menu

Def Leppard - High 'n' Dry (1981)

mijn stem
3,68 (98)
98 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Metal
Label: Vertigo

  1. Let It Go (4:43)
  2. Another Hit and Run (4:59)
  3. High 'n' Dry (Saturday Night) (3:27)
  4. Bringin' On the Heartbreak (4:34)
  5. Switch 625 (3:04)
  6. You Got Me Runnin' (4:23)
  7. Lady Strange (4:39)
  8. On Through the Night (5:06)
  9. Mirror, Mirror (Look Into My Eyes) (4:08)
  10. No No No (3:12)
  11. Bringin' On the Heartbreak [Remix] * (4:33)
  12. Me & My Wine [Remix] 3:40 *
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 42:15 (46:48)
zoeken in:
avatar van Kronos
4,5
Ik vind Pyromania hun beste. Op Hysteria gaat het vooral nog om effect te sorteren in de grote stadions. High 'n' Dry is een prima album maar heeft niet zo'n sterke nummers als Pyromania.

avatar van Von Helsing
4,5
High 'n' Dry is naar mijn mening het beste album van DeF Leppard. Het debuut, Pyromania en Hysteria zijn ook goed, maar dit album is spontaan en er staan in de vorm van Let It Go, You Got Me Runnin' en Lady Strange nummers op die mij, nog nog altijd, spastisch doen rondlopen, als ware door het dolle heen, met klotsende oksels, door de huiskamer. Een jeugdige onbevangenheid van dit kwintet welk steeds minder werd qua release.

Bringin' on the Heartbreak mag er bovendien ook wezen.

avatar van vielip
3,5
Kronos schreef:
Op Hysteria gaat het vooral nog om effect te sorteren in de grote stadions.


Dat is ook overduidelijk zo. En dat is als hardrockband natuurlijk al een prestatie op zich als dit lukt. Maar om het album alleen daarop te beoordelen doe je de songs ernstig te kort vind ik. De nummers lijken misschien simpel maar zitten ontzettend knap in elkaar. Ja het is laag over laag opgenomen en voorzien van vele effecten. Maar dat gaat allemaal niet automatisch en vanzelf natuurlijk. De songs moeten wel worden bedacht en geschreven. En dat beheersten ze, met (grote) hulp van Mutt Lange, tot in de puntjes.

avatar van Dirkrocker
4,5
Hun debuut was leuk en zoekende , maar op deze plaat staat echt en band te rockenhalleluja. Zelfs de ballads komen binnen. Vind dit een van hun beste platen, samen met pyromania .

avatar van B.Robertson
4,0
RonaldjK schreef:


Veertig jaar later ga ik eens checken of ik nog altijd dezelfde weerzin voel bij het beluisteren van deze plaat, die ik nu via streaming afspeel.
Bij de eerste luisterbeurt is daar onmiddellijk de oude reactie: waarom zingt die Elliot toch zo geforceerd?


Omdat het maar een 'kleurloos', 'anoniem' stemmetje is op het debuut, dacht Joe Elliott misschien zich enig karakter aan te meten à la Brian Johnson, of iets in die strekking. Het moet 1985 geweest zijn dat ik 'High 'n' Dry' van de bibliotheek leende en op cassette zette. Alhoewel het album altijd een zekere cultstatus bij mij heeft behouden duurde het decennia dat ik het eens aanschafte. Onlangs de 2018 remaster-CD besteld, zonder die bonustracks van die oude CD-uitgave die ik vaak genoeg in handen had maar nooit aanschafte. Idem voor een tweedehands LP die er nooit gekomen is. In de tussenliggende jaren het album nog wel eens gehoord maar daar bleef het bij. Oorspronkelijk niet bijzonder goed verkocht in het thuisland en in de States zie je anno nu die remaster ook niet vaak. 'Let it Go' heeft wel wat AC/DC-invloeden als je hoort hoe de ritmesectie hun partijen invult en het titelnummer leunt daar zwaar op, en de zanger meet zich wat Brian Johnson-maniertjes toe met de nodige kreetjes en geschreeuw buiten de coupletten en refreinen om. Songmatig goed overeind gebleven al ga ik niet meer zo hard op 'No No No'. In navolging van dit album dat debuut ook gekocht en daar val ik juist over de zang.

avatar van RonaldjK
1,5
We houden zo'n beetje van dezelfde genres en bands denk ik, tegelijkertijd kunnen we onderling zó verschillen op de details, zelfs over soortgelijke zangers. Zoals hier: op welk album klinkt Elliot beter?
Net als dat je van hetzelfde album kunt houden, maar sterk van mening kunt verschillen welk nummer het beste is. Of wat nou de beste muziek van een artiest is.
Juist die kleine verschillen vind ik merkwaardig (Huh? Hoor je dan niet wat ik hoor?) en tegelijkertijd zijn ze regelmatig de reden van leuke discussies zoals hier. Ik leer er ook weer van.

