Nine Inch Nails - The Fragile (1999)

De dood zien rondwaren lijkt me een heerlijk, metafysisch idee. Vraag me alleen of hoe je dat naar het scherm moet vertalen. De doden die terug tot leven komen is echter een tikkeltje behapbaarder, een titel als "the walking dead" maakt het geheel dus meteen werkbaar

Probeer niet de draak met jou te steken hoor, vond het alleen een heerlijke typfout.

Verder heerlijke review, heb spontaan het album nog eens een draaibeurt gegeven

De dood blijft on(voor)spelbaar voor mij.

Touché

Iets gestructureerder en meer ingetogen dan voorganger The Downward Spiral, maar dat neemt niet weg dat dit een erg fraaie dubbelaar is. Vooral de eerste disc bevat veel geweldige songs, met het intense en ultradroevige The Great Below als magistrale afsluiter. De tweede disc is wat wisselvalliger en zakt flink in naar het einde toe, maar ook die heeft zo zijn momenten. Vooral het lekker ruige Starfuckers, Inc. is sterk.

Somewhat Damaged is een van de meest brute nummers die ik ken. Zat laatst op de fiets het nummer keihard mee te zingen, mensen keken me geschrokken aan.

Toegegeven....het is een lange zit, deze dubbelaar van Nine Inch Nails, maar wel een indrukwekkende luistertrip, en dat is lang niet alle platen in deze vorm gegeven.
Grote bedenker Trent Reznor en consorten weten wel hoe je iets spannends maakt en dat is in volle glorie te bewonderen op The Fragile.
De combi van dreigende industrial en atmosferische muziek werkt prima.
Razend knap, hoe de balans is gevonden hier.
Die meer ingetogenheid spreekt mij erg aan en het kruipt nogal onder je huid.
Het is over de hele linie niet in alles echt raak, maar missers hoor ik ook niet. Meer memorabel werk in ieder geval.
Het begin is in ieder geval ijzersterk. Gitzwart,somber, maar in ritmiek godzijdank nooit te log of te traag.
The Day The World Went Away en het magistrale The Great Below zijn wat mij betreft classics.
Venijn en afwisseling genoeg over het geheel.
Maakt toch wel dat dit 1 van de beste werkjes van 1999 is.
Fraai werkstuk.

Wat een motherfucker van een adrenalineopstoot is Somewhat Damaged toch. Ontzagwekkend brutaal nummer.

Te lang geleden dat ik deze plaat nog eens opgelegd heb. Nu aan het goedmaken

. Ik start mijn dag vaak met NIN om wakker te worden, en dan inderdaad vooral dit nummer ja. Live klinkt het nog veel bruter.

Bij de andere albums zijn de hits misschien groter, hier vind ik dat het album een mooi geheel vormt. De productie heeft de juiste balans tussen noise en rust, waardoor de zang goed tot zijn recht komt.

Een intense trip dit album. Ontzettend gevarieerd, heel knap in elkaar gezet. Niet een voor elke week, maar wel een zeer genietbaar geheel.