menu

Thin Lizzy - Johnny the Fox (1976)

mijn stem
3,80 (106)
106 stemmen

Ierland
Rock
Label: Vertigo

  1. Johnny (4:22)
  2. Rocky (3:42)
  3. Borderline (4:33)
  4. Don't Believe a Word (2:17)
  5. Fools Gold (3:51)
  6. Johnny the Fox Meets Jimmy the Weed (3:42)
  7. Old Flame (3:09)
  8. Massacre (3:00)
  9. Sweet Marie (3:57)
  10. Boogie Woogie Dance (3:07)
  11. Don't Believe a Word [Remix One] * (2:18)
  12. Johnny [Remix] * (4:27)
  13. Don't Believe a Word [Remix Two] * (2:44)
  14. Johnny the Fox Meets Jimmy the Weed [BBC Session 11 / 10 / 1976] * (3:41)
  15. Fools Gold [BBC Session 11 / 10 / 1976] * (3:52)
  16. Johnny [BBC Session 11 / 10 / 1976] * (4:15)
  17. Fools Gold [Instrumental Run Through] * (3:24)
  18. Johnny the Fox Meets Jimmy the Weed [Instrumental Run Through Extended] * (5:31)
  19. Rocky [Instrumental Run Through] * (3:44)
  20. Massacre [Instrumental Take] * (1:58)
  21. Scott's Tune [Unreleased Scott Gorham Composition] * (1:59)
toon 11 bonustracks
totale tijdsduur: 35:40 (1:13:33)
zoeken in:
4,0
E
Ik wil/ga "Vagabonds of the western world" '72/'73 erbij zetten!
Want DIE wil ik in 'm mijn top 10! Niet deze, wel leuk, maar is me iets te "nieuw". Alhoewel die 4 te danken is aan "johnny the fox" &
"Boogoe Woogie Dance"!!!

4,0
E
Boogie, dus. Turn it up!

avatar van Nightrider
Metal / Rock? Dat slaat natuurlijk nergens op

avatar van MichelDumoulin
5,0
Nightrider schreef:
Metal / Rock? Dat slaat natuurlijk nergens op

Ik denk dat 'Peacekeeper' (want die heeft dit album toegevoegd) hardrock als genre wilde invoeren en toen maar heeft gekozen voor een gemiddelde.
Als je hem corrigeert dan zal de crew het vast wel goedkeuren.

Dit is mijns inziens één van de beste albums van Thin Lizzy!
Ook nog een prachtige hoes.

avatar van notsub
4,0
Dit is een lekkere CD uit de historie van Thin Lizzy. Het zit vol met bluesy invloeden en het swingt zo nu en dan ook nog. De klassieker van het album is het kortste nummer Don't Believe A Word. Massacre is het ruigste en daar heeft Iron Maiden zich een keer aan gewaagd. Verder luistert het allemaal lekker weg en is het geluid goed.

avatar van trebremmit
4,0
Lekker album van Thin Lizzy maar hij haalt het niet bij Bad Reputation, Jailbreak en Fighting. Boogie Woogie Dance vind ik het slechtste nummer van dit album, Massacre, Johnny, Rocky en Borderline de beste.

avatar van The Wep
3,5
Zeer goed album alleen net iets minder dan Jailbreak. Wederom rock en ballads op Ierse wijze die zeer lekker klinken. Ook een aanrader

avatar van iggy
4,0
Tja het vreemde bij mij is dat ik door de jaren heen allerlei lizzy nummers heb gaan zien als mijn eigen klassiekers. En die wijken nogal af van de so called echte klassiekers. Zo vind ik borderline van deze cd een echt hoogtepunt. De orginele versie van bijv dont believe a word vind ik vele malen beter dan deze op johnny the.... Heerlijk hoe phil zijn zanglijnen op een melancholieke wijze weet te brengen. Dat is trouwens zijn handelsmerk of niet soms. Mooie text prachtige sfeer i love it. Maar om eerlijk te zijn moet je bij mij niet aankomen om een objectieve cd bespreking. Want naar mijn idee hebben alle lizzy cd's wel iets. Op de eerste 2 na.


