menu

Alela Diane - To Be Still (2009)

mijn stem
3,66 (128)
128 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: Rough Trade

  1. Dry Grass & Shadows (3:12)
  2. White as Diamonds (3:36)
  3. Age Old Blue (4:00)
  4. To Be Still (5:27)
  5. Take Us Back (4:43)
  6. The Alder Trees (3:28)
  7. My Brambles (4:59)
  8. The Ocean * (3:43)
  9. Every Path (4:12)
  10. Tatted Lace (4:47)
  11. Lady Divine (5:12)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 43:36 (47:19)
zoeken in:
avatar van IntoMusic
4,0
Trouwens een zeer mooie en subtiele hoes. Past absoluut bij haar en vind ik wat volwassener overkomen als op Pirates.... Achja, kleine meisjes worden groot

(verwijderd)
Deze cd is veel rijkelijker en gevarieerder dan de Pirate's Gospel (welke wel een aantal zeer mooie momenten kende!)..
Of het een volwassener geluid is weet ik niet, alleen is het muzikaal vooral heel erg gegroeid. Zelf helemaal gek van White as Diamonds! Zeer beeldende teksten!

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Eind vorig jaar schreef ik over de plaat The Silence Of Love van Headless Heroes, waar bijzondere covers van Nick Cave, Vashti Bunyan, I Am Kloot, The Jesus & Mary Chain en Daniel Johnston op stonden. De zangeres van Headless Heroes, Alela Diane uit Nevada, heeft daarnaast onder haar eigen naam twee albums gemaakt waarvan zij zelf de nummers schreef. De eerste heet The Pirate's Gospel en komt uit 2006. Recent kwam haar tweede solo-album uit, getiteld To Be Still. Het zijn beide prachtige tijdloze folk-album, waar haar gitaarspel en bedwelmende stem met country-snik op de voorgrond staan. Soms wordt ze begeleid door een slide-gitaar, banjo of viool en zachte percussie. Het is muziek waar veel lucht en stilte in zit. Het is geen muziek die overdondert, maar Diane's melodieën kabbelen verleidelijk je hoofd binnen en wiegen je mee naar een geisoleerde plek van pure schoonheid, ongerepte natuur en mysterieuze vertellingen.

Bron: http://kasblog.punt.nl/

avatar van IntoMusic
4,0
Net het album voor de allereerste keer beluisterd. Heb de versie met dvd, dus daar ben ik ook nog erg benieuwd naar.
Mijn eerste indruk is erg positief: iets meer melodie als haar debut en mooie teksten. Wat zingt deze meid toch erg natuurlijk en (voor mijn gevoel) makkelijk de teksten weg. Ik krijg af en toe het gevoel dat ze je meeneemt, aan de hand, al wandelend door de weide waar ze voluit verteld over vanalles en nog wat. Beetje het 'bloemetjes en bijtjes' gevoel.
Dit is absoluut niet negatief bedoeld, maar zo komt de sfeer van dit album op mij over en dat is erg lekker.
Mijn beoordeling volgt nog na wat meer luisterbeurten...

tip_of.yourstar
Prachtige plaat. Ik vind 'm stukken beter Pirate's Gospel (die vond ik nogal saai uitvallen). Age Old Blue is mijn favoriete nummer.

Social_Mask
Alela Diane wist met The Pirate's Gospel mij van m'n stuk te brengen - in positieve zin uiteraard. Een gevoel in mij wist op te roepen dat mij wanhopig deed zoeken naar een God om die te bedanken. En dat is nog een understatement. Dus Diane had wel iets waar te maken; mijn verwachtingen. Ik ben er alleen niet helemaal uit of haar dat gelukt is. Een ding staat wel vast: beter dan The Pirate's Gospel is het niet, en dan zou ik eigenlijk ook niet mogen verwachten. Dat zou niet eerlijk zijn.

