menu

David Sylvian - Manafon (2009)

mijn stem
3,35 (79)
79 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Avant-Garde
Label: Samadhisound

  1. Small Metal Gods (5:49)
  2. The Rabbit Skinner (4:42)
  3. Random Acts of Senseless Violence (7:06)
  4. The Greatest Living Englishman (10:55)
  5. 125 Spheres (0:30)
  6. Snow White in Appalachia (6:36)
  7. Emily Dickinson (6:25)
  8. The Department of Dead Letters (2:26)
  9. Manafon (5:23)
  10. Random Acts of Senseless Violence [Remix] * (6:23)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 49:52 (56:15)
zoeken in:
avatar van Mjuman
Net een paar nummers gedraaid, maar nog steeds geen klik - 'k laat 'em ff liggen. In plaats daarvan Gone To Earth helemaal (dubbel-lp) gedraaid. Tja, wat zal ik zeggen: stilte is gepast?

avatar van dix
3,5
dix
pretfrit schreef:
Het grote verschil tussen Hollis (..Morrison) en Sylvian is inderdaad de wijze waarop de stem is gebruikt . Niet als extra instrument, het geheel in balans. Meer als ..."voorlees moeder" waarbij achtergrondgeluid geimproviseerd wordt. Vloeiende, organisch gevormde "spoken word" met hogeschool improvisatie.

Je kunt inderdaad stellen dat de balans hier zoek is. Dat heeft te maken met de plaats die Sylvian's stem hier in het geluidsbeeld heeft (op de voorgrond) maar mij lijkt dat een aanwezige stem als die van Sylvian in ieder geluidsbeeld wel wat tegenwicht kan verdragen. Naar mijn mening zijn de improvisaties hier eenvoudigweg iets te mager.

avatar van Kokuil
1,5
'Voorleesmoeder Sylvian'. Mooier zou ik het niet kunnen verwoorden.

pretfrit
dix schreef:
(quote)

Je kunt inderdaad stellen dat de balans hier zoek is. Dat heeft te maken met de plaats die Sylvian's stem hier in het geluidsbeeld heeft (op de voorgrond) maar mij lijkt dat een aanwezige stem als die van Sylvian in ieder geluidsbeeld wel wat tegenwicht kan verdragen. Naar mijn mening zijn de improvisaties hier eenvoudigweg iets te mager.


Dat van die stem op de voorgrond schreef ik ook al...Dan hebben we het dus (gedeeltelijk) over productie.

Daarnaast meld ik de (donkere,kalme) monotone wijze waarop de tekst wordt voorgedragen. Daar kun je (lijkt mij) geen wilde of dynamische impro tegenover zetten dan is de balans zeker zoek.

Er is een concept bedacht wat aansluit op Sylvian's stem en voordracht. De productie en improvisaties zijn daar op aangepast. Ik meen te horen dat dat wat volgens Sylvian de bedoeling was, goed is gelukt.

Vergeet niet dat het een Sylvian album is. Hij had het idee en hij heeft de overige muzikanten uitgezocht. Dat zijn absoluut geen kleine jongens. Evenals Sylvian doen b.v. Parker en Fennesz niet aan half werk of concessies. Het idee wordt naar behoren uitgevoerd. dat is vakmanschap. of het publiek het smaakt is weer een ander verhaal..

Vraag is wie je "de schuld" kan geven van het niet volledig uit de verf komen van dit album (althans..volgens ons) en dat terwijl het basismateriaal (lees europese avant-garde top) zonder twijffel is

Baas Sylvian of zijn medewerkers?

avatar van devel-hunt
2,0
Het blijft een moeilijke plaat. Sylvian's maakt op Manafon nauwelijks iets wat muziek kan worden genoemd. Het zijn verhalen en gedichten die Sylvian voordraagt. Met op de achtergrond een aantal improviserende muzikanten uit de free Jazz en Avant-Garde scene. Het project is gedurft en wat mij betreft mislukt. Het voelt in zijn totaliteit kil en te clean aan, waardoor er geen enkel gevoel in zit. Waarschijnlijk vind Sylvian dit zelf een hele goede plaat. Maar als je Sylvian echt wilt hebben op zijn best Anno nu, koop dan de CD Slope van zijn broer Steve Janssen. Daarop is Sylvian op dreef, op een wijze waaraan dit toch vervelende werkje Manafon niet kan tippen. Hoewel ik Sylvian al sinds Japan volg en alles blindelings koop lijkt het alsof hij op deze CD doorslaat in zijn ijdelheid.

