menu

August Burns Red - Constellations (2009)

mijn stem
4,05 (43)
43 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Solid State

  1. Thirty and Seven (3:19)
  2. Existence (3:54)
  3. Ocean of Apathy (3:57)
  4. White Washed (3:46)
  5. Marianas Trench (4:18)
  6. The Escape Artist (3:58)
  7. Indonesia (3:34)

    met Thomas Giles Rogers

  8. Paradox (3:19)
  9. Meridian (6:00)
  10. Rationalist (2:39)
  11. Meddler (3:54)
  12. Crusades (5:12)
totale tijdsduur: 47:50
zoeken in:
avatar van Exfrozen
5,0
Potverdorie wat kijk ik hier naar uit!
Deze band behoort onderhand tot 1 van mijn favorieten.
Niet zo gek wanneer de drums, zang en gitaren zo 'belachelijk, niet normaal, lekker' heersen.
Het eerste nummer 'Thirty and Seven' inmiddels als single uitgebracht en tja wat moet ik erover zeggen. WORSHIP!

avatar van Exfrozen
5,0
Zojuist gelekt! KNALLEN!!

bennerd
Het nummer dat ze live op Graspop '09 gespeeld hebben knalde inderdaad wel ja. Ben ook benieuwd.

avatar van Exfrozen
5,0
Ik begin maar met een 4,5.. Het zal waarschijnlijk toch een 5 worden, want het is echt een geniaal album.
Iets 'toegankelijker' dan "Messengers", komt denk mede door de afname van de breakdowns. Desalniettemin zitten die er nog steeds in en krijg ik nog steeds genoeg pijn in me nek.
Meddler en White Washed behoren overigens tot de parels van de plaat. DE PLAAT van 2009 kan ik nu al met zekerheid zeggen.

avatar van james_cameron
4,5
Haal ik zomaar het gemiddelde omlaag met mijn toch vrij hoge score. Verpulverend album, een echt lesje in hoe maak ik een metalcorealbum dat uitsteekt boven het maaiveld. Volop brute kracht, melodie, afwisseling en niet te vergeten: sterke songs. Wat een sterke zanger en wat een heerlijk gitaar- en drumwerk. Diepe buiging. De produktie is ook optimaal goed. Topper in het genre, gaat vast hoog eindigen in mijn jaarlijstje.

avatar van knoltor
4,0
Ik sluit me aan bij de lofzangen hierboven. Wat een knaller dit! En wat een ongelofelijk precisiewerk. Iemand de band dit ook al live zien doen? Ik ben benieuwd.
Dit album behoort in ieder geval al tot de betere releases van het jaar, voor zover ik op de hoogte ben.

bennerd
Yep, ook live zijn deze mannen overtuigend.

avatar van Exfrozen
5,0
bennerd schreef:
Yep, ook live zijn deze mannen overtuigend.

Jazeker! Eind oktober weer Melkweg! Knallen!

En ik ben eruit.. Constellations beter dan Messengers!

avatar van ConfuseMyCat
Onlangs nog in België met Bring Me The Horizon ( ) en A Day To Remember


avatar van steve666
3,5
Goede metalcore!!!! wauw, weer een stuk beter dan hun vorige album!!

avatar van Gajarigon
4,0
Brutale metalcore die aan qua techniciteit aan het absurde grenst. Ziedaar in een notendop de muziek van de christelijke metalband August Burns Red. Met Constellations onderscheiden ze zich merkbaar van de overvloed aan middelmatige metalcore bandjes, door muzikale hoogstandjes vlot te combineren met lekkere nummers. En hoewel het geen album zonder fout is, is het wel een absolute topper binnen het genre. Voor diegenen die niet weten wat ze moeten verwachten: denk Meshuggah die Dillinger Escape Plan coveren, ... of omgekeerd.

Het is niet eenvoudig een album met zulk een overvloed aan muziek te bespreken. De riffs en ritmewijzigingen volgen elkaar in genadeloos hoog tempo op, en door het gebruik van zowel brutale chugga chugga breakdowns als bluesy tussenstukjes zit er veel spanning in de muziek. Zowel de gitaren, drums als zang zijn met mathematische precisie uitgevoerd, wat voor een genre als metalcore zeker geen sinecure is. De gitaren klinken goed, en brengen zowel catchy riffs als memorabele soli. Ze combineren een erg zware, donkere sound wonderwel met melodie op bijvoorbeeld Meddler. De drums zijn van een belachelijk hoog technisch niveau, maar klinken helaas iets te gladjes, al kan het bij deze snelheden misschien wel een noodzaak zijn om met triggers te werken. Metalcore staat of valt echter met de zang, wat daar knelt het schoentje maar al te vaak. Gelukkig is Jake Luhrs begenadigd met een ferm keelgat, en het hele album door, zonder noemenswaardige pauze, schreeuwt 'ie de boel bij mekaar met diepe, machtige uithalen. Op de zeldzame momenten dat er cleane achtergrondzang bij komt (bijvoorbeeld het schitterende Indonesia) wordt duidelijk dat ze dit ook beheersen, en zelf ben ik benieuwd of ze dit pad ooit verder zullen uitdiepen.

