menu

The Paul Butterfield Blues Band - East-West (1966)

mijn stem
4,01 (90)
90 stemmen

Verenigde Staten
Blues
Label: Elektra

  1. Walking Blues (3:15)
  2. Get Out of My Life Woman (3:13)
  3. I Got a Mind to Give Up Living (4:57)
  4. All These Blues (2:18)
  5. Work Song (7:53)
  6. Mary, Mary (2:48)
  7. Two Trains Running (3:50)
  8. Never Say No (2:57)
  9. East-West (13:10)
totale tijdsduur: 44:21
zoeken in:
Down_By_Law
Beste blues album ooit?

Harald
Nee...dat nu weer niet maar wel een heel goede.

Down_By_Law
Vooruit dan maar... beste blues album van de jaren zestig dan!

avatar van Chronos85
5,0
Maar 18 stemmen voor dit legendarische album. Onbegrijpelijk! Paul Butterfield koppelde voor het eerst bluesmuziek aan Indiase drone-muziek. Vooral Work Song en de titelsong hebben zeer veel invloed gehad op grote bands als the Doors, Allman Brothers en Velvet Underground . De duogitaar werd voor het eerst volwaardig gebruikt (Allman Brothers), daarnaast was er organist die ook zijn ruimte kreeg voor jammen (the Doors) en de Drone en het gitaarwerk (Velvet Underground). Het album werd in 1965 opgenomen en kwam uit begin 1966. Het zou de bakermat zijn van het instrumentale gedeelte van the Bay Area/Laurel Canyon jamscene.
Ook het blues-gedeelte is zeer invloedrijk geweest voor de blanke British Blues Explosion geweest, eind jaren zestig.

avatar van SnelleSnake
5,0
Inderdaad vreemd dat dit zo onbekend is. Ik vind het nochtans net iets beter dan 'Bluesbreakers with Eric Clapton' dat uit diezelfde periode en zelfde stijl is. Waarschijnlijk dankzij Eric Clapton dat dat album meer bekendheid geniet. 'East-West' zelf is zo geweldig, hoe dat voortdurend opbouwt, terug stil valt om opnieuw op te bouwen naar een nieuwe solo.

avatar van Chronos85
5,0
Iemand heeft er werk van gemaakt om East-West te analyseren, maar dan niet alleen de studioversie maar ook drie liveversies die op zichzelf ook interessant zijn. De derde liveopname duurt 30 minuten en schijnt erg bijzonder te zijn geweest. http://www.mikebloomfieldamericanmusic.com/eastwest2.htm

avatar van Ronald5150
4,0
"East-West" is een album uit dezelfde periode als "Bluesbreakers with Eric Clapton" van John Mayall. Zowel Paul Butterfield als John Mayall en zijn Bluesbreakers zijn ongelooflijk belangrijk geweest voor de toenmalige bluesscene. Het voordeel van John Mayall is dat hij in Eric Clapton een bekende en legendarische gitarist in de gelederen had en dat eigenlijke elke lead gitarist bij John Mayall wel een zekere status heeft bereikt (bijvoorbeeld Peter Green, Mick Taylor, Walter Trout, etc.). Toch doet de Paul Butterfield Blues Band nauwelijks onder voor John Mayall en zijn kornuiten. Je zou zelfs kunnen zeggen dat Butterfield en zijn muzikanten, waarbij gitaristen Mike Bloomfield en Elvin Bishop de hoofdrol opeisen, experimenteler en gedurfder zijn. "East-West" is daar een goed voorbeeld van. De blues is doorspekt met invloeden uit de jazz en op de instrumentale lange jamtracks "Work Song" en de titeltrack "East-West" zijn zelfs Oosterse invloeden te horen. Daarnaast komen ook traditionele bluessongs voorbij als "I Got a Mind to Give Up Living". "East-West" is een uitstekende bluesplaat al is het niet mijn favoriet van Paul Butterfield en zijn band. Die eer gaat naar "The Resurrection of Pigboy Crabshaw". Desondanks is "East-West" een hoogtepunt uit de bluesscene van de jaren 60.

avatar van jorro
3,5
Op een terechte 30e plek in de 100 Greatest albums of 1966 en op per heden 31e in de Best Ever Albums 1966.
Terecht want het was de voorbode van Doors en Allman Brothers Band. In hun muziek klinkt dit album sterk door. Het is geen muziek die ik grijs draai hoewel het album geen echt zwakke momenten kent,
East-West is het prijsnummer. 13.10 minuten, voor die tijd bijzonder lang maar nergens saai.
3,5*

avatar van milesdavisjr
4,5
Waar het debuut al vrij sterk was vind ik de opvolger nog een stuk sterker. Rauwe blues maar wel een stuk veelzijdiger dan de eersteling. De basis is blues maar de ritmesectie legt af en toe fijne jazzy tapijtjes neer, om van te smullen. Never Say No vormt daar een mooi voorbeeld van. Hoogtepunten te over; het swingende Get Out of My Life Woman, dampende big city blues in opener Walking Blues, of het melancholische maar prachtige I Got A Mind To Give Up Living. Zelfs de ellenlange maar veelzijdige afsluiter East-West heeft zijn charme, een song voort gedreven door Oosterse en psychedelische elementen, fraai hoor. 54 jaar oud en nog steeds klinkt deze plaat urgent en fris. Hoewel ik geen pure blues liefhebber ben mag dit plaatje vaak zijn rondjes draaien in huize Davis Jr. Hoewel er maar een jaar tussen het debuut en deze worp ligt - ik weet niet of dit songmateriaal al langer op de plank lag - is de muzikale groei op een aantal punten opmerkelijk te noemen. Fijn om zo tegen het einde van het jaar weer een 'nieuwe' ontdekking te doen.

avatar van AOVV
4,0
In alles net wat beter dan het al niet misse debuut, dit East-West, met de afsluiter annex titelnummer als klapstuk; een waar bluesrock-spektakel!

De zang van Butterfield vind ik nog steeds niet van de sterkste, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door het bezielde harmonicaspel en geweldig gitaarspel.

4 sterren

avatar van Mssr Renard
4,0
Ik kan het niet anders dan met mijn voorgangers hier eens zijn.

Essentiële bluesrockplaat, met een enorme eeuwigheidswaarde. Ik kom later wel met een cijfer, als ik het wat meer op waarde kan schatten.

Het boek Bluesrock Explosion is ook erg lyrisch over Butterfield, Bloomfield en Bishop. Drie hoofdfiguren uit de bluesrock. Dus ik lees thuis nog even de lemma's over deze figuren door.

avatar van milesdavisjr
4,5
Hoe bluesy wil je het hebben; I Got a Mind to Give Up Living is zo lekker. Het is jammer dat de meeste vrienden en familie in mijn omgeving de blues geen warm hart toedragen. Nu is smaak altijd subjectief maar ze weten niet wat ze missen. Wat hebben de jaren 60 en 70 ons toch vreselijk mooie muziek nagelaten.
Paul Butterfield, geen hond kent hem in ons kikkerlandje maar wellicht is dat ook wel weer fraai, onbekend maakt onbemind, is dat ook niet het verhaal van de blues. De cirkel is zo weer rond.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:31 uur

geplaatst: vandaag om 00:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.