Tijd voor een wat uitgebreider recensie, omdat ik dit album zo goed vind.
if_then_else is niet echt een album waar de meeste mensen gauw aan zullen denken als ze moeten zeggen wat ze het meest klassieke, bijzondere of gewoon het beste album van The Gathering vinden. Het zit er wat tussenin, middenin de ontwikkeling van de band. Ook ik vind Mandylion, How to Measure a Planet en misschien wat apartere keus Home beter, maar if_then_else is ook wel erg interessant. Zoals ik eerder al zei, vielen veel nummers gelijk bij me in de smaak, en er staat ook een aantal heel erg goede nummers op. Gelijk valt de hoeveel energie op in vergelijking met How to Measure a Planet, maar er zit ook juist veel rust in. Dat is ook precies wat bijzonder is aan if_then_else: een voortdurende balans tussen energie en rust. Wat ik eerder ook al vermeldde is dat Annekes stem echt als instrument wordt gebruikt, wat erg leuk is. Ook een enorme toevoeging zijn de blazers en strijkers op het album; deze geven een organische en open sfeer die voorganger How to Measure a Planet niet heeft.
Energie en rust worden gelijk al samengevoegd in het geweldige openingsnummer Rollercoaster. Het wervelt alle kanten op en bij de eerste luisterbeurt trok ik parallellen met Liberty Bell, hoewel die later wegvielen. Het moet allemaal snel snel snel ("You're all moving too fast"), maar het nummer is ook heerlijk sloom, en dat is de rust die erin zit.
Shot to Pieces daarentegen barst van de energie en maakt het onmogelijk om stil op te staan. Erg lekker nummer.
Dan valt de rust in met Amity, een lange en melodieuze sfeervanger, met mooie lage stukken, viool, gefluister door het zingen heen. Heel mooi en vol emotie.
Vanaf Bad Movie Scene komt het album in een dipje; ik vind dat het nummer niet zoveel inhoud heeft. Colorado Incident vind ik goed, maar niet zo geweldig als de anderen, omdat het een beetje een minder goede versie is van Rollercoaster, wat niet wegneemt dat het weer een lekker energiek nummer is. Het instrumentale Beautiful War vind ik ook een beetje een onopvallend tussendoortje, maar de instrumenten zijn weer leuk. Ook slaat het een heel goede brug naar het tweede, rustiger gedeelte van het album; het eindigt met hard voetbalstadiongejoel dat even voortduurt, abrupt eindigt en de stilte die volgt is net lang genoeg om te denken "hee, het is stil...", voordat de geweldige eerste noten van Analog Park beginnen.
Analog Park heeft in het begin een serene rust in zich. Later bevatten de erg sterke refreinen met de herhalende, rondzwevende stem van Anneke een fijne hoeveelheid gestoordheid. Maar vooral de bridge is verschrikkelijk goed; het creëert een opzwepend geluidsveld met zó'n enorme dosis energie dat stilstaan compleet onmogelijk is, en die drie dingen samen maken het nummer een waar hoogtepunt.
Nog bijkomend van Analog Park komt er een tussenminuutje van vreemd geluid waarin Herbal Movement wordt ingeleid, een apart nummer dat langzaam en prettig voorbijglijdt.
Dan komt opnieuw een hoogtepunt: het prachtige Saturnine. Het is rustig maar krachtig en de piano en akoestische gitaar worden erg mooi aangevuld met goedgeplaatste violen en celli, die aan het eind samen met de stem van Anneke weer een hemels muziekstuk creëren om in te verdrinken.
Hierna begint weer het heerlijk deinende en dwarrelende Morphia's Waltz dat weer volledige rust heeft en net als Saturnine voorzien is van een heel open sfeer, waar voorgaande albums van The Gathering juist zo gesloten waren. Het einde van Morphia's Waltz was een goed einde geweest voor het hele album, maar het instrumentale Pathfinder komt nog even aan het eind om het album een laatste draai te geven; opnieuw een bijzonder nummer.
Opgeteld vind ik if_then_else dus een heel goed album; het is bijzonder, kleurrijk, energiek, vol rust, melodieus, elektronisch, organisch, emotioneel, sfeervol, kortom: heel erg goed.