodeel uit morsecode bestaat.

De teksten zijn donker, maar gelukkig is het mannelijk snobisme verdwenen. Enough Time bevat een apocalyptische waarschuwing: “What’s gonna happen when the sky goes black, what you do when the sea comes back?” Past goed bij de huidige klimaatcrisis.

Op streaming check ik de drie non-albumsingles en bijbehorende B-kanten. Ze zijn aardig, met als topfavoriet Sweden van de A-kant, nu als het Zweedstalige Sverige. Leuk is de pubrock op Mean to Me en vooral Old Codger, met op zang de mij onbekende George Melley en op mondharmonica de vorig jaar overleden Lew Lewis van Eddie and the Hot Rods. Ik hoor iets van The Stranglers vóórdat punk losbarstte.

In 2013 plaatste bastens op pagina 1 bij deze plaat een zeer bruikbare link naar bassist JJ’s herinneringen bij deze songs, waarvoor ik u hartelijk dank. Tjonge, dat Nice ‘n’ Sleazy over het home van de Hell’s Angels bij de Bijlmerbajes gaat, vanuit de trein heb ik dat vele malen gezien! Fijne anekdotes lees ik hier.
Conclusies: de A-kant, Curfew en Enough Time krijgen zeven *, het totaal inclusief bonustracks een 4,5, Leeuwarden moet je minimaal éénmaal bezocht hebben en luister naar het wijze advies van vrienden.

avatar van musician
Toch treurig, uiteindelijk dat Walk on by slechts een extra track is geworden.
Dit nummer had gewoon als origineel op dit album moeten staan. Ik zou niet weten waarom niet.

avatar van dazzler
4,0
musician schreef:
Ik zou niet weten waarom niet.

Omdat het een cover was en als een zijstapje werd beschouwd. Het nummer belandde op een gratis single bij de eerste exemplaren van het album. Maar het werd zo goed onthaald dat het daarna in verkorte versie als een losse single verscheen en zelfs een hit werd in de UK.

avatar van musician
Ja, dat was dan een foute inschatting.
Waarom zouden covers niet op een gewoon album mogen verschijnen.

Vooral als het nummer de beste track van het hele album is.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:27 uur

geplaatst: vandaag om 15:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.