Iggy/diver

avatar van Red Rooster
3,5
Je hebt het over de langzame versie op Gary Moore - Back on the St...? Die vind ik zelf ook mooier en precies zoals je het beschrijft: op melancholieke wijze gezongen. En over melancholie gesproken, wat dacht je van Sweet Marie op dit album hier? Ook erg aangrijpend.
Zelf heb ik vandaag het debuutalbum van Thin Lizzy binnen gekregen, geen spetterende, maar wel een aardige cd. Het heeft in ieder wel 'iets': historische waarde plus de zang van Phil Lynott. .

avatar van iggy
4,0
Ik had het eigelijk over de versie van live life !? Ken je die? Het zal wel. En inderdaad sweet marie prachtig dude. Wat vind jij van fats(renegade) Ik lees en hoor zelden lizzy fanaten over dit prachtig nummer. Fretloze bass partij van phil machtig mooi nummer. En uiteraard heerlijk gezongen. Maar dat is bekend lijkt me. Ja ja die phil. En om eerlijk te zijn vind ik de eerste 3 lp's/cd's van lizzy toch wel minder. Ik heb een vrij goede verzamel van dat werk. Ben alleen de naam kwijt.

avatar van Red Rooster
3,5
Ik vind sowieso Renegade een van de betere Lizzyplaten. En wat betreft Fats: schitterend, maar vooral ook een bijzonder nummer. Wijkt enigszins af van de standaard Lizzy sound, doet zelfs ver weg denken aan Dancing in the Moonlight (Bad Reputation). Genoeg Fans van Fats hier trouwens, althans in het zuiden des lands.
Ik ken Live Life, maar moest niet meteen aan dit livealbum denken. Waarschijnlijk omdat ik de voorkeur geef aan het meer vonkende Live and Dangerous. Je zou dan toch eens moeten luisteren naar de meer gedragen uitvoering op het album van Gary Moore (met Phil op vocals!). Je vindt deze vast mooi.

avatar van vielip
4,0
Tsjonge het wordt een beetje eentonig maar ook dit album is weer dikke prima! Johnny, Rocky, Borderline, Don't believe a word, Massacre, Fools gold en Old flame zijn weergaloos! Alleen Johnny the fox en Boogie woogie dance heb ik nooit zo heel veel mee gehad.

avatar van Metal-D78
4,0
Ook hier geldt: de Deluxe edition valt tegen. De remixen zijn leuk, maar slechts 2 nummers hebben deze behandeling ondergaan....Voor het overige BBC opnamen die al langer bekend waren en een aantal instrumentale versies die niet meer dan aardig zijn. Ik voel me een beetje bekocht....

avatar van Brutus
3,5
Redelijk album van T.L.

Sweet Marie vind ik een verschrikking.

Metal-D78 schreef:
Ook hier geldt: de Deluxe edition valt tegen. De remixen zijn leuk, maar slechts 2 nummers hebben deze behandeling ondergaan....Voor het overige BBC opnamen die al langer bekend waren en een aantal instrumentale versies die niet meer dan aardig zijn. Ik voel me een beetje bekocht....


Is de geluidskwaliteit wel verbeterd want die was echt waardeloos bij de vorige edities?

met dit zeer prettige stormweer doet massacre het erg goed in huize malle

avatar van Metal-D78
4,0
ik2.0 schreef:
Is de geluidskwaliteit wel verbeterd want die was echt waardeloos bij de vorige edities?

Ja, maar niet heel heftig en zoals gezegd slechts bij 2 nummers. Gemiste kans dus.

Ooh zonde zeg. Want misschien lag het aan mij, maar de vorige cd uitgave klonk echt heel zacht (was een download dus misschien was dat het).

avatar van viking1
4,0
Meer dan redelijk thin llizzy album.
Staan een paar uitschieters op maar hele cd luisterd lekker weg.
Ze hebben volgens mij geen echt slecht album gemaakt.
heb een stuk of 8cd's van hun heb deze maar es weer opgezet prachtig.

avatar van RuudC
3,5
Net wanneer je Thin Lizzy denkt te begrijpen, krijg ik een nogal vreemde plaat voor de kiezen. Johnny The Fox opent als een standaard Lizzy-album. Johnny, Rocky en Borderline zijn prima songs. Steken lekker in elkaar en ik hoef enkel achterover te hangen op de stoel om te genieten. Daarna echter lijkt het alsof de band te weinig tijd had om de resterende songs af te maken. Ze duren ook maar tussen de twee en bijna vier minuten. Echt geweldig is het allemaal niet. Het heeft ook niet echt iets inhoudelijks te bieden. Bij Massacre trekt dat weer wat bij. Sweet Marie is een fijne ballad, maar het beste nummer wat mij betreft is Boogie Woogie Dance. Strafte ik Thin Lizzy eerder of op zijn experimenten, hier juich ik het toe. Het is wat spacy/psychedelisch en dat Lynott hier net wat lager zingt, pakt goed uit. door deze kraker zet ik 'm net boven Nightlife