Het niveau is wel niet zo heel constant over het album. Enkele nummers springen er duidelijk uit (Marianas Trench, Crusade en Meridian), terwijl enkele nummers wat blijven hangen in genreclichés (The Escape Artist, Rationalist ) met overbodige break-downs die het tempo helemaal uit het nummer halen. Vooralsnog niet de hoogste score, maar dit is zeker een ontdekking geweest.

avatar van Don Cappuccino
3,0
Toch dan maar eens het hele album opzoeken, ze zijn hier wel erg positief over dit album. Wel eens paar nummers van gehoord, maar dat wist me niet zo te overtuigen.

avatar van Don Cappuccino
3,0
Word deze band niet enorm overgewaardeerd? Ik bedoel: Ze spelen dezelfde riffjes als al die andere bands en af en toe zitten er rustige stukjes in en dan kunnen ze zich onderscheiden van andere bands in dit genre. Het is wel goed, maar op een gegeven moment begint het op elkaar te lijken, van mij had hij iets korter mogen zijn. Hoogtepunt vind ik Indonesia met de zanger van Between the Buried and Me! Ik las wat reviews van dit album en zeiden ze dat deze band hetzelfde straatje in gaat als de band Misery Signals. Dat ben ik nu aan het beluisteren en dat vind ik vele malen beter, veel vetter dan deze band. 3 sterren. Daar gaat het gemiddelde!

avatar van Gajarigon
4,0
Had je, mits wat andere bandnamen, zo kunnen posten bij een Opethalbum. Het is net dit gevarieerde gebruik van afwisseling dat de muziek van de nodige spanning voorziet - dan weet je als luisteraar plots van "opgelet, het kan hier elk moment gedaan zijn met de gitaarplukkerij in ruil voor iets compleet anders". Sommige rustige passages doen me trouwens nogal erg Opethiaans aan, maar dat geheel terzijde.

Feit is dat August Burns Red zeker niet het genre heruitgevonden heeft, ze zijn gewoon een atypisch voorbeeld van een genre waar helaas ook erg veel middelmatig, cliché-overladen groepen inzitten die mekaar op elke release klonen. ABR steekt er zowel qua technische franjes als qua nummers toch wel bovenuit, maar dat alle nummers wat op elkaar gelijken zal denk ik wel altijd het geval blijven, tenzij ze nog meer rustigere passages gaan inbouwen. Zoals ik al liet blijken in mijn 'mening' zie ik dat ook wel zitten, net zoals Opeth dat ook deed met bijvoorbeeld Blackwater Park.

Om nu concreet op je vraag te beantwoorden: deze band wordt denk ik net correct gewaardeerd: (erg) goeie metalcore, niets superspeciaals maar wel oer-fucking-degelijk, en dan gaan de fans natuurlijk allemaal een hoge stem geven, en aangezien dit nu niet echt muziek is die jan-met-de-pet beluisterd, blijft het stemgemiddelde erg hoog.

Misery Signals ken ik niet, dus daar spreek ik me niet over uit.

avatar van Don Cappuccino
3,0
Dit kun je toch niet vergelijken met het geniale Opeth? Ik snap die vergelijking niet, er zitten wel rustige passages in, maar die doen niet aan Opeth denken. Ik vind de balans bij het album Controller van Misery Signals veel beter tussen de rustige passages en de harde stukken,

Gajarigon schreef:
Voor diegenen die niet weten wat ze moeten verwachten: denk Meshuggah die Dillinger Escape Plan coveren, ... of omgekeerd.


Van deze opmerking snap ik al helemaal niks. Ik hoor hier in de verste verte geen Meshuggah of DEP in.

avatar van Gajarigon
4,0
Qua muziek op zich is dit, op één of twee rustige passages na, inderdaad helemaal niet te vergelijken met Opeth. Maar ik vergelijk ze er wel mee qua songmechanisme, om aan te geven dat ABR zich, net als Opeth, onderscheid van andere groepen in het genre door de genre-typische momenten af te wisselen met uitstapjes naar andere soorten muziek. Opeth doet dat door death metal plots te laten overgaan is akoestische folk/whatever, ABR doet het door overgaan in bluesy passages. Net doordat ze niet altijd opteren voor de breakdown, doorbreken ze het cliché en spelen ze op de verrassing, wat hun muziek (naar mijn mening) spannend maakt. Voor sommigen (zoals jij) zal het dan misschien lijken alsof ze net minder vet zijn, maar dat is nu eenmaal een keuze die ze hebben gemaakt en niet iedereen moet appreciëren. Als ze bij Misery Signal een andere (naar jouw mening betere) balans gebruiken, ligt dat puur aan de individuele perceptie, die blijkbaar afwijkt van de gemiddelde MuMeMening (die verre van heilig is hoor).

En die scheve beschrijving van de muziek was maar 'een poging tot', zoals het einde van de zin moest duidelijk maken. Verder denk ik wel dat de hectiek van DEP en de chugga-chugga dreunende zwaarheid van Meshuggah zeker terug te vinden zijn op dit album, al moet ik erkennen dat het maar een halfslachtige poging was om het te beschrijven. Maar kom, als je muziek vergelijkt met DEP en Meshuggah, dan zullen toevallige voorbijgangers wel weten wat voor soort muziek dit is, namelijk loodzware en snelle metal. Kwestie dat een fan van pakweg Tool zich hier niet aan mispakt.

4,0
ABR onderscheidt zich door de melodieuze insteek, en ik ben hier dan ook zeer over te spreken. Beste nummer? Indonesia.
4*

Gast
geplaatst: vandaag om 00:11 uur

geplaatst: vandaag om 00:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.