menu

Chris Rea - God's Great Banana Skin (1992)

mijn stem
3,79 (67)
67 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Magnet

  1. Nothing to Fear (9:13)
  2. Miles Is a Cigarette (4:23)
  3. God's Great Banana Skin (5:20)
  4. 90's Blues (5:07)
  5. Too Much Pride (4:27)
  6. Boom Boom (5:20)
  7. I Ain't the Fool (4:02)
  8. There She Goes (4:34)
  9. I'm Ready (4:55)
  10. Black Dog (4:10)
  11. Soft Top, Hard Shoulder (4:23)
totale tijdsduur: 55:54
zoeken in:
4,0
Nothing To Fear, meesterlijk!
Hard top, soft shoulder, mooi.
There She Goes, pijnlijk herkenbaar.

4,0
Ewel merci, 't is natuurlijk Soft top, hard shoulder!

avatar van Lamontagne
5,0
Een van de allermooiste Rea songs is toch Nothing to fear
echt een groots en grandioos nummer

avatar van musicboy
4,5
Na 'Auberge' was het voor Rea heel, heel moeilijk deze uitzonderlijke parel te evenaren. Hij deed het dan ook niet, maar leverde wel zoals gewoonlijk een sterk en degelijk album af. 'Nothing to Fear' kreeg ooit de kritiek een afkooksel te zijn van 'Private Investigations' van Dire Straits. Dikke zever dit. Rea's song begint met de instrumental en eindigt met zang, dus omgekeerd. Het gitaarspel is ook heel anders en eerlijk is eerlijk, gewoon subliem kippenvelopwekkend. Heerlijk hoe hij erin slaagt zo oosters te klinken en dan dat hoogtepunt, brrrrr. Mooie antiracistische boodschap ook, doet me denken aan 'Spelende Meisjes' van Boudewijn de Groot. 'Miles is a Cigarette' is ook zo'n parel, zo sfeervol, je waant je in een ruimte vol rook. De titelsong heb ik nooit echt begrepen, wat bedoelt hij eigenlijk? Andere favorieten zijn 'I Ain't the Fool' (herkenbaar voor mij) en 'There She Goes' (jammer genoeg ook herkenbaar). Het slotnummer is een laatste hoogtepunt. De overige nummers zijn eerder van gewone klasse. Al bij al een verdiende 4 sterren.

avatar van Jumpjet
4,5
Ik kende Chris Rea alleen als hitartiest van songs als Driving Home for Christmas en Josephine. Totdat een vriend mij dit album liet horen, wat toch duidelijk andere koek was. Niet veel later kwam ik het tegen in een uitverkoopbak en kocht 'm. Om hem vervolgens nauwelijks te luisteren. Tot ik een paar jaar geleden deze plaat weer eens draaide en gegrepen werd door het meesterlijke slide-gitaarspel van Rea en door de easy-listening achitge produktie heen hoorde wat voor een ijzersterke songs er op deze plaat staan. Mijn advies derhalve: kopen, luisteren, vergeten, nogmaals luisteren en tenslotte genieten.

4,0
Nothing to fear en Miles zijn meesterwerkjes.

avatar van Jumpjet
4,5
duran schreef:
Nothing to fear en Miles zijn meesterwerkjes.


Dat geldt voor vrijwel alle tracks op deze plaat.

avatar van Ronald5150
3,5
Na "Auberge" komt Chris Rea met het alleraardigste "God's Great Banana Skin". Deze plaat is niet zo goed als "Auberge" maar is desalniettemin een heel fijn album geworden. Met name de eerste twee nummers zijn van ongekende klasse, waarop Rea zowel vocaal als gitaartechnisch een hoogstandje aflevert. Op deze plaat zijn Rea's eerste stappen richting de blues al waar te nemen. Zijn slide gitaar klinkt donkerder en bluesier, net als zijn toch al diepe en warme stem. "God's Great Banana Skin" bevat geen echt grote hits, en is misschien daarom juist wel zo'n knappe prestatie.

avatar van Twinpeaks
4,0
Heerlijke plaat van Rea.Opener Nothing To Fear snijdt door de ziel als een warm mes door boter.De lome sfeer zet zich voort gedurende de hele plaat maar wordt nergens tam.Rea weet de composities spannend te houden door zijn mooie slidespel .Waar sommige platen van Rea vervallen in saaiheid zijn hier bijna alle tracks goed.Alleen Too Much Pride is niet zo mijn ding.FIjne plaat voor de brakke zondagochtend. 4 sterren.

avatar van lennon
3,5
Mooi album met hier een daar een iets zwakker nummer, maar als geheel erg mooi.