Tussenstand:
1. Jailbreak
2. Fighting
3. Johnny The Fox
4. Nightlife
5. Vagabonds Of The Western World
6. Thin Lizzy
7. Shades Of A Blue Orphanage

avatar van lennert
4,0
Ah, dit gaat lekker! Eigenlijk bevalt alleen Old Flame niet echt, maar zodra ik een track als Massacre hoor voel ik me toch wel helemaal tevreden. Het album is vrij consistent van kwaliteit en bij vlagen ook lekker stevig. Johnny en Rocky openen het album lekker en in het schandalig korte Don't Believe A Word hoor ik echt een fantastische gitaarsolo voorbijkomen. Boogie Woogie Dance sluit het album ook lekker opzwepend af. Op dit soort momenten hoor ik de band het liefste, aangezien ze als ze stevig spelen gewoon ook het meest intens klinken. Erg fijn!

Voorlopige tussenstand:
1. Johnny The Fox
2. Fighting
3. Jailbreak
4. Vagabonds Of The Western World
5. Nightlife
6. Thin Lizzy
7. Shades Of A Blue Orphanage

avatar van Kondoro0614
3,5
Nah, dan denk je dat 'Thin Lizzy' eindelijk de goeie weg is ingeslagen met een fantastisch album 'Jailbreak' zijn ze denk ik weer omgekeerd want dit album vond ik weer een stuk minder. Het klinkt allemaal weer zo ziet, en bij het nummer 'Borderline' had ik al snel een 'Eagles' gevoel, die sound komt wel een beetje naar boven. En nee, ik ben niet echt een groot fan van de 'Eagles' dus daar was ik niet héél blij mee.. Het opening's nummer klonk heerlijk. 'Boogie Woogie Dance' was inderdaad nog een andere uitschieter in het album en ook 'Don't Believe A Word' is een toppertje maar met de rest had ik niet zoveel. 'Sweet Marie' vond ik tien keer niks, al dat gezwijmel. 'Johnny the Fox' was niet echt mijn album, ondanks dat het album vol zit met heerlijke gitaarsolo's en ook een lekkere zang knalde de band er wel door heen, zeker als de nummers niet meer boven de drie minuten uit komen. Toch mis ik iets, maar wat?

Voorlopige tussenstand:
01. Jailbreak
02. Vagabonds Of The Western World
03. Fighting
04. Johnny the Fox
05. Nightlife
06. Thin Lizzy
07. Shades Of A Blue Orphanage

avatar van trebremmit
4,0
Die tekst van Massacre is dat puur een aanklacht tegen religie of gaat dat over iets wat echt gebeurd is?

avatar van vielip
4,0
Pure aanklacht tegen religie? Ben benieuwd naar je verklaring. Volgens mij gaat het trouwens over een waargebeurde 'slag'. Maar dat doe ik even uit m'n hoofd dus ik kan er naast zitten...

avatar van trebremmit
4,0
Dat las ik op wikipedia, er staat dit:

Johnny the Fox - Wikipedia - en.wikipedia.org

John Alcock has stated that "Massacre" was written in the studio.[3] Its lyrics came after Lynott was visited in hospital by a Protestant clergyman, and Catholic Lynott became defensive. Later he regretted his reaction, and wrote the lyric condemning religious prejudice.


Niet helemaal een aanklacht tegen religie, maar meer tegen religieuze vooroordelen. Iets anders dus dan ik eerst beweerde. Ik vond het zelf wel een interessante tekst, en was benieuwd of het over een waargebeurde slag ging, maar dat is waarschijnlijk niet zo.

avatar van vielip
4,0
Dit vind ik er ook nog over ergens op Google:

"... while the pounding 'Massacre' was essentially a sequel to 'Emerald'. Originally titled 'Little Big Horn', it was another song on slaughter, only this time the battle -lines had moved from ancient Ireland to the nineteenth century American Plains. But even when repeating himself, Lynott was routinely capable of vivid arresting imagery. 'Massacre' tells of 'six hundred unknown heroes killed like sleeping buffalo'; towards the end of 'Fool's Gold' ..." (location: 3267, in the Kindle edition).


