Neil Young had zich herpakt gedurende de jaren 90, na een toch wat laagdrempelige serie albums in het voorafgaande decennium. Zijn muzikale impulsen en bronnen van inspiratie bleken ook na het grauwe en diepzinnige Ragged Glory en het breekbare en ingetogen Harvest Moon nog niet te zijn uitgeput. Hij probeerde het atmosferische geheel uit begin jaren 70 nieuw leven in te blazen, maar de uitkomst doet zich in alle duisternis neerdalen tot de sfeer van Tonight’s the Night. De signatuur is overduidelijk dat van Crazy Horse, maar de subtiele veranderingen maken van Sleeps with Angels ook weer een hoogstaand muziekstuk.
De openingsklanken van de elektrische piano ondersteunen deze vooruitgang, waarnaast de drums als inslagen fungeren binnen het geheel. Neil klinkt breekbaar, aangeslagen en verpakt zijn teksten in de schoonheid van het muzikale geheel. De emoties vloeien rijkelijk wanneer machinegeweren een einde maken aan mensenlevens, waarnaast de pracht van het akoestische gitaarspel en de piano het verlies des te treuriger maken. In het stroeve en loodzware grungy titelnummer brengt hij een ode aan de net overleden muzikant Kurt Cobain en diens vriendin Courtney Love. Slopend hoe Neil zich door de ontspoorde klankenregen heen worstelt. De subtiele veranderingen tonen echter de schoonheid van het album aan, zo bewijst ook het tweeluik Western Hero/ Train of Love. Muzikaal op eenzelfde wijze, tekstueel totaal verschillend. Het absolute hoogtepunt vormt echter het meeslepende en langgerekte Change Your Mind. Met een klein kwartier niet alleen één van de langste werken uit zijn carrière, maar ook één van de meest enerverende tracks uit zijn oeuvre. Change Your Mind doemt op als een idee dat zich in je gedachten nestelt en niet meer loslaat. De pulserende werking van de herhalende gitaarklanken slepen je mee in veelzijdige solo’s en onverschrokken teksten des levens. In de rustgevende klanken van Trans Am brengt Neil zijn verhaal op vertellende wijze, hoe dieper de melodieën, hoe meer je geraakt wordt door de schoonheid ervan. Afsluiter A Dream That Can Last is met zijn bombast en pracht en praal de perfecte afsluiter van het album.
Sleeps with Angels laat zich omschrijven als een aardedonker en tekstueel zwaar werk, maar kent toch ook zijn subtiele en emotionele kanten in de prachtig ontwikkelende melodielijnen en het aangeslagen stemgeluid van Neil. Wat mij betreft dan ook het meest ondergewaardeerde album uit Neil’s omvangrijke carrière.
5*
Afkomstig van
Platendraaier.