Sugababes – Catfights and Spotlights
‘Change’ was een album met vooral radiovriendelijke popsongs en goed in het gehoor liggende nummers. Ze scoorden er zelfs hun best verkopende nummer mee in ‘About You Now’. Het was hun meest commerciële album tot dan toe. En daar was dan de opvolger ‘Catfights and Spotlights’ dat, ondanks de kinderlijke titel, hun minst radiotoegankelijke album sinds het debuut 'One Touch' is.
‘Catfights and Spotlights’ is het album waar de Sugababes veranderden van meisjes die popnummers maken naar volwassen vrouwen met iets diepere teksten over relaties en waarin serieuzer naar het leven wordt gekeken. Waarschijnlijk wilden de Sugababes wat Take That op een of andere vreemde manier ook was gelukt: de transformatie van ‘just another boyband’ naar een volwassen groep, zonder hitgevoeligheid te verliezen of aan populariteit in te moeten winnen.
Het is uiteindelijk een album geworden dat volwassener klinkt dan hun vorige albums, en tegelijkertijd ook introspectiever. Het geluid neigt wat naar pop, R&B en funk met een donker sausje eroverheen.
‘Girls’ was de eerste single en was geen daverend succes, desondanks stond het nog vier weken in de UK top10. Het nummer is grotendeels opgebouwd rond een sample van Ernie K. Doe’s ‘Here Come the Girls’. Ik weet nog heel goed dat ik dit nummer voor het eerst hoorde en enorm teleurgsteld was. Nu, ruim 6 jaar later, vind ik het wel een erg goed nummer. Al moet ik zeggen dat ik de
Klas Ahlund Re-Work net iets leuker vind.
‘Unbreakable Heart’ weerspiegelt de verandering van meidengroep naar damesband tekstueel wellicht het beste. ‘
If I walk through my whole life, choosing the safe side... I’ll miss out on the real thing... What good is an unbreakable heart?’. Een krachtige ballad die staat als een huis. Sowieso bestaat de tweede helft van het album grotendeels uit ballads, maar absoluut niet van het zeurderige type. ‘Sunday Rain’ is een prachtig, donker nummer met mooie harmoniën in het refrein. Perfect voor een.... regenachtige zondag.
‘Can We Call a Truce’ is een emotionele, doch afstandelijke, afsluiter, waarschijnlijk geschreven over ex-Sugababe Mutya. Heidi’s stem is zo geprogrammeerd dat het net lijkt alsof het door een ijs-koningin wordt ingezongen.
In ‘Side Chick’ komt alles wat de Sugababes goed kunnen samen in één nummer. Een pakkend R&B nummer doordrenkt van een stampende beat en een piano, met semi-raps van Keisha en Amelle eroverheen. Ik had dit graag als single willen zien, ben benieuwd of het nog wat voor elkaar had gekregen in de charts. Een heerlijke flow heeft dit nummer. Het meest opmerkelijke is dat er nergens ruimte is gelaten voor een deel zonder zang. Dit was vrij snel al mijn all-time favoriete nummer van de Sugababes en dat is het na al die jaren nog steeds.
‘Nothing’s as Good as You’ is een leuk, schattig nummer met een lief refrein.
’’Baby it’s alright if you take me out tonight’’. ‘Beware’, grotendeels gezongen door Amelle, is vooral erg pakkend.
Ik wil niet alle nummers langslopen maar ze zitten stuk voor stuk sterk in elkaar. Enkel ‘Hanging on a Star’ vind ik iets minder.
Een minpuntje aan het album is dat de solo’s onregelmatig verdeeld zijn. Amelle zingt alle coupletten op het nummer ‘Beware’ en Keisha heeft het overgrote deel op het nummer ‘Side Chick’. Nu hoef ik echt niet alle ‘Babes steeds op elke track te horen, en tussen Amelle en Keisha wordt nog wel redelijk afgewisseld, maar Heidi krijgt echt beduidend minder te zingen dan de andere twee. Op ‘Beware’, ‘No Can Do’ en ‘Unbreakable Heart’ zingt zij slechts de korte bridge naar het refrein. Op ‘Sunday Rain’ krijgt ze maar drie regels toegespeeld en op ‘Side Chick’ is ze helemaal niet te horen (m.u.v. een paar ad-lips in het derde couplet als je heel goed luistert).
Kleine minpuntjes daargelaten leveren de Sugababes met ‘Catfights and Spotlights’ een album af dat staat als een huis en zeker meer succes verdiende dan het uiteindelijk kreeg. Het grootste probleem is dat er geen hits op staan. ‘Girls’ is het meest hitgevoelig en daarom ook een geschikte keuze geweest als eerde single, maar zelfs deze presteerde teleurstellend. Dit album behaalde uiteindelijk slechts de 8e plaats in de UK charts en zorgde er, tot mij spijt, voor dat bij het volgende album de sound en richting weer totaal veranderde.
Jammer. Graag had ik de Sugababes in de voetsporen van Take That zien treden. En met de kwaliteit van het materiaal op dit album was dat ook meer dan terecht geweest.
Met stip is dit dan ook mijn favoriete Sugababes album.