Dan lijkt het toch over een 'slag' of een 'battle' te gaan.

avatar van trebremmit
4,0
Maar bij little big horn werd het Amerikaanse leger afgemaakt.
Het zal wel een fictief verhaal zijn dan.

avatar van vielip
4,0
Zou zomaar kunnen inderdaad. Er werden nogal de nodige geestverruimende middelen gebruikt door meneer Lynott dus there you go...

avatar van Geert van der Loo
4,0
Mooi afwisselend album. Een paar ijzersterke rockers (“Johnny”, “Don’t Believe A Word” en “Massacre” springen er voor mij uit). Funky “Johnny Fox Meets Jimmy the Weed”. Het mooie melancholische Borderline.

Genoeg te genieten op deze plaat, niet in de laatste plaats door het prima gitaarspel van Brian Robertson.

avatar van RonaldjK
3,0
Nadat ik ontzettend had genoten van Thin Lizzy’s Live and Dangerous en Black Rose, was Johnny the Fox hun derde album dat ik uit de bieb leende. Ergens in ’81 waarschijnlijk. Op de hoes uitgezocht, nadat ik her en der had gelezen dat dit uit de legendarische jaren met gitarist Brian Robertson kwam. Ook in de Lizzybiografieën die ik vanaf eind jaren ’90 las, kwam ik steevast tegen dat deze fase de allerbeste van de band was. Spoiler: oneens.

Als puber viel de plaat me tegen: ik wilde minimaal uptempo hardrock / metal, maar op deze plaat klinkt nogal eens softrock. Okay, hij is uit ’76 en voor de stevige rock en metal die ik wilde, was het toen nog niet de tijd, uitzonderingen als bij bijvoorbeeld Purple en Sabbath daargelaten. Maar de tempo’s zijn te vaak laag en de sfeer wel erg knus.
Alleen Johnny en Don’t Believe a Word vielen meteen goed, waarbij ik de bescheiden blazers in Johnny voor lief nam. Heerlijke riffs, ook al zijn de liedjes zeker niet hard. Midtempo liedjes als Fool’s Gold en Old Flame vond ik wel aardig, vooral dankzij de gitaarlijnen.
De ballades Borderline en vooral Sweet Marie bevielen op zich goed, maar omdat dit geen ruige plaat is, kakte de plaat daar wel erg in.

Mijn muzieksmaak veranderde door de jaren heen. Soms bevalt een album mij beter of juist slechter dan vroeger. Heb de plaat daarom gisteren en vandaag via streaming weer eens een paar keer gedraaid.

Wat opvalt is dat de liedjes hoorbaar een akoestische basis hebben. De weemoedige aard daarvan vond ik in 1981 mooi en dat geldt nog steeds. Ik herken van toen onmiddellijk diverse fraaie twin-leadgitaarmelodieën, die ik nog altijd kan meezingen. Goede composities.
Hetzelfde geldt voor enkele tekstfragmenten: zoals de verhalen over Johnny, of “But my home is where my heart is, and my heart is not at home” in Sweet Marie, waar de melancholie eraf druipt met op de achtergrond een sitar - perfect getimed. Lynotts fascinaties met geschiedenisverhalen en Amerika klinken in veel teksten, naadloos verweven met de Keltisch-Ierse wortels.

De ruige tracks doen me net als veertig jaar geleden weinig: bij Massacre en Boogiewoogie Dance mis ik nog steeds sterke riffs en de typisch knusse jaren ’70-productie helpt hier ook al niet.
In Sweet Marie werkt die productie juist wél, hoe heerlijk klinkt dat met zijn strijkersarrangement! Het zou zó door bijvoorbeeld Jonathan Jeremiah kunnen worden gecoverd, past goed bij diens hit Happiness.

De vergelijking met de Eagles, hierboven gemaakt door Kondoro0614, snap ik goed. Minder begrip heb ik voor Martin Popoff, wiens vlogs ik regelmatig op YouTube bekijk. Volgens de Engelstalige Wikipedia noemt hij het o.a. 'soft-edged metal'. Metal? Beter lijkt mij een kruising tussen westcoast- en Celtic rock, duidelijk gemaakt met het oog op de Verenigde Staten. Het resultaat heeft diverse mooie momenten, maar is als geheel wisselvallig.

avatar van Dirkrocker
4,5
Tja ook deze mag er weer zijn. Eigenlijk niks op aan te merken, op sweet Marie na beetje truttig nummer. Maar dat is voor mij ook het enige min puntje van heel de plaat.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:38 uur

geplaatst: vandaag om 19:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.