Doll Doll Doll is een breakcore album uitgebracht door breakcore-god Aaron Funk A.K.A, Venetian Snares. Het album is ongelofelijk duister en onwijs intens, het is niet zomaar het album dat je gaat luisteren als je op de fiets zit naar school. Het album past echt bij verdriet en depressiviteit.
Een goed punt is dat het album niet alleen zeer duister is, maar dat ook het breakcore genre door dit album opnieuw is uitgevonden. De beats staan niet meer centraal als iets dansbaars of iets wat leuk klinkt, maar het is meer een wapen geworden waarmee je letterlijkt wordt aangevallen.
Het album begint rustig, psychedelisch haast, met Pygmalion. Een nummer voorzien van onvolgbare ritmes, begeleid door een valse piano, die toch de goede noot aanslaat.
(Pygmalion was een Griekse beeldhouwkunstenaar, die zo'n mooi beeld had gemaakt dat hij erop verliefd werd. Hij vroeg de godin Venus of dit beeld tot leven gewekt kon worden, Venus stemde in en Pygmalion leefde nog lang en gelukkig.)
Daarna komt het meer ritmische Remi, een nummer dat heel mooi opbouwend is, niet dat elke maat een nieuw geluidje komt maar heel geleidelijk, echt iets wat mij elke keer kan boeien als ik het luister.
(Remi is een Franse jongensnaam en zal waarschijnlijk slaan op Remi van het boek Alleen op de Wereld. Het boek gaat over een weeskind die geen thuis heeft en dus echt alleen op de wereld is.)
Remi wordt al snel gevolgd door I Rent The Ocean, een nummer dat begint met vreselijk duistere beats, en dan ook echt VRESELIJK duister! Toch weet het nummer zich opeens in 3 seconden tijd te ontpoppen tot een melodisch geheel á la Rossz Csillag... inclusief zangkoor en blazers. Toch blijft de duisterheid de toon houden. Ik denk dat dit nummer samen met We are Oceans (Van Higgins Ultra Low Track Glue Funk Hits 1972-2006 ) de fundering hebben gelegd voor de later uitgebrachte albums Rossz en My Downfall.
Toch een connectie tussen klassieke muziek en oceanen voor de heer Funk...
Na I Rent The Ocean is het even ontspannen, neem goed gebruik hiervan, de rest van het album is niet echt ontspannend...
Maarja het begint dus heel jazzy, maar wordt als het ware aangevallen door strijkers. Dit is een sample van "Harvester of Sorrow van Metallic gespeeld door Apocalyptica"
(
http://www.youtube.com/watch?v=eVMYJTADyqY deze dus)
Prachtig gesampled, en het past perfect!
Dan bouwt het nummer zich uit, er komen beats en je denkt nu komt het, spanning op den top, ja ja, ik voel em,, de breakbeat en dan opeens,, een schreeuw
anti-climax, zou je denken. Maar dan opeens uit de noise komt een snerpend, agressief acid geluid voortzetten en dan opeens een heerlijk rapsample en het feest is al begonnen. Heerlijk beats gesteund door een schreeuw en razendsnelle hi-hats. Dan wordt het weer rustig en dan komt naar mijn mening een sample die zeker kan tippen aan the most sadistic, namelijk:
bust multiple assaults in small interims
As horrid as boris korloff was
When I cut ya neck, leave a little piece of skin so the head won%u2019t fall off
Hauled-off, sawed off shotgun blast
Gesampled van The Anthem, een rap nummer gemaakt door gemaakt door verschillende "grote" rappers, als Xzibit en Eminem. Weer iets kazigs, naar mijn mening, wat tot goud verandert is door de meester.
Hier is het nummer te beluisteren
YouTube - Eminem feat.RZA, Tech N9ne, Xzibit... - The Anthem (Dirty)
(Het stukje van de sample begint op 2.01 je ziet ook dat de sample is gecut precies tussen een regel in, mooi werk vind ik dat.)
Het nummer blijft energiek, maar bouwt toch af aan het einde. Een voicemail van een politiebureau(?) is te horen waarna een enge zware lach begint. En dan een mooie outro.
Dan staat Befriend a Childkiller opeens voor je klaar. Een nummer dat begint met een zeer duistere sample, de laagste stem op aarde? :-p
Maarja deze stem is dus van het spel Fallout 2 gesampled. Ik kan het origineel niet vinden jammer genoeg...