Het album begint uiterst aardig met Dry Grass & Shadows. Een erg sympathiek nummer. En dat is Alela Diane ook; sympathiek. Dat hoor je ook terug, en ook nederigheid en bescheidenheid zijn trefwoorden die in mij opkomen als ik haar hoor zingen. De lijn van dat alles zet zicht voort tot het titelnummer. Al produceert Alela misschien wel het mooiste geluid dat ik een vrouwelijke mond heb horen verlaten, maar dat staat niet altijd gerant voor een goed nummer. Ik wil niet zeggen dat het slecht is, nee, doorvoor zingt ze te mooi. Maar minder pakkend. Gelukkig herpakt ze zich weer bij My Brambles - in mijns inziens het beste nummer. Dit is ook het moment dat de kracht, de uitstraling, de werking van The Pirate's Gospel tevoorschijn komt. Het eerste deel was goed, maar slechts een schim van dat ene plaatje. Maar het tweede deel.. dat is een ander verhaal. Stuk voor stuk prachtige nummers, met als hoogtepunten The Ocean en Every Path. Zucht, zucht, zucht.. wat mooi.

Alela Diane doet denken aan Vashti Bunyan. Zoals IntoMusic al opmerkt het 'bloemetjes en bijtjes' gevoel is aanwezig. Alela Diane is het meisje waar je verliefd op wordt als 17-jarige romanticus. En daar is toch niks mee, of wel?

Social_Mask
Social_Mask schreef:
My Brambles - in mijns inziens het beste nummer.


Dit neem ik terug. The Ocean en Every Path dat zijn dé nummers... Schoonheid was zelden zo dichtbij.

Put your hand upon my breast
My little darlin', I know of restlessness
My little darlin', I know of restlessness


- de herhaling van sommige woorden of zinnen zijn zo uitstekend getimed wat ze nóg meer kracht geeft.

1,5
Alela Diane zou helemaal in mijn straatje moeten liggen, folky, melancholisch, ingetogen, op papier klopt het allemaal wel, maar in de praktijk kan ik geen nummer van haar uitzitten...
Ok, White as Diamonds red ik wel, die hou ik. Maar de rest is me veel te zeikerig. Mens, zing eens; trek eens van leer; zeg eens wat! Dit album klinkt alsof ze er zelf ook niet zo'n zin in had. Nou, dan ik ook niet.

avatar van sander.h
2,0
Tsja, ik weet het ook nog niet met dit album.
Waar ik The Pirate's Gospel nog geregeld opzet, heb ik bij dit album toch eigenlijk weer snel de neiging om iets anders op te zetten.

Op de een of andere manier komt het door het stemgeluid van Alela zelf, die gaat me hier redelijk snel irriteren. Vooral bij de nummers waarbij ze midden in een zin overgaat naar haar kopstem en dan weer terug.

Wellicht is Alela Diane ook typisch zo'n artieste waarvan 1 album in mijn collectie voldoende is.

Ik zal dit album zeker nog niet afschrijven, daarvoor zijn nummers als The Ocean toch wel te mooi. Maar mijn voorkeur gaat op dit moment toch echt wel uit naar The Pirate's Gospel.

avatar van midnight boom
3,5
vandaag gescoord in de deluxe versie voor 5 euro, ben benieuwd!

avatar van Tupelo
3,5
O-hoe-wo-hoe-wo-hoe.

Nee, dit album groeit niet met meerdere luisterbeurten. Sterker nog, het gejodel wordt elke keer alleen maar irritanter. Zo’n nummer als White as Diamonds, dat prachtig begint, stelt al snel teleur. Dat voortdurende overslaan van haar stem tot in den treure – je moet na het beluisteren van de eerste helft van het album een tijdje bijkomen voordat het eindelijk uit je hoofd is verdwenen.

Ook het country-achtige geluid in sommige nummers, deels veroorzaakt door die steelgitaar, maakt dat dit wel heel ver weg ligt van het fenomenale Pirate’s Gospel. “Take us back”, zingt ze in het vijde nummer, en ze verwoordt dan prima wat ik voel.

Is het allemaal bar en boos? Nee, zo erg is het ook weer niet. De nummers waarin ze wat minder haar best doet – eigenlijk de nummers in de tweede helft van deze plaat - juist die zijn het meest de moeite waard. Toch nog 3,5 derhalve.

avatar van EttaJamesBrown
3,0
Was in 2009 fijn op Vlieland. Komt vandaag toevallig langs kabbelen.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:34 uur

geplaatst: vandaag om 06:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.