Father McKenzie
Ik vind dit ook geen plaat waar spetters afvliegen of zo, het is zéér ingetogen. Vertellend, vaak niet eens zingend; Het is een intense luisterervaring, hier kun je niet oppervlakkig naar luisteren, dit kan nooit achtergrondmuziek zijn, hier ga je voor zitten of liggen.
Maar voorlopig kom ik ook niet hoger uit dan ***. Het is een zéér moedig album, maar om nou te zeggen een echt hoogtepunt in zijn oeuvre? Dan vind ik dead Bees on a Cake toch wat makkelijker te behapstukken;

pretfrit
2e luisterbeurt en heb de laptop aangesloten op de stereo en dat scheelt een stukie qua geluidsbeeld.

Vind Sylvian nog steeds niet optimaal functioneren in dit concept anderzijds heeft dit album dankzij die stem wel een bijzonder kalmerende meditatieve uitwerking...Kreeg zomaar behoefte aan een middagdutje

avatar van Madjack71
Gisteren geluisterd bij de platenboer. Viel mij toch enigszins tegen. Had gehoopt dat ondanks de wel heel sumiere muzikale begeleiding, Sylvian wel een coherente sfeer ging neerzetten.
Ben het dus eens met de liefhebbers van Sylvian, dat dit Manafon niet datgene brengt, waar je gebaseerd op de eerdere prachtige werken als; Secres of the Beehive/Gone to Earth en Brilliant Trees zou hopen te verwachten. Edoch, het is zijn recht om lekker eigenzinnig te zijn en mijn recht om het wel of niet mooi te vinden.
Dit Manafon weet mij -vooralsnog- niet te bereiken. Vergelijkingen met Hollis snap ik wel, alleen daar kan ik mij nog van herinneren, dat diens stem en klanken een samenspel was, wat m.i hier ontbreekt. Dus voor nu gekozen om Secrets of the Beehive op cd aan te schaffen en deze hoes de mooiste te vinden van 2009.

avatar van VanDeGriend
Berichten over de (interessante) vergelijking tussen Mark Hollis en David Sylvian verplaatst naar David Sylvian.

the x
Ben aan mijn eerste luisterbeurt begonnen, ook gelijk het eerste werk van sylvian. Apart is het zeker, maar of het mij aanstaat weet ik nog niet. Waarom staat hier trouwens als genre rock, dit is alles behalve rock in mijn ogen

avatar van perrospicados
2,0
tsja, ik weet het niet hoor. Moest ik al zo wennen aan Blemish, dacht ik nog dat het door de scheiding kwam. (was toch een mooi stel David en Ingrid en dat bedoel ik niet cynisch) Toen was er opeens nine horses, David is er weer dacht ik nog. En dan nu dit....
Ik geef nog maar even geen cijfer want hij krijgt nog een tijdje de gelegenheid om te rijpen zullen we maar zeggen

avatar van Chameleon Day
3,0
Fraaie albumhoes overigens! Belooft meer dan de inhoud blijkt te zijn. Dat wilde ik nog even kwijt over dit album.

Misterfool
de inhoud is vele male dieper dan dat een eerste luisterbeurt doet vermoeden. sterker nog de inhoud is vele malen mooier dan de cover.

avatar van Mjuman
Misterfool schreef:
de inhoud is vele male dieper dan dat een eerste luisterbeurt doet vermoeden. sterker nog de inhoud is vele malen mooier dan de cover.


Hoe weet jij dat nou - jij mp3't alleen maar. Een cd heeft een 'inhoud' van ca 650 Mb - een set mp3 ca 70 Mb's ; dan beoordeel je dus de inhoud o.b.v. 10%.

Of ben je gedipelomeerderd sample-beoordeelhaar?

Misterfool
ik geef toe het geluid op een cd is vele malen mooier maar met het beluisteren van een gepindakaaste versie kom je een heel eind. ik heb dit ooit eens beluisterd toen ik op de weg naar huis was van school en ik vertel je ik werd geheel door deze melancholische plaat overdonderd. prima albumtje van sylvian. kan wedijveren met ouder werk.

Aquila
Ik vind toch na vele malen luisteren dat dit niet kan wedijveren met ouder werk, omdat het te doods is. Maar ja, dat zeggen anderen van de nieuwe Peter Gabriel: ook redelijk ontdaan van melodie en eenzelfde ingetogen declamatie als deze Sylvian. Ik vind weer dat díe plaat kan wedijveren met ouder werk (in tegenstelling tot... ).

Misterfool
kortom muziek is hartstikke persoonlijk.

avatar van Mjuman
Ik denk dat ik het redelijk met Aquila eens ben: deze Sylvian is niet verkeerd, maar imponeert me niet (i.t.t. Brilliant TreesGone to Earth, Secrets of the Beehive).

Bij die laatste Gabriel imponeerde het geluid en de productie me wel, maar werd ik niet verrast (en dat had ik leuk gevonden); hij staat wel op de te 'kopen lijst' (want origineel met boekje en zo overstijgt de ripperik), maar ons ben zuuneg en wacht op een prettige prijs.

avatar van perrospicados
2,0
Nee, ik blijf toch hangen aan de "oude" Sylvian. Net nog maar eens even Secrets of the Beehive opgezet en dat is het toch wel hoor. Doe me die maar. Of verder met Nine Horses, is ook fijn.