Voor ons zijn deze gesprekken logisch (toch?), maar een buitenstaander hoort mogelijk niet eens het verschil tussen Johnson / Elliot / Dirkschneider etc. etc. Ik ken zelfs iemand wie het nooit was opgevallen dat er vóór 1980 een andere zanger bij AC/DC zat, terwijl hij wel de nodige cd's van de groep heeft.

Toen Hear 'n Aid een hit had met Stars (1986), weet ik nog dat ik iemand enthousiast erover vertelde. Hij/zij (weet niet meer wie dat was) reageerde verbaasd: 'Huh, zijn dat verschillende zangers dan? Ik dacht dat het één en dezelfde was!'

avatar van B.Robertson
4,0
Ja de smaak komt aardig wat overeen. De ene band zal me wat nader staan dan de andere. Joe Elliott zou hierna pas echt zijn draai vinden en over het algemeen vind ik de gitaristen meer de sfeermakers. Ik weet niet meer exact hoe ik het album destijds opgenomen heb, maar dat was het grootste deel op een halfuurkantje en iets op een 2x 45-minuten tape met restnummers. De laatste jaren speelde het gevoel of ik nog wel zin in die 'herrie' had, maar toch leuk zo'n remaster met uit beleefdheid 'On Through the Night' in het kielzog. Alhoewel dat meer op NWoBHM borduurt moeten er, als je het naleest, destijds al fans van het eerste uur afgehaakt zijn om 'Hello America', die vind ik dan best wel leuk, maar dat terzijde.

3,5
Tweede , jonge hondenplaat van Leppard met ietwat aan AC/DC refererend songmateriaal. Lange zat hier ook al achter de knoppen, maar het resultaat is niet zo indrukwekkend als op latere albums Pyromania en Hysteria. Wat blijft is een lekkere rockplaat met rockers als het prima On through the night, Lady Strange en de fenomenale ballad Bringing on the Heartbreak. 3,5 ster

avatar van Kronos
4,5
Het boeit me te weinig om een goede afbeelding te zoeken maar eigenlijk staat hier de verkeerde hoes. Het blauw in het zwembad was oorspronkelijk niet zo egaal blauw.

avatar van Edwynn
4,5
Ik heb een cd waarop het water eveneens niet zo blauw is.

avatar van vielip
3,5
Geinig detail. Nooit geweten dat er verschillende versies in omloop zijn.

avatar van Kronos
4,5
Ik weet niet of er verschillende versies zijn. Op Discogs vind ik er geen met zo'n nieuw geschilderd zwembad.

Albumtitel kan wel verschillen. Op sommige versies is die in het zwart, op andere in het rood.

avatar van Kronos
4,5
Volgens mij photoshop of zoiets.

Op die te blauwe versie zie je onder de titel iets van bewerking, in de aflijning van het blauw. Het komt daar een stukje verder in het zwart-wit gedeelte, juist op de plaats waar normaal een wit lijntje doorloopt van het blauw tot in het zwart-wit.

vervalsing

origineel

avatar van vielip
3,5
Is inderdaad goed te zien via die linkjes. Mooi speurwerk


avatar van MetalMike
4,0
Wat een zalige plaat is dit zeg...
Drums klonken nog niet zo plat en hol (huh!?) en de nummers vormen een mooi geheel, qua kwaliteit heel constant. Was later toch wat minder consistent. "Lady Strange" was en is nog steeds mijn favoriet, apart sfeertje heeft dat nummer.
Lekker rauw hier ook nog, AC/DC gemengd met de toen al melodieuze typische Leppard stijl, een eigen smoel had dat wel, eigenwijs. Samen met Hysteria wel mijn favoriet, met een lichte voorkeur voor deze.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:15 uur

geplaatst: vandaag om 06:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.