musicboy schreef:
Na 'Auberge' was het voor Rea heel, heel moeilijk deze uitzonderlijke parel te evenaren. Hij deed het dan ook niet, maar leverde wel zoals gewoonlijk een sterk en degelijk album af. 'Nothing to Fear' kreeg ooit de kritiek een afkooksel te zijn van 'Private Investigations' van Dire Straits. Dikke zever dit. Rea's song begint met de instrumental en eindigt met zang, dus omgekeerd. Het gitaarspel is ook heel anders en eerlijk is eerlijk, gewoon subliem kippenvelopwekkend. Heerlijk hoe hij erin slaagt zo oosters te klinken en dan dat hoogtepunt, brrrrr. Mooie antiracistische boodschap ook, doet me denken aan 'Spelende Meisjes' van Boudewijn de Groot. 'Miles is a Cigarette' is ook zo'n parel, zo sfeervol, je waant je in een ruimte vol rook. De titelsong heb ik nooit echt begrepen, wat bedoelt hij eigenlijk? Andere favorieten zijn 'I Ain't the Fool' (herkenbaar voor mij) en 'There She Goes' (jammer genoeg ook herkenbaar). Het slotnummer is een laatste hoogtepunt. De overige nummers zijn eerder van gewone klasse. Al bij al een verdiende 4 sterren.
Lastige titel inderdaad. Op zich zelf al wel grappig. Het lied verhaalt over het gevaar van een te groot ego, over pech en geluk. In die context associeer ik een bananenschil als een potentiele uitglijder, daar waar je, plat gezegd, door op je bek kan gaan. Een hoogmoed komt voor de val idee? Zeker wanneer je in de veronderstelling bent dat je door God uitverkoren bent.