Dan na de voice samples begint het echte nummer, een redelijk te volgen nummer met ongelofelijk veel kleine geluidseffecten erin, maar dan ook echt ongefelijk, en komt er een sample van een oud reggae. Een nummer wat totaal niet agressief is, maar wat in deze context als een ongelofelijk gevaarlijk negroïde man klinkt. Deze man blijft je plagen met aanvallen nagevolgd door een sample die zegt Befriend a childkiller. Het is een nummer dat voor mij niet zo speciaal is, maar het zijn de geluidseffecten die het spannend maken voor mij.
Dat opeens uit het niets, begint een aanval, niet zomaal een aanval maar je moet het voor je zien als 2 miljoen aliëns die de aarde bestormen en elke miliseconden hoofden inslaan. Heerlijk hoe Venetian Snares je hier echt letterlijk aanvalt met beats. Het nummer heeft daarom ook niet voor niets Pressure Torture. Het is als het ware echt een Pressure Torture, je denkt elke keer dat er iets anders komt, maar de beats BLIJVEN doorgaan. Er is geen moment van rust totdat het opeens stil wordt. Er is een huilende vrouw te horen samen met regen en wind geluiden, dit is echt een heel creepy stuk vooral in de context met de rest van hem album.
Dan opeens hoor je een vrouwenstem, die zegt: What are you doing here?
gevolgd door een hijgende mannenstem, als een man die heeeel duidelijk weet wat hij gaat doen, namelijk iemand vermoorden. Een man die thuis zit en dan opeens weet dat hij die persoon gaat vermoorden. Hij doet een jas aan neemt een mes mee en stapt op de fiets hij rijdt keihard door de regen en komt aan bij het huis van zijn slachtoffer. Belt aan met vastberaden hand en klaart zijn klus.
De vrouw vraagt, what are you doing here?
Een logische vraag, maar de man zegt: Cause we hate you...
Redelijk beangstigend naar mijn mening, vooral dat WE..
Maarja na dit voorval worden de onderbroken beats meteen weer aangezet, harder en intenser dan eerst. De echte marteling begint, het stopt namelijk niet. Maar dan eindelijk stopt het, of eigenlijk stopt het jammer genoeg al want het gevoel dat het geeft is heerlijk en tegelijkertijd zeer storend...
Het nummer wordt uitgezwaaid door duistere ambient.
Dan begint Macerate and Petrify oftewel Weken en Verstenen.
Het nummer begint rustig, wat wel welkom is na Pressure Torture. Dan worden de ongemogelijke beats van dit nummer begeleid door rare geluiden, die afkomstig zijn van een vrouw, maar ik weet niet of het gesampled is van de huilende vrouw van het vorige nummer, de zang van het eind van dit nummer of heel iets anders, maar wat doet het er ook toe.
Het is voor mij een nieuwe manier om een beat te begeleiden en voor mij werkt het dus missie geslaagd voor Aaron.
Dan is het stil, je hoort alleen wind geluiden en een zachte hihat en dan komt er ween zoon geniale vocal sample,
Everyday, for éach and everyday of the rest of your miserable life, there is nothing for you but móre pain and sadness.
heerlijk :-d :-d
De echte beat volgt, een snelle beat die vaak wordt onderbroken door synths en andere geluidseffecten. Opeens komen stemmen: in the silence, in the silence
all i see, all i see
daarna het zelfde maar dan in een andere toonhoogte en dan weer een andere toonhoogte de beats bouwen op en dan weer een onderbreking, even rust maar je weet dat het zo weer gaat knallen. En ja dan opeens is het geheel te horen het is dit moment is voor mij een van de beste moment van het album, ook als is het kort.
De voice-sample is van Silence van Delirium
YouTube - Delerium - Silence ft. Sarah McLachlan (Tiesto Mix)
hier te beluisteren, luister op 2.43, daar begint de sample.
Dan komt All the Children are Dead.
Een nummer waar ik totaal niks over wil zeggen, het is een belevenis. Dit MOET je gewoon luisteren als je alleen bent om 5 uur snachts met het licht uit. Dan is het perfect.
Het gevoel van dit nummer is niet uit te leggen in woorden. Dit nummer overkoepeld eigenlijk het hele album, alle elementen van elk zit er in.
Voor mij is dit de kroon van perfectie en tevens het beste nummer van Venetian Snares.
Sjoerd Brill, zondag 11 oktober.