Aquila
Net als bij "Blemish" krijgt ook dit Sylvian album een complete metamorfose voor een 'tweede versie'. Samen met de componist Dai Fujikura (met wie Sylvian al vaker samenwerkte) wordt gewerkt aan een georkestreerde versie: Dai and myself are currently putting the finishing touches on a radically reinterpreted version of Manafon that features original orchestration by Dai and a number of fresh compositions which extend the themes of the original album, to be released early 2011.

avatar van Chameleon Day
3,0
Dan ben ik toch weer geïnteresseerd.

avatar van perrospicados
2,0
Dai and myself are currently putting the finishing touches on a radically reinterpreted version of Manafon that features original orchestration by Dai and a number of fresh compositions which extend the themes of the original album, to be released early 2011.


Nou hij 's uitgebracht hoor. Eerlijk gezegd had ie dat niet hoeven doen.

avatar van thedunno
4,0
Dit blijft een moeilijk werk om op waarde te schatten. Gisterenavond heb ik hem weer eens opgezet terwijl ik een boek aan het lezen was. Opeens werd ik enorm gegrepen door "random acts of senseless violence". Het volgende nummer was de magie weer weg en ging ik weer verder met mijn boek.

Toch maken dit soort momenten deze plaat voor mij meer dan de moeite waard. Een hele plaat lang is wat te veel van het goede maar in kleine doses is het (soms) prachtig!

avatar van Madjack71
Nog eens de kans gegeven en in zijn geheel beluisterd...maar het blijft alsof ik luister naar het voorlezen van het boek de Slinger van Foucault door Umberto Eco.....het zal allemaal wel artistiek verantwoord zijn, maar -voor mij- niet er doorheen te komen.

avatar van musician
Oei, voor mij net een verkeerd voorbeeld, De Slinger van Foucault vind ik juist een geweldig spannend boek. Een dergelijke spanning lijkt mij bij Manafon te ontbreken. Lijkt, want ik heb nog geen recensie gelezen die mij naar de platenzaak heeft doen hollen.

Sietse
Deze misschien een goede reden om het toch maar eens te gaan checken: Manafon - David Sylvian | AllMusic ?

avatar van BoyOnHeavenHill
2,0
Ooit was David Sylvian heilig voor mij : Quiet life, Gentlemen take polaroids, Tin drum, Brilliant trees, Gone to earth, Secrets of the beehive, Rain Tree Crow, The first day, een paar losse samenwerkingen met Sakamoto (Forbidden colours, Heartbeat), (sommige delen van) zijn meer experimentele werk (Words with the shaman, Approaching silence) – ik vond het allemaal prachtig. Vanaf (of vooruit, ná) Dead bees on a cake ging het mis en maakte structuur plaats voor experimenteerdrift. Niks mis mee, het is geweldig wanneer een artiest zich blijft ontwikkelen, maar zelf kan ik hier nauwelijks naar luisteren.

Het is ongetwijfeld serieus en integer bedoeld, maar al dat gefriemel en gefröbel leent zich ook wel erg goed voor een parodie – de Bonzo Dog Doo-Dah Band zou hier een field day mee hebben. Zoals gezegd geef ik Sylvian het voordeel van de twijfel, maar het doet me ook wel vaak denken aan sommige dingen op het Rain Tree Crow-album (bijvoorbeeld het titelnummer daarvan en Scratchings on the bible belt), en dat werd achttien jaar vóór dit album gemaakt. Kennelijk was hij er nog niet helemaal klaar mee.
 

avatar van devel-hunt
2,0
BoyOnHeavenHill schreef:
Ooit maar het doet me ook wel vaak denken aan sommige dingen op het Rain Tree Crow-album
 

Mij eigenlijk helemaal niet. Rain tree Crow is op momenten ook behoorlijk experimenteel, maar die stukken waren wel warm van kleur. Alle stukken op Manafon daarentegen hebben iets kils en klinisch. Naast de dodelijke saaiheid voelt het ook nog koud aan.

In 2005 maakte hij nog wel de cd Nine Horses, waarmee hij weer terugkeerde naar zijn warmere en temperamentvollere kant. Zeker een aanrader.

avatar van BoyOnHeavenHill
2,0
Nine Horses, staat genoteerd, dank!

avatar van Alicia
4,0
Manafon is zeker geen allerdaagse plaat. Ik zal deze daarom niet snel op een mp3 speler in de trein afspelen of heel misschien juist wel, maar dan wil ik wel helemaal alleen in een coupé zitten. Manafon klinkt vervreemdend mooi op oudejaarsavond. Hier en daar klinkt vuurwerk door...

Gast
geplaatst: vandaag om 11:02 uur

geplaatst: vandaag om 11:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.