Kronos Quartet - Terry Riley: Cadenza on the Night Plain (1985)

Schitterend werk is dit. Zit qua compositie erg knap ineen. Erg modern stuk waarin zo af en toe die prachtig harmonieuze cellopartijen doorkomen. Wat een stuk.

G Song is ook een magnifiek nummer van Riley. Heel mooi vertolkt door Kronos en zowat dezelfde stijl als dit album. Repetitief, harmonieus maar niet minimalistisch.

Ik houd wel van muziektips bij topics, ik ben altijd wel bereid om mijn muzikale horizon te verbreden. Terry riley had ik al in mijn vizier omdat hij een minimal-pionier is geweest, maar dit album wil maar niet geleverd worden door nl-store. 'Cadenza' inmiddels wel. Vooralsnog vind ik 'cadenza' echter nog niet vreselijk inspirerend of emotionerend, ik ben geloof ik ook niet zo'n fan van kronos, 't is me allemaal wat te academisch, niet levend genoeg. Modern ook niet echt. Maar als iemand me uit kan leggen waarom dit heel erg goed is houd ik me aanbevolen.

In tegenstelling tot de meeste werken van Riley (zoals In C, wat ik overigens niet zo geweldig vind), is dit eigenlijk niet echt zo minimaal meer maar bevat dit daarentegen wel een pak meer emotie. De muziek bouwt traag op vanuit de hoogte (met violen) waar die nadien worden overgenomen door de zwaar emotionele cellostukken. Het gevoelige geluid van de instrumenten lijkt elkaar te omwikkelen. Met een ideale snelheid communiceren ze met elkaar (nummer 3). En dat gaat maar door en door zonder maar één keer te vervelen.