De meeste muziek van Rea is lekker laid back, en zelfs als het wat meer swingt blijft het netjes.

bij I'm Ready bleef ik een ander nummer in mijn hoofd houden, maar ben er nu achter welke dat is: the Sweetest Sweetest van Jermaine Jackson. Weet niet of ie daar überhaupt naar luistert, maar in dit geval lijkt het er wel heel erg veel op

avatar van Broem
3,5
Tjonge dat is lang geleden. Nothing to Fear is nog steeds een magistraal mooi nummer. Die gaat vanavond nog de cd speler in. Bijna vergeten dat ik dit album van Chris nog heb.

avatar van vigil
4,0
Broem schreef:
Tjonge dat is lang geleden. Nothing to Fear is nog steeds een magistraal mooi nummer. Die gaat vanavond nog de cd speler in. Bijna vergeten dat ik dit album van Chris nog heb.

Of deze vanavond nog de speler in gaat vraag ik maar verder ben ik het helemaal met je eens. Prachtig lied, samen met het titelnummer mijn favoriet van deze plaat. De goede man scoorde geen hits meer in de jaren 90 maar samen met Auberge heeft deze plaat meer te bieden dan menig album (met hits) uit de jaren 80.

avatar van musician
4,5
Goed album hoor, van Chris Rea.
Man maakt geen missers, componeert geweldig en is in de uitvoering nauwgezet, fraai om te horen. Ik moet zeggen om één of andere reden altijd eerder naar zijn jaren '80 werk terug grijp. Maar dat zal vermoedelijk wel een meer nostalgische reden hebben dan een dat daar een artistieke aan ten grondslag ligt.

Eigenlijk heeft Rea in de loop van de jaren geen missers gemaakt hoewel ik wel altijd een keer of twee denk dat ik een nummer zou hebben weggelaten.

Rea's albums lenen zich echter prima voor geschiedvervalsing: je compileert het erg gemakkelijk naar je favoriete samenstelling.
Maar ook zonder dat blijven de albums van zichzelf volledig overeind.

avatar van Melodic Fool
Ik luisterde van de week een prettige verzamelaar van de man. Toen mishoorde ik in een nummer 'god's great banana skin'. Ik was nou wel benieuwd wat hij nou werkelijk zong want iets anders kon ik er niet uit opmaken, alleen was ik te lui om op te staan en de cd te pakken.

Net dacht ik er weer aan, het liet me gewoon niet los. Google en; WAT nee dit meen je niet
En ik mag er niet eens om lachen van Chris

avatar van Teunnis
Slowchat verwijderd.

avatar van fish
musicboy schreef:
Na 'Auberge' was het voor Rea heel, heel moeilijk deze uitzonderlijke parel te evenaren. Hij deed het dan ook niet, maar leverde wel zoals gewoonlijk een sterk en degelijk album af. 'Nothing to Fear' kreeg ooit de kritiek een afkooksel te zijn van 'Private Investigations' van Dire Straits. Dikke zever dit. Rea's song begint met de instrumental en eindigt met zang, dus omgekeerd. Het gitaarspel is ook heel anders en eerlijk is eerlijk, gewoon subliem kippenvelopwekkend. Heerlijk hoe hij erin slaagt zo oosters te klinken en dan dat hoogtepunt, brrrrr. Mooie antiracistische boodschap ook, doet me denken aan 'Spelende Meisjes' van Boudewijn de Groot. 'Miles is a Cigarette' is ook zo'n parel, zo sfeervol, je waant je in een ruimte vol rook. De titelsong heb ik nooit echt begrepen, wat bedoelt hij eigenlijk? Andere favorieten zijn 'I Ain't the Fool' (herkenbaar voor mij) en 'There She Goes' (jammer genoeg ook herkenbaar). Het slotnummer is een laatste hoogtepunt. De overige nummers zijn eerder van gewone klasse. Al bij al een verdiende 4 sterren.


Lastige titel inderdaad. Op zich zelf al wel grappig. Het lied verhaalt over het gevaar van een te groot ego, over pech en geluk. In die context associeer ik een bananenschil als een potentiele uitglijder, daar waar je, plat gezegd, door op je bek kan gaan. Een hoogmoed komt voor de val idee? Zeker wanneer je in de veronderstelling bent dat je door God uitverkoren bent.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:45 uur

geplaatst: vandaag om 21:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.