vantagepoint schreef:
ik kocht hem en had helemaal niet door dat het een verzamelaar was. Maar is wel een verzamelaar die het meeste uit hun beste periode samenbrengt op een dubbel verzamel album.
Precies, en dat maakt dit album zo uitzonderlijk dat ik er graag de volle mep aan toeken (hoewel ik dat zelden doe met verzamelaars).
Onder invloed van de tijdgeest van toen kenden de Temps een heuse psychedelische periode, zo'n beetje van 1968 tot 1973. Een tijd waarin de befaamde Motown-producer Norman Whitfield druk aan het experimenteren sloeg met allerlei spacey geluidjes, veel echo's en andere effecten en vooral heel lange nummers met lange instrumentale passages.
Dat laatste leidde er uiteindelijk toe dat de Temptations de samenwerking verbraken na het album Masterpiece, omdat ze vonden dat ze als vocale soulgroep teveel het vehikel voor Whitfields producties waren geworden. Ga maar na: in nummers als Masterpiece en Papa was a rollin' stone kwamen ze maar op hooguit een derde van de totale songlengte aan het woord.
Probleem is alleen dat die afzonderlijke albums ook nummers kenden die de meer traditionele Temptations lieten horen. Dus dat voelde altijd wat ongemakkelijk bij het beluisteren van die platen.
Het mooie is dat deze dubbel-cd al die zwaar psychedelische tracks samenbrengt, en omdat het gaat om allemaal nummers uit een relatief korte tijdsspanne en opgenomen door dezelfde producer, klinkt het echt als een eenheid.
Binnen het concept is dan ook nog eens voldoende variatie aangebracht (venijnige funk, ballads, rockgitaarwerk en veel zweverigheid), terwijl het album een perfecte geluidskwaliteit heeft. Zowel de oorspronkelijke opname als de mastering zijn dik in orde. Hoogtepunten zijn naast die singles uit die tijd ook albumtracks als Take a stroll through your mind, Smiling faces sometimes en Plastic man.
Mooi dat iemand bij Motown op dit idee is gekomen. Hulde voor deze compilatie. Ik zet 'm nog eens op.